"รักที่ต้องการ" + ถามพระอาทิตย์ + คุยกับพระจันทร์

น.นิรัติศัย

ความรักไม่เลือกที่เลือกเวลา เพราะมันจะเกิดขึ้นทุกที่ทุกเวลาและทุกเมื่อ ไม่ว่าจะอยู่บนทางเท้าที่แน่นไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาแต่จะมีสักคู่หละที่เดินชนกันไปมา  นั้นก็คือจุดเริ่มต้นของความรัก หรือตามห้าง สถานนีรถไฟ เครื่องบิน อีกทั้งในโลกไซเบอร์ที่กว้างขวาง
ทุกวันนี้หลายๆ คน คงเจอรักที่อาจใช่และไม่ใช่ แต่หลายๆ คู่ย่อมผ่านตรงนั้นไปได้อยางบริบูรณ์หรืออวสานตามแต่ระยะของมันจะงอกงาม หากวันหนึ่งดอกไม้ที่บานเต็มกลางใจมันเหี่ยวเฉา คงไม่นานมันคงตายไปพร้อมกับความรู้สึกที่ไม่ยี่หระต่อส่วนไหนของร่างกายและสังคมรอบข้าง แต่... บางคนอาจคิดเป็นเพียงถนนที่ต้องก้าวเดินไม่นั้นย่อมไม่รู้ว่าตลอดทางนั้น มันขรุขระไปด้วยเม็ดกรวดหรือขี้ตมและเม็ดทราย ไม่ว่าจะหยาบหรือละเอียด ก่อนจะย่างกรายเข้าสู่แดนคอนกรีตที่น่าหลงไหลบนถนนแห่งสีสันบนความร้อนที่รุมเร้าบนความใคร่ของคนไม่กี่ร้อยพัน
อาทิตย์ลับขอบฟ้าฟากตะวันตก ฉันเหงาเกิน เกินไปหรือเปล่า ฉันเฝ้าถามตัวตนบนความเหงาและโดดเดี่ยว
ฉันมีคำถาม?
ฉันถามว่าอาทิตย์จ๋า ทำไมต้องลับขอบฟ้าไปยามนี้ ถึงแม้ช้าบ้างเร็วบ้างแต่...
ดวงอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าไป ปล่อยให้ฉันหลับอย่างเดียวดาย โดดเดียวและแสนเหงา ทำไมไม่ทำเหมือนกันคนอีกฟากหนึ่งนะ ท่านลับหายไปโผล่อีกฝากหนึ่ง คนพวกนั้นตื่นยามสว่างด้วยความแจ่มใส แต่ทำไมฉันตื่นอย่างเดียวดาย เพราะฉันไม่มีใครเลยหรือ
ถาม !...............ถามพระอาทิตย์ทุกวันที่เวลาผ่านเวลาเดิม แบบนี้... ฉันเหงา...
อยาก ! ............อยากให้พระอาทิตย์อยู่ข้างกายฉันตลอดไป เพราะฉันจะได้ตื่นตัวตลอดเวลา และร่าเริงยามแสงตะวันไม่มีวันดับ 
ฉันพยายามเปิดไฟให้สว่างตลอดวัน แต่... แสงมันไม่เท่ากับพระอาทิตย์ที่อบอุ่น มันยิ่งทำให้ฉันอ่อนล้าจนท้ายที่สุด 
ฉันก็แพ้....
ฉันหลับอย่างกะวนกะวายใจว่า ......
พรุ่งนี้จะมีพระอาทิตย์อีกไหม
ฉันถามอีกว่า ทำไมพระอาทิตย์ถึงอยู่ได้นะ ทั้งๆ ที่ พระจันทร์อยู่ตรงข้ามและน้อยวันนักที่จะมาเจอกันอย่างเป็นสุข แต่พระอาทิตย์ก็อยู่ดวงเดียวได้ อยู่อย่างโดดเดียวได้
แล้วฉันหละ จะอยู่อย่างพระอาทิตย์ได้มั้ย   
ฉันถามพระอาทิตย์แต่ฉันไม่เคยได้คำตอบ
ฉันรู้เพียงว่า พรุ่งนี้สำหรับฉันยังมีพระอาทิตย์ดวงเดิมอยู่ตลอดเวลา อาจช้าบ้างสายบ้างแต่ก็สว่างอย่างเคย 
แล้วใจคนละจะเป็นอย่างพระอาทิตย์มั้ยนะ ช่างโหดร้าย และเห็นแก่ตัว
ฉันอยากเห็นพระอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้อีกครั้งจัง.....
ฉันจะรอ....
วันนี้ฉันเหงา พระอาทิตย์ไม่สนใจฉันอย่างเคย เขาคงไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะยิ้มให้กับฉัน คนเหงาๆ ใจหงอยๆ คนนี้หรือไร หรือ...
วันนี้ท้องฟ้ามืด อาทิตย์จึงเกือบจะไร้แสง เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดมันคงสูญสิ้นไปกับเช้าตรู่ตอนฟ้าสาง ตอนนั้นฉันเห็นพระอาทิตย์เบิกบานและยิ้มให้ฉัน แต่...ตอนนี้พระอาทิตย์กลับหันหลังให้ฉันอย่างไม่เหลียวแล เพียงแค่ชั่วเวลานิดเดียวนิดเดียวจริงๆ ฟ้าก็ถล่มลงอย่างไม่ใยดี 
น้ำเอ่อล้นไหลอย่างไม่หยุด ตอนนี้ฉันเหมือนกับคนไร้หางเสือที่แกว่งไกวไปมาจะจมมิจมแหล แต่แล้ว...คลื่นยักกลับถาโถมเข้าใส่ฉันอย่างไม่ปราณีต่อใจที่บอบบางจนไม่เหลือแม้เรี่ยวแรงที่จะสู้และลุกขึ้นยืนหยัดบนกระดานแผ่นบางๆ ได้อีกต่อไป ...
ร่างกายฉันแตกสลายดั่งกระจกที่มันละเอียดจนไม่สามารถรวมกันได้อีก แค่เศษที่รอวันปลิวไปตามแรงลมบนท้องถนน สุดท้ายคงไม่ต่างไปจากเศษดินเศษไม้ที่ไร้ประโยชน์
แล้วค่ำคืนก็ย่างกรายเข้ามา ฉันได้เจอกับพระจันทร์ วันนี้พระจันทร์สวยเด่น สว่างสีนวลตาและอบอุ่นไม่แพ้พระอาทิตย์ เค้ามองมายังฉัน แล้วถามฉันว่า.... เจ้าช่างระยิบระยับดุจดาวบนฟากฟ้า ถึงแม้จะเล็กจนเกือบมองไม่เห็นแต่เจ้าก็สว่างเวลาข้ามอง  
ฉันยิ้มจนน้ำที่ตกลงมามันหยุด .... ก่อนที่สองข้างทางจะแห้งสนิทฉันคุยกับพระจันทร์จนเวลาล่วงเลยมานาน ลืมเลยว่าพรุ่งนี้พระอาทิตย์จะยิ้มให้ฉันอีกหรือไม่....
ฉันยิ้มเสมอเวลามองพระจันทร์ ฉันไม่โดดเดี่ยวแล้ว ทั้งกลางวันและกลางคืน ฉันมีพระอาทิตย์ที่เหมือนพี่ชายของฉัน และมีพระจันทร์ที่เหมือนพี่สาวของฉัน
ฉันจะจำพวกเขาตลอดไป และฉันจะยิ้มเสมอเวลาเจอพระจันทร์และพระอาทิตย์
ขอบคุณโลกใบนี้ที่สร้างเรื่องดีๆ ให้กับฉัน ถึงจะเป็นเศษแก้วเล็กๆ ที่แตก แต่ฉันจะเป็นเศษแก้วที่ระยิบระยับดุจดาวบนฟากฟ้าอย่างที่พระจันทร์บอกกับฉัน
ขอบคุณพี่สาว.....