ดาวคนละฟ้า

..สายลมทะเล..

หยา ..เสาร์อาทิตย์นี้ พี่ไม่ว่างนะ  งานยังยุ่งอยู่เลย เอาไว้เจอกันเดือนหน้าแล้วกันนะ
พี่กัญช์..เราไม่เจอกันสามเดือนแล้วนะ กรุงเทพ-เขาเขียวก็ใกล้กันแค่นี้เอง เดี๋ยวหยาไปหาพี่แล้วกัน
ไม่นะหยา  หยาก็รู้เวลาพี่ทำงาน ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย เอาไว้พี่ไปหาหยาเดือนหน้านะครับ
พี่กัญช์..หยารู้ว่าพี่งานเยอะ พี่เองก็รู้ว่างานหยาก็ยุ่งมาก ทุกครั้งที่พี่พอมีเวลา หยาก็เคลียร์งานเคลียร์ทุกอย่าง เพื่อจะได้ไปกินข้าวดูหนัง ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน...แล้วพี่ก็กลับไปป่าของพี่ ..สามสี่เดือนเจอกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง  พี่กัญช์ว่า ยังมีแฟนคู่อื่นที่เป็นแบบนี้อีกไหม
พี่กัญช์..พี่กัญช์รักหยาหรือเปล่า... 
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบ
พี่กัญช์รักหยาบ้างไหม
ชายหนุ่มยังคงเงียบ และต่างฝ่ายต่างเงียบไปอีกเนิ่นนาน
หยารักพี่นะ..
เสียงเธอเริ่มสะอื้นเบาๆ สาวน้อยดีไซเนอร์ไฟแรงที่มีความมั่นใจสูงอย่างหยา ไม่เคยมีน้ำตาให้ใครเห็น รอยยิ้มสดใสในแววตาที่แสนดุสะกดชายหนุ่มมานักต่อนัก...เสียงของเธอดูขาดความเชื่อมั่นจนน่าใจหาย
ตลอดสามปีที่ผ่านมา กระทั่งคำว่าคิดถึง..พี่กัญช์ยังไม่เคยพูดเลยสักครั้ง
ชายหนุ่มเพิ่งนึกได้ตอนนี้เอง เขาไม่เคยพูดเลยจริงๆ
พี่กัญช์ไม่ต้องพยายามนึกหรอก หยายืนยันให้ก็ได้ว่าไม่เคย
หญิงสาวพูดช้าๆ  และแม้ไม่เห็นหน้า แต่ปลายเสียงที่ส่งผ่านโทรศัพท์ ก็บอกได้อย่างชัดเจนว่าน้ำตาของสาวน้อยนั้น ไหลท่วมหัวใจเธอแล้ว
เราเลิกกันเถอะ...
ปล่อยให้หยาได้อยู่กับตัวเอง...และถ้าพี่จะดีกับหยาเป็นครั้งสุดท้าย...ก็อย่าทำให้หยาต้องคิดถึงพี่...อย่าได้ติดต่อหยาอีก...พี่กัญช์ทำให้หยาได้ไหม
ชายหนุ่มยังคงเงียบ
พี่ทำให้หยาได้ไหม เธอถามซ้ำด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
อื้อ! ..... ครับ
เขาไม่รู้ตัวเลยว่าหลุดคำพูดโง่ๆ นั้นออกไปได้อย่างไร  
หยาวางโทรศัพท์ไปแล้ว แต่เขายังถือมันค้างอยู่  
พรุ่งนี้หลังผ่าตัดจะมีใครมาเฝ้าไหมค่ะ เสียงพยาบาลที่เดินเข้ามาในห้องโดยเขาไม่ทันได้สังเกตปลุกห้วงภวังค์ของชายหนุ่ม
เอ่อ! ไม่มีครับ รบกวนทางโรงพยาบาลจัดพยาบาลพิเศษให้ด้วยแล้วกันนะครับ
ค่ะ งั้นเดี๋ยวทางเราจะจัดการให้  คืนนี้รีบพักผ่อนนะคะ  อ้อ! เดี๋ยวคุณหมอจะเข้ามาคุยด้วยค่ะ
พยาบาลสาวเดินออกไปแล้ว..ทิ้งชายหนุ่มไว้ในห้องกับบาดแผลที่เจ็บปวดทั้งใจกาย  กระดูกซี่โครงและไหล่ที่หักจากการตกเขาตอนถูกไล่ยิงจากพวกนายทุนค้าไม้เถื่อนเมื่อวาน  ดูเหมือนจะไม่เจ็บเท่าหัวใจที่สลายลงเวลานี้... ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มอย่างดูแคลนตัวเอง...ไม่มีแม้น้ำตาจะไหล...ปล่อยให้ร่างกายหลับไปโดยไม่รับรู้โลกภายนอก ...ถ้ารสชาติความขมขื่นมีจริง...มันคงเป็นแบบนี้เอง
การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี  แผ่นเหล็กและสกรูหลายตัวถูกใส่เข้าไปเพื่อจัดระเบียบให้กับชิ้นกระดูกที่หัก...สิ่งเดียวที่คุณหมอไม่ได้ทำ...คือดามหัวใจที่แตกร้าวดวงนั้น...
............................................................
หยายังคงเจิดจรัสในเส้นทางของเธอ  นอกจากผลงานในธุรกิจแฟชั่นที่โดดเด่นแล้ว เธอยังใช้เวลาที่เหลือเพียงน้อยนิด แบ่งให้กับการเรียนต่อในสาขาที่เธอใฝ่ฝัน ...หยายังคงเป็นผู้หญิงช่างฝันและเต็มไปด้วยพลังอย่างที่ชายหนุ่มรู้จัก... เขาเองเล่า นอกจากป่าที่เขารักแล้ว...เขาไม่เคยทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ได้เลยสักครั้ง
............................................................
แค่ก แค่ก 
เสียงไอแห้งๆ ทำลายเสียงลมหายใจรวยรินของชายหนุ่ม  ฟ้าคืนนี้มืดและโปร่งจนเห็นดาวทุกดวง  นานแล้วที่ฟ้าไม่โปร่งขนาดนี้   ตั้งแต่กัญช์บินมาถึงแอฟริกาเมื่อปีก่อน...ผลประโยชน์ เหมืองเพชร สายแร่ทอง และไฟสงคราม ทำลายป่าและชีวิตชาวพื้นเมืองสองชนเผ่าไปอย่างมากมาย... ชีวิตของเขาและเพื่อน ในองค์กรอิสระต่างชาติเพื่อการอนุรักษ์ป่า ไม่ได้มีค่าไปกว่าสัตว์อื่นๆ ในป่าแห่งนี้  ...สามคืนก่อนขณะที่ฝนตกลงมาอย่างหนัก ทีมของชายหนุ่มตกอยู่ท่ามกลางสงครามระหว่างเผ่า  ต่างหนีเอาตัวรอดไปคนละทิศคนละทาง...ชายหนุ่มติดอยู่ในป่าห่างไกลจากเส้นทางที่คุ้นเคย  แม้จะผ่านป่ามาหลายแห่ง และรู้จักการเอาตัวรอดในป่าเป็นอย่างดี  แต่ท่ามกลางสงครามและไข้ป่าที่รุมเร้าเขาอยู่ตอนนี้  ชายหนุ่มรู้ตัวดีว่า...หลังจากผ่านคืนนี้ไป เขาจะไม่ได้เห็นดาวดวงใดอีกเลย
แสงดาวระยิบระยับเต็มฟ้า  เขานึกถึงสัญญาเพียงครั้งเดียวที่ให้ไว้กับหยา... 
สักวันพี่จะพาเธอมานอนดูดาวในป่าข้างๆ พี่
ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่ชายหนุ่มจะหลุดปากพูดคำพล่อยๆ ออกไป รวมถึงถ้อยคำหวานๆ เขาก็เลี่ยงที่จะพูด...เขาไม่เคยบอกรัก...ไม่เคยกระทั่งบอกว่าคิดถึง...ชายหนุ่มอยากให้คำพูดทุกคำของเขานั้นหนักแน่นและสามารถเชื่อได้เสมอ...
แต่ถึงวันนี้ เขาก็รู้แล้วว่า  คำสัญญาที่เขาเคยให้เพียงครั้งเดียวนั้น..เขาก็ทำมันไม่ได้
ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรเวลานี้...ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรอีก..
............................................................
สายลมหนาวพัดมาวูบหนึ่ง  ไม่มีแม้สักคำหลุดออกจากปากชายหนุ่ม...เขาจากไปพร้อมกับความรัก ความคิดถึง ที่เขาเก็บมันไว้ ...ในป่าที่เขารัก...ในคืนดาวเต็มฟ้าอย่างที่เขาอยากอวดใครบางคน