"เรื่อยเปื่อย" การเดินทางที่ยาวนาน เสียงกระซิบไหลรินดุจหยดน้ำปลายใบไม้ แรมปี เดือน สัปดาห์ ย่างเลยวัน ที่เอื่อยเฉี่อย บนถนนสายเก่ากระทบสายตา เสียงรถราเงียบสนิทพร้อมเขม่าควันอ้อยอิ่งกระทบใบหน้า ไรผมเปลี่ยนสีโดยพลัน เป็นชาวต่างชาติในเวลาชั่วครู่ ฝุ่นฟุ้งกระจายร่วงจากเรือนผม สลัดมันด้วยฝ่ามือ มาทำอะไรที่นี่หรือพ่อหนุ่ม เสียงชายเฒ่าผมขาวโพลน ทักทายด้วยร้อยยิ้มกรุ่น ดวงตาประกายแห่งความใคร่รู้ มาพักผ่อนครับลุง... มาผิดฤดูแล้วหละพ่อหนุ่ม... นี่มันใกล้หน้าฝน เดี๋ยวก็หมดสนุกอีกทั้งจะป่วยง่ายด้วยนะ... อาการเป็นห่วงเป็นใยปรากฏเด่นชัด ว่างครับเลยมา... อ่อเหรอ... ชายเฒ่าเดินจากไปพร้อมเสียงนกร้องทางทิศตะวันตก... ลมพัดแรง กระต๊อปสะเทือนไหวเยือก... ใจสลัดทุกโดยพลัน ดวงตาตื่นจากภวังค์ยามโดดเดี่ยว... ผมมาทำอะไรที่นี่...
น.นิรัติศัย 26 ส.ค. 2549 18:36 น. - ID 7087 
1544
1
0
28 สิงหาคม 2549 01:34 น. - comment id 92365
ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าเคยเอางานเขียนลงที่เวบใบหญ้าใช่ไหมคะ
1 กันยายน 2549 13:40 น. - comment id 92440
นั่นนะสิ ผมมาทำอะไรที่นี่ แต่ก็นั่นแหละชีวิตคนเรามันก็เรื่อยเปื่อยบ้าง แต่ผมรู้ว่ามีปรัชญาแฝงอยู่นะ ชอบครับชอบ แต่งอีกนะ
10 มิถุนายน 2551 23:57 น. - comment id 100473
สงสัยสายไปเสียแล้วคิๆๆ จำศีลในใบหญ้าพอสมควรคับ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เวียนว่ายไปเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ