จม.ฉบับแรก

โอ คาลิฟโซ

ถึง..โลกนี้ที่ฉันรัก
....สวัสดี เป็นยังงัยบ้าง คุณสบายดีไหม ผมเป็นห่วงคุณนะรู้ไหม ผมเฝ้ามองคุณทุกเช้าที่ตื่น ทุกวันที่ออกย่ำเดิน ทุกครั้งที่มีสติครบทุกสัดส่วน ทุกวัน..ผม
เห็นการเปลี่ยนแปลงของคุณ โดยบางครั้งผมก็คิดว่ามันเป็นความตั้งใจของคุณด้วยหรือเปล่า เพราะคุณทำให้พวกผมต้องเจอกับความลำบากและสูญเสีย
กันมากมายหลายครั้ง  สำหรับการเปลี่ยนแปลงของคุณ บางคนก็ต้องจบชีวิตไป  ต้องเสียลูกเมีย ญาติพี่น้อง และบางคนไม่เหลืออะไรเลยนอกจากชีวิต
ของเขาเท่านั้น  ระยะหลังมานี้..ผมรู้สึกว่าคุณอารมณ์แปรปรวนบ่อยมาก ผมตื่นเช้าแต่ละวันต้องแปลกใจทุกเช้าไป เมื่อวานร้อนมากแต่เช้าวันนี้กลับ
หนาวจับใจเสียอย่างงั้น คุณเป็นอะไรหรือเปล่า คุณไม่สบายใช่ไหม ถึงคุณไม่บอกผมก็พอจะรู้สึกได้ว่าคุณกำลังไม่สบาย และดูท่าทางอาการกำลังจะทรุด
หนักลงทุกที ผมรักและเป็นห่วงคุณมาก รู้ไหม
....ผมยอมรับนะ ว่าทุกวันนี้พวกเราล้วนแต่หลอกลวงคุณทั้งนั้น พวกเราทำร้ายคุณมาเรื่อย ๆ บ้างก็ตัดไม้ทำลายป่า บ้างก็สร้างสารพิษออกมาปล่อยใส่คุณ ทั้งทางน้ำ ทางอากาศ และทุกวิถีทางแล้วแต่ความชำนาญของความมักง่ายของแต่ละคน เรารู้ว่าเราทำให้คุณเกิดอาการไม่สมดุลทางกายภาพ และอาจเป็นเหตุที่ทำให้คุณเกรี้ยวโกรธออกมาในบางครั้ง ซึ่งหลายคนก็ตระหนักและพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อช่วยเหลือคุณ แต่คุณก็คงเข้าใจนะ ว่าสันดารมันเปลี่ยนแปลงกันได้ยาก แม้จะพยายามเช่นไรก็ตาม
....มีบางคนแสแสร้งทำว่าจริงใจกับคุณ กลุ่มคนเหล่านี้ไม่มียางอายหรอก การกระทำของเขาน่าขยะแขยงเพียงใดผมไม่อยากสาทะยาย เดี๋ยวจะทำให้คุณไม่สบายใจไปเปล่า ๆ พวกเขาได้แต่ออกมาด่าทอพวกเราคนอื่น ๆ  " ไอ้คนลวงโลก " เขาว่าเราอย่างงั้น เขาว่าพวกเราหลอกคุณทั้งนั้น เขาสบถพูดแล้วถ่มน้ำลายขึ้นฟ้า เขากล่าวหาพวกเราหนักเช่นกัน แต่ตัวผมเองยังไม่เคยเจอใครด่าทอถึงขั้นนี้มาก่อนนะ ผมยังแอบคิดเลย ว่าบางที ในตัวผมอาจจะมีอะไรดีดีสำหรับคุณอยู่บ้างเหมือนกัน แต่บางครั้งผมก็ท้อ เพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็เห็นแต่หน้าของพวกคนที่คอยหลอกลวงคุณทั้งนั้น เขาเดินกันเกลื่อนเมือง ผมไม่อยากบอกคุณเลย..แม้กระทั้งท่านผู้นำที่เราเลือกท่านมารับหน้าที่นำเรานั้น ท่านยังแอบหลอกลวงคุณอยู่เลย  แต่ไม่ค่อยมีใครดูเจตนาท่านออกหรอก ช่างเขาเหอะ..ตอนนี้ที่ผมอยากรู้คืออาการไม่สบายของคุณ ต้นตอมันมาจากอะไร อ้อ..หรือว่ามันเกิดจากพวกผม คงอย่างงั้นใช่ไหมครับ พวกเราค่อย ๆ ทำร้ายคุณมาเรื่อย ๆ สะสมมานานปี พอถึงจุดจุดหนึ่งคุณก็รับไม่ไหวและออกอาการออกมา
....เฮ้ย! ผมขอโทษแทนตัวผมเองด้วยละกัน และแทนทุก ๆ คนด้วย เพื่อน ๆ ผมเขาก็คงไม่ตั้งใจจะทำร้ายคุณกันนักหรอก เดี๋ยวนี้เราก็ช่วย ๆ กันดูแลคุณดีขึ้นนะ เช่นช่วยกันปลูกป่า ช่วยกันดูแลแม่น้ำลำคลอง ไม่ทิ้งสิ่งสกปรกลงในคูคลองหรือที่สาธารณะ พวกเราออกกฏมาลงโทษคนที่กระทำไม่ดีต่อคุณ แต่คุณรู้ไหม..ว่าการมีชีวิตอยู่ตรงนี้ มันหลีกเหลี่ยงไม่ได้เลยที่จะไม่แตะต้องคุณ คนที่ออกกฏหมายมาทำโทษคนที่คอยทำร้ายคุณนั้น เขาเองก็ยังทำร้ายคุณอยู่ทุกวัน ขยะของเขาเยอะกว่าเราๆ  คนธรรมดาเสียอีกนะ เพราะเขามีเงิน ซึ่งสามารถแลกเปลี่ยนเอาอะไรก็ได้ แม้แต่ความถูกต้อง พวกเขาออกกฏมาช่วยเหลือคุณก็จริงอยู่ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะจริงใจกับคุณนะ ผมรู้สึกว่าในพวกเรา ถ้าใครได้ไปยืนที่สูงเมื่อไหร่ พวกเขามักลืมคุณและก็พวกผมเป็นประจำ เวลาพวกเขานั่งรถผ่านจะตั้งหน้าเชิ้ดขึ้น ชอบถุยน้ำลายขึ้นฟ้า และใส่คุณเมื่อเห็นคนต่ำต้อยอย่างพวกเรา ผมอยากให้คุณสั่งสอนคนพวกนี้บ้าง อย่าให้เขาลอยหน้าลอยตาทำร้ายคุณและพวกผมอยู่ร่ำไป คราวหน้าผมคงไม่เลือกเขาขึ้นไปอีกแล้วละ เพราะเราเลือกเขาไปเพื่อให้คอยดูแลคุณ แต่เขากลับคอยทำร้ายคุณและพวกเราทุกคน
....คุณคงต้องทนทุกข์ทรมานมานานสินะ ผมขอโทษอีกครั้ง ผมรับปากนะ ว่าจะทำตัวให้ดีขึ้น ผมจะคอยดูแลเอาใจใส่คุณ จะคอยตักเตือนเพื่อน ๆ ที่เผลอเรอทำร้ายคุณเข้า ผมจะพยายามทำให้ดีเท่าที่ทำได้ แต่ขีดความสามารถผมมีจำกัดนะครับ อย่าหวังอะไรกับผมมากนัก สุดท้ายนี้..ขอให้คุณรักษาตัวด้วย ผมรู้สึกว่าจะเขียนยาวเกินไปแล้ว คุณคงเมื่อยตากับการอ่านน่าดู เอาเป็นว่าผมค่อยเขียนฉบับหน้ามาอีกละกันนะ ถ้ามีโอกาส บาย
                                                  รักคุณเสมอ
                                                  โอ คาลิฟโซ