อย่างว่าแหละครับ อัสสุ เป็นเด็กขี้อาย ร่าเริงตามโอกาส ตอนเด็กๆ อัสสุชอบไปเล่นกับเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกัน วันเสาร์-อาทิตย์ ไม่ได้เรียน กลุ่มอัสสุ จะไปเที่ยวเล่นตามประสาเด็ก ยิงกิ้งก่า (อำนาจเจริญ) ไปเลื่อยๆ หลายกิโล ตังค์ก็ไม่ได้พกไปเยอะ ไปหากินข้างหน้า แบบผจญภัย เที่ยวเล่นจนค่ำ กลับถึงบ้าน แม่ยืนรอหน้าบ้าน ทำหน้าบึ้งตึง ถามอัสสุ ไปไหนมา ยังไม่ทันตอบ แม่พูดคำโต ตะแบงแผดเสียงสูง มึงหนีไปเลย ทำไมดื้ออย่างนี้ อะไรเยอะแยะ สรุปง่ายๆๆ ด่า อัสสุหนีออกจากบ้าน ตอนหัวค่ำ ห้าหกโมงเย็น ร้องไห้วิ่งหนีออกจากบ้าน น้อยใจแม่สุดทน คิดในใจ แหมมมมมมมมมมมมม ตั้งแต่เกิดมา แม่ไม่เคยไล่เราออกจากบ้านเลย กลับค่ำวันเดียวจะเป็นไร เพื่อนๆ ก็กลับค่ำ ไม่เห็นเป็นไร ไปแอบนั่งน้อยใจ ในบ้านร้าง ข้างวัด ไม่กลัวอะไรเลย ปกติ อัสสุจะเป็นคนกลัวผีมาก แต่เวลานั้น ในใจ ไม่คิดอะไรเลย นอกจากน้อยใจแม่ คิดๆ ๆ น้อยใจแม่อย่างเดียว แม่มาตามก็จะไม่กลับบ้าน จะไม่กลับไปเลย แม่คงไม่รักเรา ถ้ารักเราคงไม่ไล่เราออกจาบ้านหรอก เราตายคงสบายใจใครๆ โดยเฉพราะแม่ ไม่ต้องหนักใจ เราเป็นลูกเขาหรือป่าวนะ ทำไมพูดไม่กลัวเรา เสียใจเลย ทั้งคิดทั้งสะอื้นร้องไห้ ยุงก็กัดตามตัว ข้าวเย็นก็ยังไม่ได้กิน ตอนเที่ยงก็เที่ยวเล่นทั้งวัน แล้วทบทวนในชีวิตอายุ สิบปี ถ้าเราหนีออกจากบ้านจริง จะไปอยู่กับใครแน่ ในวัด ก็ไม่รู้จักใคร บ้านก็ไม่ไกลวัดนัก ไม่นานแม่คงจับได้ว่าเรามาอยู่วัด ไปอยู่กับเพื่อน พ่อแม่เขาจะให้อยู่หรอ เราจะเอาตังค์ที่ไหนไปโรงเรียน เราต้องออกจากโรงเรียนแน่ ต่อไปจะทำยังไง เรียนไม่จบหรอ อนาคตเราหมดแค่นี้หรอ คิดไปคิดมา เริ่มกลัวเหตุการณ์ข้างหน้า จะกลับบ้านก็ขายหน้า เราต้องมีศักดิ์ศรี น้ำตาเริ่มหยุด ขณะนั่งคิดคนเดียว เสียงตะโกนไกลๆ เริ่มชัด แม่เรียกชื่อเรานี่นา เสียงใกล้มา เลื่อยๆ ในใจก็กลัวแม่เดินผ่านตรงที่เราแอบ อีกใจหนึ่งก็กลัวเสียศักดิ์ศรี จึงเฉยๆ ๆ แม่ก็เรียก ตัดสินใจ แม่เรานี่นา เป็นไงก็เป็นกัน อัสสุออกมาจากบ้านร้าง เดินช้าๆ ๆๆ ก้มหน้า แม่เห็นอัสสุ ยิ้ม หัวเราะ " ไปกินข้าวเร็ว หิ้วข้าวไหม ใครตีเนี่ยทำไมน้ำตาเปื้อนหน้าหมดเลย" แม่พูด เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อัสสุรู้สึกตัวเองผิดมหันต์ ทำไมเราเป็นอย่างนี้นะ อัสสุกอดแม่อย่างแรงเลย และแม่ก็โอบกอดอัสสุเหมือนกัน ก็เป็นเด็กที่ขี้อ้อนแม่ นามปากกานี้เลยเป็นทีมา อัสสุแปลว่าน้ำตานะครับ เวลาร้องไห้ แม่ก็จะโอ๋ ปลอบอัสสุให้หายร้องไห้ไง
อัสสุ 12 ส.ค. 2549 00:46 น. - ID 7041 
2266
0
0
12 สิงหาคม 2549 06:48 น. - comment id 92123
..เรนถามพี่อัสสุนิดนึง..นะคะ.. ตอนที่แม่ตามไปเจอพี่อัสสุ.. แม่บอกพี่อัสสุเปล่าคะ.. ว่าสิ่งที่แม่ทำ.. หมายถึงอะไร.. เรนอยากรู้จัง.. แม่ตามเพราะรักเรา.. หรือเพราะเหตุผล..อย่างอื่น?... บอกเรนได้เปล่าคะ..... .. ... ดอกไม้สวยจัง.. ..
12 สิงหาคม 2549 11:11 น. - comment id 92125
บางที่ความรู้สึกของคนอื่น เราก็ไม่สามารถรับรู้ได้ทุกอย่าง แต่ก็อยากให้จำไว้ว่า ไม่มีแม่คนไหนทิ้งลูกได้ลงหรอก การกระทำของเราเองตั้งหากที่จะบอกว่า เรารักแม่บ้างหรือเปล่า พึ่งเคยอ่านเรื่องสั้นของพี่หลิวนะเนี่ย เอาชีวิตจริงมาแต่งเลยเหรอค่ะ ทุ่มทุนสร้าง
12 สิงหาคม 2549 15:00 น. - comment id 92127
เชื่อว่าวันนั้นกับวันนี้ความรู้สึกที่ดียังเหมือนเดิม
12 สิงหาคม 2549 19:09 น. - comment id 92128
รักแม่ต้องเป็นคนดีทำดีเพื่อแม่สิเนาะ น้องหลิว
12 สิงหาคม 2549 19:27 น. - comment id 92129
คักหลายเนาะ บัก...หล่า แมเป่นพูมี่พร่ะคุ่ณเคียดให่แมบอดี่เด้ออ้ายสิบอกให่ อ้ายก่อเค่ยเป่น เป่นดุ๋ซ่ำแหม บอดี่ บอดี่ ขั่นคึดได้ก่อยาเฮ็ดเด้อเทือหน่าเทือหลังฮักแมหลายๆเด้อซุผู่ซุค่น
13 สิงหาคม 2549 20:52 น. - comment id 92143
เรน.....กาละแมขาว อัสสุก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ตอนนั้นที่แม่ทำเผื่ออะไร ตอนนี้รู้แล้วแหละ ตอนนั้นแม่ไม่ได้บอกอะไรเลย ชวนกลับไปกินข้าว แค่นั้นล่ะ บอกเรนแล้วนะ ว่าแต่เรนหน่ะ หายไปไหนนานนนนน รู้ไหมคนในบ้านกลอนคิดถึง หนึ่งในนั้นอัสสุล่ะ คิดถึงเรนมากๆ ๆ อย่าหายไปไหนอีกล่ะ
ตะวันจะลับขอบฟ้า......... ช่วงนี้เรื่องแม่มาแรง เลยรำลึกถึงแม่ อัสสุเป็นคนติดแม่มากกกกก เด็กๆ ๆ ๆ แม่จะพาไปทุกที่เลย แม่เคยเล่าว่า ตอนเล็กๆ มีคนมาขออัสสุ ไปเลี้ยง คนมันน่ารักอ่ะ อิอิ แต่แม่ไม่ให้ ก็ลูกชายคนเดียวนี่นา อิอิ ลูกชายคนเดียว แต่ไม่เคยตามใจตัวเองเลยนะ ขอบอก แม่สอนให้เอาใจเขามาใส่ ใจเรา เลยไม่เอาแต่ใจมากนัก ............................................................
ต้นส้ม..........คนเดิม เหมือนเดิมจ้า เรานึกว่าส้มไม่ได้เข้าเว็บนี้ แต่เห็นส่งข้อความไปหาเรา เราตกใจมากกกกกกกกกกก ไม่คิดว่าส้มจะติดตามกัน ขอบคุณมากนะ ..............................................................
พี่ไรไก่..............สาวสวย โทรไปแล้วนะพี่สาว พยายามไม่ทำให้แม่เสียใจหรอก พี่ไรไก่สบายใจได้ .............................................................
อ้ายมอมแมม..........ขีหลี เด็กน้อยกะน้อยใจแม่เป้นธรรมดานั่นล่ะ ยามใหญ่แล้ว ไผยังคิดน้อยใจแม่ แสดงว่าบ่มีความคิด อัสสุเซาน้อยใจแม่แล้วครับบบบ ...................................................
ขอบคุณทุกท่านที่ทักทายครับ
13 สิงหาคม 2549 20:58 น. - comment id 92144
พี่เองก็หลายครั้งค่ะ บ่อยด้วย เพราพี่เองยิ่งเป็นแบบว่า ขี้น้อยใจ คืดมากด้วย คนประเภทแบบนี้เนี่ยคบอยากมาก อิอิ(แซวเล่นนะค่ะ อิอิ) ที่มาของนามแฝง ก็คือน้ำตานี้เอง อิอิ สู้ต่อไปนะน้อง....
13 สิงหาคม 2549 21:02 น. - comment id 92146
พี่สาวววววววววววววววววว พี่ได้เป็นแม่หรือยังอ่ะ อายุได้แล้วไม่ใช่หรอ น่าจะผลิตมนุษย์ได้แล้วนะ อิอิ วันแม่นี้ โทรไปคุยกับแม่แล้ววววววววว สบายใจมากๆ ๆ
ปล. ขออนุญาตย้ายความเห็นพี่แสงไร้เงา มาอยู่นี่นะครับ
14 สิงหาคม 2549 12:12 น. - comment id 92159
๒๐ มิถุนายน ๒๕๓๐ .........ผ่านมาแล้วก็เกือบจะยี่สิบปี.... .........ความรูสึกที่ดีดีจากวันนั้น...... .........ถึงวันนี้............................ .........เราเชื่อว่ายังเหมือนเดิม.... รักแม่ให้มากๆนะให้สมกับที่แม่รักต้นหลิวน้อย...ยังไงก็ยังเป็นต้นหลิวน้อยๆของแม่หลิวเสมอ...........และตลอดไป ......เรารักแม่มากที่สุดเลย.สัญญาจะเป็นเด็กดี.....
14 สิงหาคม 2549 13:27 น. - comment id 92161
ไม่มีโอกาสที่จะน้อยใจแม่หรอกนะ เพราะท่านจากไปตอนเรายังเด็ก แต่ก็ทราบว่าแม่รักลูกทุกคนโดยไม่ ต้องการสิ่งใดค่ะ :-
14 สิงหาคม 2549 15:02 น. - comment id 92163
ต้นส้ม.......... ผูกพันกับแม่มากละสิ เหมือนอัสสุเลยนะ ตอนเด็ก ๆ จะติดแม่มากกกกกกก เพราะพ่อต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด เลยได้อยู่กับแม่มากกว่าพ่อ แม่จะพาไปด้วยทุกที่ เลยเป็นคนติดแม่
whitelily........... เสียใจกับ whitelily ด้วยนะครับบบบบบบ แม่คุณคงได้ยินนะครับ เป็นกำลังให้นะครับ สัญชาตญาณแม่ รักลูกทั้งนานแหละครับ แม่น้อยที่ไม่รักลูก
14 สิงหาคม 2549 21:42 น. - comment id 92172
อ่านแล้วน่าสนุกเรื่อยเลยค่ะ
15 สิงหาคม 2549 13:06 น. - comment id 92186
เด็กขี้อ้อน...อัสสุ...สำหรับพี่กระต่าย แม่คาดหวังเสมอ มุ่งหวัง ตั้งความหวัง ทุ่มเทให้พี่จนบางครั้งเราต้องแกล้งแข็มแข็ง ทั้งที่บางทีแอบร้องไห้ ไม่อยากให้แม่ห่วง เพราะแม่รักและทำอะไรให้มากมายเหลือเกิน อายุเท่าไร โตเพียงไหน เราก็เป็นเพียงเล็กน้อยของแม่เสมอค่ะ
12 ธันวาคม 2549 12:38 น. - comment id 94260
เราก็เคยเป็นนะตอนเด็ก ๆ ขี้น้อยใจสุด ๆแต่ก็จะพยายามไม่แสดงออก แต่เค้าจะรู้นะว่าเราไม่ปกติแล้ว คือจะไม่พูดเลยื หลบหน้าด้วย แต่เดียวนี้ เก็บอาการยิ่งกว่าเก่าอีก แต่ก็ไม่คิดมากเรื่องแม่ไม่รักแล้วละ
31 มีนาคม 2550 22:57 น. - comment id 95525
มันซึ้งอ่ะ อ่านถึงตอนที่แม่มารับแล้วน้ำตาคลอเลย เรื่องของอัสสุดีมากๆเลยนะ มันทำให้เรารักแม่อีกเยอะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ