มารโลเก ๑

น.นิรัติศัย

อดีต...คล้ายเงาไม่ปรากฏอีกตลอดกาล
อนาคต...ยังมิผ่านกรายมาเหมือนวาดฝันไร้รอย
ปัจจุบัน...สิควรคอยประคองจิตไว้ให้งดงาม...
อดีตมันผ่านมาแล้วคว้าจับอะไรไม่ได้ อนาคตก็ยังมาไม่ถึง เมื่อมาไม่ถึงต่อให้คิดให้ปรุงยังไงก็หาประโยชน์ไม่ได้
ของจริงๆ มันอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวนี้ เวลานี้...
ทำปัจจุบันให้ดีเถอะ
ทำปัจจุบันยังไม่ดีแล้วจะไปหวังอะไรในวันข้างล่ะ
"เรื่องของวันข้างหน้าขึ้นอยู่กับวาสนาบารมีกับปัจจุบันกรรมของตน จะเป็นฝ่ายดีฝ่ายชั่วเราต้องกำหนดกันตอนนี้ การกำหนดแนวทางคือการใช้มรรควิธีปฏิบัติอย่างเคร่งครัดเข้าควบคุม"
"การฝึกจิตต้องทำอย่างปราณีต...จริงจัง อย่าให้ตัวโทสะ โมหะ และโลภะเข้าครอบงำ...ความโกรธทำให้ปัญญาโง่...ตัวโมโหจะทำให้เป็นคนบ้า...ตัวโลภทำให้หูตามืดบอด...สามสิ่งนี้ทำให้เกิดอวิชชาในจิต...
"อวิชชา" คือ ความไม่รู้!
ความไม่รู้ภาวะแห่งจิตมิต่างกับคนใจบอด...
คนใจบอดต่อให้ได้สมาธิก็มิอาจไม่หลงทาง...
หลงทางสู่มรรคาแห่งมาร...หลงทางสู่ความมืดมนในมารโลเก...
รู้ วิถีแห่ง จิต และวิญญาณแห่งตนเรียกว่า รู้จริง
รู้ สิ่งอื่นนอกกายตนเป็นแต่ วิชา
รู้วิชาเอาตัวรอดได้เฉพาะการดำรงอยู่ในโลกนี้เท่านั้น
หากรู้ ...อันเป็น รู้ภายใน เรียกว่า วิชชา
รู้ วิชชา เป็น รู้ ที่เอาตัวรอดได้ทั้งโลกนี้และโลกแห่งจิตวิญญาณ...