ดอกไม้ในมือเธอ ตอน กลิ่นฟางกับการเริ่มต้น

เพลงกลางป่า

ทิวไผ่งาม เป็นชื่อเล่นที่ยาวมาก ถ้าจะเรียกขานก็คงไม่แพ้กับชื่อจริงที่มีอยู่ ทิวไผ่งามเป็นชื่อเล่นที่ยายของเขาตั้งให้ตั้งแต่ยังเด็ก แต่เขามักถูกเรียกสั้นๆว่า ทิว
ทิวเป็นเด็กฉลาดแต่เด็ก เขาเติบโตตั้งแต่เด็กและอยู่ในชนบท ซึ่งยายของเขาก็เลี้ยงเขามาแต่เล็กๆ พ่อกับแม่ของทิวจากไปตั้งแต่ยังเล็ก 
  เขามักจะชอบความสงบ ชอบทิวทุ่งที่แสนกว้างไกล สุดลูกหูลูกตา ยามเย็นตะวันคล้อยแสง เขามักจะวิ่งเล่นกับพวกเด็กวัด ที่มาเล่นตามท้องนาหลังกระท่อมเล็กๆที่ทิวกับยายอยู่เสมอ ด้วยความที่ทิวเป็นเด็กรักธรรมชาติ จึงมีจิตใจที่งดงาม และชอบเล่นกับควายอยู่เสมอ 
  ทิวเติบโตในท้องทุ่งอันแสบสงบ โรงเรียนที่อยู่ไกลบ้านไปสองกิโลเมตร ทิวไม่มีรองเท้าใส่เพราะเป็นเด็กยากจน ความฝันของเขาที่อยากจะเป็นหมอได้เลือนลางลงทุกที ทุกย่างก้าวที่เขาเดิน ทุกน้ำตาแต่ละหยดที่หมดไป คือความยากไร้ที่ทุกข์ระกำลำบากกับทิวและยาย 
  แม้แต่ผู้ที่ฉลาดที่สุดก็ไม่อาจหยั่งรู้อนาคตได้ ยายของทิวได้แต่หวังว่า ทิวจะเติบโตเป็นคนที่มีโอกาสในภายภาคหน้า
  ดวงตาที่พร่ามัวจับจ้องหลานที่เติบโตขึ้นทุกวัน กับความหวังที่ไร้อนาคต ทิวต้องหยุดเรียนชั้น ป.4 ออกมาทำไร่ทำนา ช่วยยาย 
  ยายหวังว่าไม่นานทิวจะได้เรียนหนังสือสูงๆ แต่เพราะปากและท้องแทบจะไม่ได้สัมผัสรสชาติอาหาร น้ำตาแต่ละหยดของยายในยามค่ำคืน ที่อดกลั้นในความยากจน ที่ไม่มีเงินส่งหลาน