จบลงแล้วสินะ ความรักของเรา ที่ช่วยกันสร้างมา ด้วยเหตุผลสั้นๆ ง่าย ๆ แต่บาดลึดเข้าไปในหัวใจ อย่างรุนแรง "ฉันรักเธอมากเกินไป ฉันเอาใจใส่เธอมากเกินไป" เธอคงไม่เข้าใจฉันว่าเพราะอะไรฉันถึงทำเช่นนั้น ฉันผิดหรือ?? ที่กลัวจะสูญเสียเธอไป ยิ่งฉันกลัว ฉันต้องยิ่งเอาใจใส่เธอด้วยความรักมากยิ่งขึ้น... และแล้ว... ความรักของฉัน กลับมาทำร้ายตัวฉันเอง เจ็บและปวด คือความรู้สึกที่สามารถจะถายทอดออกมาเป็นตัวอักษร แต่ก็คงยังไม่ถึงครึ่งที่ฉันได้รู้สึกจริงๆ เธอคนที่แสนดีในสายตาฉัน วันนี้เป็นเพียงผู้ชายเลือดเย็น ที่ชอบขุดคำแรงๆ ขึ้นมาทำร้ายจิตใจที่อ่อนแอของฉันให้ตายลงไปอย่างช้า ๆ วันนี้หัวใจของฉันได้ตายลงไปจริงๆ แล้ว และอีกไม่นาน ร่างกายของฉันคงจะตายไปพร้อมกับวิญญาณและความรู้สึกที่มีมากมาย วินาทีนั้นที่เธอเดิมมาเอ่ยคำลา... ฉันทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ อยากจะร้องไห้ อยากจะแสดงความอ่อนแอทั้งหมดออกมาเพื่อให้เธอรับรู้ว่าฉันอยู่ไม่ได้จริง ๆถ้าชีวิตนี้ขาดเธอ แต่ความเป็นจริงแล้ว ฉันคงทำได้เพียง เก็บกลั้นน้ำตาทั้งหมดไว้ และเดินหันหลังจากมาจากคนที่ฉันไม่อาจขาดไปจากชีวิตได้ ภาพความทรงจำกระหน่ำซัดเข้ามา เหมือนว่าตั้งใจจะมาทำร้ายหัวใจดวงนี้ให้พังยับเยิน ตอกย้ำให้สมองที่ไม่อยากจะรับรู้อะไรได้รับรู้ว่า ต่อไปนี้... คงจะไม่มีอะไรอย่างนั้นอีกแล้ว เสียงหัวเราะของเราดังขึ้นในโสตประสาทฉันเหมือนว่าจะมาหัวเราะเยาะที่ฉันมันโง่ โง่ที่หลงรักเธอเข้าเต็มหัวใจ รอยยิ้มของเธอผุดขึ้นในความทรงจำของเหมือนว่าจะมาตอกย้ำฉันให้ฉันได้รู้ว่าเธอดีใจเพียงใดกับการที่ได้จากฉันไปในครั้งนี้ คำถามสุดท้ายที่ฉันถามเธอ ก็คือ " รักกันมั้ย" -- "ไม่รักและไม่มีวันจะรัก" คือคำตอบที่ฉันได้รับ แล้วที่ผ่านมาคืออะไร เธอทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร ความอบอุ่นที่ฉันได้รับเป็นภาพลวงตาที่ฉันสร้างขึ้นมาหลอกตัวเองอย่างนั้นหรือ .. หรือว่าฉันเข้าใจผิดไปเอง ว่า การะกระทำทั้งหมด 2 ปี คือรัก.. ไม่รู้และไม่อยากจะรู้อะไรอีกแล้ว... ถึงแม้ฉันจะอ่อนแอ... แต่ฉันก็เสียใจไม่กี่วัน.. ความรู้สึกต่อมา ก็คือ ทำใจ และยินดีที่จะรักเธอโดยไม่มีเงื่อนไข ยอมที่จะอยู่อย่างไร้ความหมาย ยินดีที่จะยอมรับน้ำตาที่เกิดจากความเฉยชาของเธอ โดยไม่แม้แต่จะเรียกร้องให้เธอมาทำอะไรอย่างเดิมอีก ... คิด - ฉันคิดอยู่เสมอว่า ฉันอาจจะเอาชนะใจเธอได้โดยวิธีนี้ คงมีไม่กี่คนหรอกที่จะทำให้แข็งให้กับรักแท้ได้ ฉันคิดอย่างนั้นจริง ๆเวลานั้น... จนมาถึงเมื่อวันที่เธอบอกกับฉันว่า " ไม่ต้องมาทำอะไรเพื่อเธออีก และให้ฉันหยุดรักเธอ" เพิ่งจะรู้ ว่าความรู้สึกตอนนั้น ปวดร้าวยิ่งกว่า ตอนที่เธอมาบอกว่าเราเลิกกันอีก เธอสรรหาคำเจ็บๆ มาทำร้ายจิตใจฉัน ถ้าฉันเดาไม่ผิด เธอคงจะเกลียดผู้หญิงคนนี้มากเลยสินะ และเพิ่งจะเข้าใจทุกคำถามที่ฉันเคยสงสัย สิ่งที่ฉันไม่เคยอยากรับรู้ เธอได้ยัดเยียดให้ฉันรับรู้ และฉันก็ยินดีที่จะรับรู้ถ้านั่นคือความต้องการของเธอ ไม่รู้เลยว่า ผลที่ตามมาจะทำให้ฉันรู้สึกยิ่งกว่าตายทั้งเป็น ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมีค่ามีความหมายในสายตาของเธอเลย ทุก ๆ อย่างที่ฉันทำไปก็เป็นได้แค่เพียงอากาศที่พัดผ่านก้อนหินไปเท่านั้น น้ำหยดหินทุกวันหินยังกร่อน แต่กับหัวใจของเธอ ถึงแม้ฉันจะทำอะไรยิ่งใหญ่และมากมายแค่ไหน เธอก็ไม่ยอมรับรู้ความรู้สึกอะไรจากฉัน คงมีเพียงฉันคนเดียวที่รู้สึกไปเองว่า ชีวิตฉันได้เกิดมาเพื่อเธอ คืนนั้น ฉันคงทำได้อย่างเดียวคือร้องไห้ นั่งฟังเพลงช้า ๆ ที่ปวดร้าว ทุกคำพูด ทุกการกระทำเป็นเหมือนมีดที่มาแทงหัวใจของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันรู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังแย่อย่างรุนแรง ทำไม?? เธอถึงได้ใจร้ายกับฉันขนาดนี้ ความรู้สึกดี ๆ ที่เราเคยมีให้กัน ไม่ได้ทำให้เธอสงสารฉันบ้างเลยเหรอ คำถามหลายคำถามตะโกนออกมาจากใจฉัน แต่หัวสมองฉันไม่ต้องการจะรับรู้ความเจ็บปวดใด ๆ อีกต่อไปแล้ว.. ร่างกายฉัน อ่อนล้า หัวใจฉันอ่อนแอ... เกินกว่าจะรับอะไรต่อไปไหว และแล้ว ฉันก็ตัดสินใจได้ ทางเดียวที่จะไม่ทำให้ฉันเจ็บปวดอีกต่อไปก็คือฉันต้องหยุดทุกอย่างด้วยมือของฉันเอง ความทรงจำทั้งหมดต้องจบไปพร้อมกับลมหายใจของฉัน ความเข้มแข็งเกิดขึ้นในหัวใจฉันอีกครั้ง ฉันจะมีชีวิตอยู่อีกเพียงหนึ่งอาทิตย์ พรุ่งนี้ ความรักของฉัน และร่างกายอันไร้วิญญาณของฉัน จะเดินทางไปหาเธอ เพียงเพื่อบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย ฉันจะจดจำภาพของเธอไว้จนวินาทีสุดท้ายที่สมองของฉันจะรับรู้ อย่างน้อยฉันก็ถือว่าฉันคุ้มแล้วที่ได้ใช้ชีวิต เพราะอย่างน้อย ฉันก็เคยรู้สึกว่ามีค่าในตาของใครซักคน และฉันก็ภูมิใจที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มอบความรักแท้ให้กับเธอ..... ที่รักของฉัน เธอจะเป็นคนสุดท้ายที่ฉันจะรักและจดจำ ความรักของเธอจะคงอยู่กับฉันเสมอ แม้ว่าร่างกายฉันอาจจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ แม้ว่าสมองของฉันจะไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีก เธอก็จะยังอยู่ในใจฉันตลอดไป... จะจดจำเพียงภาพเธอคนแสนดี จารึกไว้ในหัวใจดวงนี้แม้ร่างกายจะหม่นไหม้ ความรักของเธอจะยังคงอยู่แม้ฉันต้องสิ้นลมหายใจ เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป... ฉันขอสัญญา
ชีวิตฉันก็เหมือนกับพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า....... เงียบเหงา และเดียวดาย
ผู้หญิงเจ้าชู้ 14 ก.พ. 2546 23:22 น. - ID 566 
2578
3
0
14 กุมภาพันธ์ 2546 23:59 น. - comment id 67389
ต้น..... เค้ารักต้นนะ แต่เค้ารู้ดีว่า ต้นคงจะไม่ต้องการเค้า...
15 กุมภาพันธ์ 2546 17:11 น. - comment id 67390
.. อยากให้มองความรัก ทั้ง 2 ด้าน .. อย่างเท่าเทียม สิ่งที่ผู้หญิงฯ ทำและคิดไปนั้น ไม่ผิด .. และไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดเสมอไป .. ความรัก เป็นเรื่องของสองคน มุมมองอาจหลากหลาย .. คิดและเห็นกันคนละมุม ในแบบที่อาจจะแตกต่างกัน เชื่อเถอะนะว่า .. ไม่ได้มีแค่ผู้หญิงฯ คนเดียวหรอกนะ ที่พบเจอเรื่องราวแบบนี้ .. ผมรู้และมั่นใจว่า วันนึง .. ผู้หญิงฯ จะก้าวผ่านเวลานี้ไป ได้อย่างแน่นอน .. แม้จะต้องใช้เวลาสักหน่อยก็ตามที ..ผมเชื่อ ..เพราะผมก็เคยข้ามผ่านเวลาแบบนี้ มาได้แล้ว..เหมือนกัน เข้มแข็งนะครับ
15 กุมภาพันธ์ 2546 20:42 น. - comment id 67394
ไม่ใช่คุณคนเดียวที่เจ็บปวดอย่างนี้เรากำลังเป็นอย่างนี้อยู่และกำลังต่อสู่กับความเจ็บปวดนั้นอยู่ อย่ายอมแพ้เรามาต่อสู้กับความผิดหวังด้วยกันนะ เรายังต้องเจอกับอะไรอีกมากมายใช่ไหม และขอเป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่ผิดหวังกับความรัก และ จำไว้ว่าความรักไม่เคยโหดร้ายและยังเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ
15 กุมภาพันธ์ 2546 21:58 น. - comment id 67397
ความรักมักจะนำความโหดร้ายมาสู่จิตใจเสมอ ๆ เมื่อถึงเวลาหนึ่งที่เรายอมรับได้ และลองมองย้อนกลับมา... -------- จะรู้ว่าสิ่งที่เราทำไป คือการกระทำของคนโง่ดี ๆ --- นี่เอง ----- ถึงแม้เวลาจะพาใครกลับมาไม่ได้ ---- แต่เวลา จะช่วยรักษาความเจ็บปวดให้จางหายไป +++++++ ขอแค่วันนี้อย่ายอมแพ้ รวบรวมกำลังอันน้อยนิดที่มี ฮึด .. สู้ อีกที แล้วจะรู้ ว่าโลกนี้ ยังมีอะไรอีกมากมาย... ++++++++++++++++++++ ถ้ามันเศร้านัก ก็เปลี่ยนรักเป็นแค้นซะเลย แต่ถ้ารักจนเกินแค้น... ก็อภัยให้เค้าเถอะ.. อย่างน้อย เธอก็ได้ทำบุญ ปล่อยสัตว์เข้าป่า.. +++++++++++++++++
18 กุมภาพันธ์ 2546 15:40 น. - comment id 67427
แม้อาทิตย์ลับขอบฟ้าเข้าราตรี แต่พรุ่งนี้มีขึ้นใหม่มิใช่หรือ................. เข้มแข็งไว้นะคะ อยากให้รู้ไว้ว่าที่นี่มีคนที่พร้อมจะเป็นกำลังใจให้เสมอ.
19 กุมภาพันธ์ 2546 03:31 น. - comment id 67438
หน้าส่วนตัว
ความรักมักทำให้คนตาบอด
....................................................
แต่ ก็ยังดีกว่าผม
รักจริงมันไม่ได้เกิดขึ้นมาในชีวิต
ของผม มันมีแต่ความหลอกลวงจากหญิงคนนั้น
22 กุมภาพันธ์ 2546 20:29 น. - comment id 67474
^*^
^*^
^*^.........อ่านแล้วเศร้าจังเลย........^*^
รู้สึกได้ถึงความรู้สึกอันปวดร้าวเลย
เข้มแข็งไว้นะจ๊ะ
แนทตี้คงออกความเห็นอะไรไม่ได้
เพราะเรื่องของความรัก
เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเข้าใจยากอะจ๊ะ
^*^......................^__^....................^*^
24 กุมภาพันธ์ 2546 20:11 น. - comment id 67487
ถูกต้องนะ.........คร้าบ
6 มีนาคม 2546 16:05 น. - comment id 67620
น่าสงสารจังเลยค่ะ......บัวเข้าจัยนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ