การแต่งกลอนหรือบทกวี ใช่ว่าทุกคนจะแต่งได้ แต่คนที่แต่งกลอนเป็น (เชี่ยวชาญแล้ว)สามารถจะแต่ง กวีอย่างอื่นได้ ถ้าจะหัอแต่ง ผิดกับใครบ้างคน กลอนง่ายๆ ๆ ก็แต่งไม่ได้ การแต่งกวี เป็นพรสวรรค์จะใช่ไหมนะ นักเขียนบางท่าน บอกว่าแต่งกลอน แต่งกวีไม่เป็นยังมีเลย การแต่งกลอนฝึกบ่อยๆ ๆ จะดีเท่านักกวีที่มีชื่อเสียงหรือป่าว ใครช่วยตอบหน่อยว่ามันเป็นพรสวรรค์หรือพรแสวงกันแน่ สำหรับอัสสุ แต่งบ้างไม่แต่งบ้าง
อัสสุ 17 พ.ค. 2549 20:31 น. - ID 4371 
4390
13
0
17 พฤษภาคม 2549 20:41 น. - comment id 14287
อ่านกลอนในเว็บนี้ เจอทุกกวี แม้แต่หาอ่านได้ยาก เลยอยากถามผู้รู้นะครับ เป็นเพราะการฝึกหนัก หรืออารมณ์ศิลป์ ในตัวกันแน่
17 พฤษภาคม 2549 21:14 น. - comment id 14294
อาจจะอยู่ที่ วิธีคิด ก็ได้นะ ถ้าเขามีวิธีคิดแบบกวี เขาก็เรียนรู้การเขียนกวีไม่ยาก แต่ถ้าเขาคิดแบบกวีไม่เป็น ก็เรียนรู้ยาก ศาสตร์ทุกศาสตร์ จะเรียน ต้องเรียนให้เป็น ต้องรู้จักวิธีการเรียน ถึงจะสำเร็จได้ ถ้าเราเรียนวิชาเลข แต่เอาวิธีคิดแบบศิลปะไปใช้ในวิชาเลข ก็ไปไม่รอด หรือถ้าเราเรียนวิชาภาษา แต่เราไม่รู้วิธีเรียนเลย เราก็สื่อสารอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ก็คิดอยู่เหมือนกันว่า การสร้างสรรค์บทกวี ต้องศึกษาวิธีคิดแบบบทกวี แล้วจึงคิดบทกวีได้ ละมัง ถ้าไม่ถนัดคิดแบบบทกวี ก็เป็นกวีไม่ได้ อย่างมีของชนิดเดียวกัน เราจะจำแนกคนๆ นั้นว่า เขาเป็นใครนั้น .... ง่ายนิดเดียว แจกันใส่ดอกไม้วางอยู่บนโต๊ะ คนหนึ่งบอกว่า สวย - เขามีมุมมองทางศิลปะ อีกคนบอกว่า ราคาเท่าไหร่ - เขาคิดแบบนักเศรษฐศาสตร์ อีกคนถามว่า เอามาได้ยังไง- เขาคิดแบบนักประวัติศาสตร์ แค่สิ่งเดียวกัน .... วิธีการมอง วิธีการคิดก็ต่างกัน สิ่งเหล่านี้ก็บ่งบอกความเป็น \"ตัวตน\" ของคนๆ นั้นได้ดีเหมือนกัน ถ้าไร้ซึ่งความศรัทธา จินตนาการ และความคิดฝันเสียแล้ว บทกวีที่กลั่นออกมา ก็มีค่าเพียงตัวอักษรเอามาวางเรียงกันเท่านั้นเอง ถ้าถามว่า กวีต้องคิดแบบไหน พี่ปราณคิดว่า กวีต้องใช้ประสาทสัมผัสให้ครบทุกส่วนเลย ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ แล้วละเอียดอ่อนต่อการรับรู้ (ที่เขาเรียกว่า อ่อนไหวนั่นแหละ แต่พี่ปราณว่า ไม่น่าจะอ่อนไหว น่าจะมั่นคงและละเอียดอ่อนกับการรับรู้มากกว่า) แล้วมั่นคงเพียงพอที่จะ \"สื่อสาร\" ออกมา รวมถึงมีทักษะในการใช้คำ มาถึงบรรทัดนี้แล้วรู้สึกว่า เส้นทางของเรายังอีกยาวไกลแฮะ ... เลยไม่ปรารถนาจะเป็น กวี ดีกว่า แต่ปรารถนาสร้างสรรค์งานจากความจริงที่เรารับรู้ได้ นี่คือความคิดของพี่ปราณนะ ... อัสสุ คนอื่นจะคิดเช่นไรอีก ก็แล้วแต่การหล่อหลอมและประสบการณ์ที่สั่งสมมาของแต่ละคน ใช่ไหมคะ
17 พฤษภาคม 2549 21:19 น. - comment id 14295
หลิวยังอยู่แถวนี้อยู่ เห็นพี่แสดงความเห็น เลยตอบก่อน ตอบเสร็จค่อยอ่านนะ แปบนึ่ง
17 พฤษภาคม 2549 21:29 น. - comment id 14296
อ๋อออออออออ โทษทีความเห็นที่ 3 ยังไม่ได้อ่านตอบไปก่อน ของหลอวเองก็คิดเนื้อเรื่องก่อนนะ แบบนวนิยายละมั้ง แค่เอามาจัดวางก่อนว่าจะเอาอันไหน ขึ้นก่อน แต่ส่วนมาก จะเอาอารมณ์ของตัวเป็นส่วนใหญ่ เช่นกลอนล่าสุด ที่โพสไว้วันนี้ มันก็เป็นความรู้สึกส่วนหนึ่ง และจินตนาการ ยอมรับก็ได้ว่า กลอนล่าสุด แอบคิด รู้แค่นี้ก็พอ ส่วนเหตุผลใหญ่ ขอปิดไว้แล้วกัน ช่วงนี้กลอนหลิวจะเป็นแนวนี้นะ ไม่รู้จะยังเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย ไม่อยากรู้เรื่องของเขาหรอก เดี๋ยวเสียใจก่อน รู้แค่นี้ก็พอ จะได้ไม่คิดมาก แค่นี้ยัง เท่านี้ ถ้าแค่นี้น จะแค่ไหน ยิ่งคิดเอาเองบ่อยนัก อิอิอิอิอิอิอิอิอิ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ
17 พฤษภาคม 2549 22:39 น. - comment id 14303
..
17 พฤษภาคม 2549 23:11 น. - comment id 14304
ผมว่าส่วนสำคัญของพรสวรรค์ คือพรแสวงครับ แสวงหาที่จะอ่านบทกวีเพื่อดูพรสวรรค์ ของผู้แต่ง แสวงหาจังหวะ และทำนอง ในบทกวีนั้นๆ แสวงหาสัมผัสคำ ที่สัมผัสใจ สู้พรแสวงไม่ได้หรอกครับ
18 พฤษภาคม 2549 08:20 น. - comment id 14307
ผมว่ามันคงเกี่ยวกับจิตนาการ อารมณ์ ความรู้สึก ที่สำคํญความเป็นตัวเขานั่นว่าเป็นเช่นไร ผมไม่ไช่กวี และแต่งกลอนได้ แต่ไม่เคยได้ดีจนตัวเองพอในสักที มันเหมือนกับขาดอะไรบางอย่างที่กวีเขามีแต่ผมไม่มี ผมเป็นอย่างนี้ก็เลยเขียนกลอนออกมาได้แบบนี้มันคงเป็นอย่างที่ผมเป็น แต่สำหรับอีกบางคนผมไม่รู้ว่าเขามีพรสวรรค์หรือได้พรแสวงมาเช่นไร เขากับมีจินตนาล้ำเลิศสามารถที่แต่งกลอนจนเรามีมโนภาพขึ้นในใจได้และรู้ได้เลยว่ามันสวยงามยิ่งนัก เสาวรสจนี นารีปราโมทย์ พิโรธวาทัง สันลาปังคพิสัย ทุกอย่างช่างได้อรรถรสยิ่งนัก ผมคิดว่านะความมีศิลปินความมีพรสวรรค์ย่อมมาก่อน แล้วค่อยแสวงหาความรู้ในการที่จะนำมาเรียงรอยถ้อยคำแห่งบทกวี
18 พฤษภาคม 2549 09:32 น. - comment id 14308
เรนสาวน้อยยยย ไม่กล้าออกความเห็นนนนนน พี่ก็ใช่เก่งหรอก ถามคนรู้เดี่ยวเขาแนะนำเอง อ้ำอึ้งอยู่นั้น เขาไม่รู้ว่าเราเป็นไง เลยแสดงออกบ้าง
18 พฤษภาคม 2549 09:37 น. - comment id 14309
พี่เรไร............. อย่างที่พี่ว่า ผมก็หัดมาพอควร แม้ว่าจะไม่ถึงกับว่าหนักหนา แต่ก็หัดแต่งบ้าง ยามอารม์มันมา มีอารมณ์แต่ง บางทีไม่ได้แต่งเป็นสอง สามเดือน ยังเหมือนกับว่าดีขึ้นกว่าเก่า ความเป็นจริง ไม่แต่งติดต่อกันน่าจะฝือฝื่อ แต่งไม่ค่อยออก กลับกัน มันดีกว่าอันเก่า แต่พอแต่งทุกวันๆ ๆ เริ่มจะฝืด มันเหมือนจะ หมดเรื่องจะแต่ง อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
18 พฤษภาคม 2549 09:43 น. - comment id 14311
คุณเมฆฟ้า.......... ผมก็ว่าอย่าง ที่คุณว่าแหละ พรสวรรรค์มาก่อน บางคนฝึกแต่งกลอน เท่าไหร่ก็ไม่ได้ แม้แต่นักเขียน บางคนนะครับ ออกตัวเลย ว่า แต่งกลอนไม่เป็น ไม่ดี ทั้งที่นักเขียน มีจินตนาการ ความคิดสูงอยู่แล้ว แต่ก็แต่งกลอนไม่เป็น มันน่าแปลกนะครับ เห็นด้วยครับ พรสวรรค์มาก่อน ในการแต่ง บทกวีต่างๆ ๆ
18 พฤษภาคม 2549 10:18 น. - comment id 14313
จะรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นพรสวรรค์ ถ้าไม่แสวงซะก่อน.. โดยส่วนตัวคิดว่าต้องชอบก่อน จึงมีการแสวงหา แล้วอาจจะนำไปสู่การค้นพบที่ยิ่งใหญ่ว่า ตัวเองมีพรสวรรค์หรือไม่.. ก็เป็นได้.. แต่ถ้าใจไม่ชอบต่อให้มีพรสวรรค์ ก็เปล่าประโยชน์.. :)
18 พฤษภาคม 2549 11:10 น. - comment id 14315
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem88531.html แต่งได้ไม่ดีหรอกครับ นี่ไม่ใช่ ฉันท์บทแรกๆที่ข้าพเจ้าแต่งได้ ยังมี ฉันท์อีกเป็นกระบุง ที่ไม่ได้นำมาลงในเว็ป นี้ คำประพันธ์ลักษณะอื่นก็พอได้เช่นกัน หลายคนบอกว่า ข้าพเจ้ามีพรสวรรค์ เพราะว่า การที่ นักเรียนคนหนึ่ง ที่เรียนแค่ระดับมัธยมนั้น แต่งกวีได้ไพเราะเพราะพริ้งขนาดนี้ ถือว่าไม่ธรรมดา ถูกต้องแล้วครับ ผมเป็นนักเรียนอยู่ แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเรื่องพรสวรรค์เท่าใด และไม่คิดว่าตนเองจะมีเช่นนั้น ก็ยังพยายามศึกษาเรื่องบทกวีเหมือนเดิม ทั้งสองอย่างคงจะมีส่วนช่วยผมล่ะมั้งครับ ..พรสวรรค์ มักคู่ กับ พรแสวง.. ขึ้นอยู่กับว่า อย่างไหนมากกว่ากัน?
18 พฤษภาคม 2549 12:28 น. - comment id 14319
ขอบใจนะ อัสสุ ที่ตั้งกระทู้เปิดประเด็นไว้ให้ได้อ่าน ของพี่.. เห็นด้วยกับคุณเรไรมาก พรสวรรค์เป็นแรงบันดาลใจ แต่ในแรงบันดาลใจจะต้องอาศัยองค์ประกอบของพรแสวง ที่เก็บเกี่ยวมารวมกัน คนที่เป็นนักเขียน คนที่ถูกเรียกว่านักเขียน ฟังดู \"ศักดิ์สิทธิ์\" มากสำหรับพี่ ปกติไม่เคยเรียกตัวเองว่านักเขียนเลย นับตั้งแต่เคยถูกท้วงติง เรื่องสมัยเด็กที่ใช้นามปากกว่า \"นักกวีห่วย\" ตอนนั้นพี่จุ้ย \"ศุ บุญเลี้ยง\" เขากล่าวถึงบทกวี ว่ามันไม่ได้ห่วย และนักกวีก็ไม่เคยห่วย แต่ถ้าจะห่วยเป็นที่ตัวเราทำให้ภาพพจน์มันเสีย หรืออะไรประมาณนั้น นานมาแล้วค่ะ ซึ่งนานจนพี่เขาก็คงจำไม่ได้ ว่าได้สร้างความประทับใจให้เด็กผู้หญิงอายุ 16-17 มาจนถึงทุกวันนี้ นำความและคำ เท่าที่พอจะจับใจความแล้วจำได้ มาเป็นบรรทัดฐานในการเขียนงานเขียนบางชิ้น หลายครั้งค่ะ ที่ใช้อารมณ์และภาษาเป็นสิ่งจูงใจให้งานเขียนเสร็จ 1 ชิ้น แต่พอเราได้ไปอ่านงานเก่า ๆ จะทำให้รู้ผิด รู้ถูก และปรับปรุงตัวเอง เขียนไปเถอะค่ะ เมื่ออยากเขียน แต่ถ้ารู้จักจะนำงานเก่า กับงานใหม่มาเปรียบเทียบกัน จะทำให้ฝีมือเราพัฒนาขึ้น อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะ ไม่ใช่เคล็ดลับอะไรหรอก ตามประสาคนชอบอ่านและเขียนค่ะ
18 พฤษภาคม 2549 17:27 น. - comment id 14323
นักเขียน กับนักกวี ต่างกันที่ ว่านักเขียนไม่ต้องใช้คำคล้องจอง แต่นักกวี ต้องหาคำที่คล้องจองกัน และทำตาม โครงสร้างของกลอนต่างๆ เช่นกลอนแปด กลอนสุภาพ ฯลฯ ผมคิดว่า การแต่งกลอน เป็นพรสวรรค์ เนื่องจาก คนที่ไม่มีพรสวรรค์ทางด้านนี้ จะไม่สามารถที่จะแต่งกลอน หรือคิดถึงสิ่งที่จะแต่งและแต่งให้สอดคล้องกัน ได้ตลอดของกลอนแต่ละบท แต่ละเรื่องได้ จึงขอฟันธงครับ ส่วนนักเขียน ก็อาจจะเป็นพรสวรรค์ กับพรแสวง เนื่องจากเรื่องอาจจะหักมุมได้ แต่กลอนถ้าหักมุม มันจะไม่งดงามครับ ฟันธง
18 พฤษภาคม 2549 19:06 น. - comment id 14326
แต่งกลอนได้บ้างนิดหน่อย ไม่รู้ว่าเป็นพรสวรรค์หรือพรแสวง หรืออาจจะไม่มีเลยทั้งสองอย่าง หรืออาจจะมีเพียงอย่างละหน่อยน้อยนิด ป้วนเปี้ยนเขียน .. อัลมิตรายังไม่รู้จุดของตัวเองเลย นักเขียนเหรอ .. ก็ไม่มั๊ง กวีเหรอ .. ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึง ฝีมือยังไม่ถึง อ่านคอมเม้นท์ของหลายคน โดยขณะที่พยายามไม่เอาข้องเกี่ยวกับสิ่งที่อัลมิตราจะตอบ แต่ก็ชอบอยู่ประโยคหนึ่งที่ว่า ต้องชอบก่อน หากถูกใจคำตอบ ทิปงาม ๆ ให้คุณกุ้งหนามแดงละกัน .. เพื่อนย่อมรู้ใจเพื่อน เนอะ ..
18 พฤษภาคม 2549 19:10 น. - comment id 14327
กุ้งหนามแดง................. ไม่รู้จะเป็นไงแน่นะครับ พรอันใดจะสมเหตุสมผล คุณว่ามันก็ถูกนะ แต่เขา ที่ว่าๆ ๆ มา ข้างบนว่าพรสวรรค์นะครับ แต่ไม่ค้านคุณนะครับห้วงคำนึง.......... อืมทั้งสองอย่างที่คุณว่าละครับ แต่ผมค่อนข้างล้ำไปทางพรสวรรค์มากว่านะ ครับ อย่างไงก็ดี มันเชื่อมโยงกันล่ะนะ ถ้าไม่ฝึกใยจะดีได้ แต่ส่วนมาก นักกวี ถ้าเน้นกวีแล้ว ไม่ค่อยเห็น นักเขียนท่านไหนเปลี่ยนไปแนวอื่น แต่งกวีก็จะกวี น้อยนักจะเปลี่ยนแนว แล้วจะดีกว่าเดิม ส่วนนักเขียน ก็ไม่แต่งกวี จนดีกว่าการเขียน ไม่ว่าอย่างไร การทำเป็นประจำ มันทำให้คล่องครับ
18 พฤษภาคม 2549 19:17 น. - comment id 14328
พี่อัลมิตรา............... แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ไม่ต้องถ่อมหรอกมั้ง ดูจากบทกลอนและการเขียนอย่างอื่น ผลงานพิสูจน์อยู่ครับ โดยเฉพาะบ้านธรรมะ................ เคยเข้าไปอ่านอยู่เยอะนะครับ ขอบคุณนะครับ ที่เข้ามาอ่าน ไม่เคยเห็นทักทายอัสสุสักที
18 พฤษภาคม 2549 23:30 น. - comment id 14337
โดยเฉพาะบ้านธรรมะ..............??? บ้านไหนเหรอ .. โดยปกติ ก็เขียนที่บ้านกลอนไทยที่เดียวนะ นานๆ จะแว๊ปไปเยือนเพื่อนที่เวปอื่นบ้าง แต่ก็น้อยเต็มทน
19 พฤษภาคม 2549 09:07 น. - comment id 14339
พี่อัลมิตรา............. ไม่ต้องทำไกค์เลยครับ ลานกวีธรรมไงครับ ไปสืบไว้หมดแล้ว อืออือือือือือือ สายสือบสะดือ นะครับน่ะไปทำอะไรไว้ นึกว่าใครจะไม่รู้หรอ แต่อัสสุ คงไม่มีใครรู้หรอกมั้ง เพิ่งเล่นเน็ตไม่ได้นาน (ไม่ต้องค้นหาข้อมูลนะครับ) อิอิอิอิอิอิ ขอบคุณที่ทักทายอีกรอบครับ เดี๋ยวไปเจาะข้อมูลก่อน
19 พฤษภาคม 2549 09:22 น. - comment id 14340
ลานกวีธรรม ... ของพี่ดอกแก้วไม่ใช่เหรอ สืบข้อมูลมายังไงอะ เด็กน้อยอัสสุ ฮา ... ตามมาแกล้งเด็ก คริ คริ
19 พฤษภาคม 2549 09:47 น. - comment id 14342
พี่แดดเช้า............... อ่าวหรอ............ แต่เห็นชื่อพี่เขาอยู่นะครับ อย่างว่าละครับ ชื่อพี่ดอกแก้วเยอะกว่า เดี๋ยวไปสืบใหม่ครับ
19 พฤษภาคม 2549 10:44 น. - comment id 14344
สืบให้ชัดเจนด้วยนะ ว่าอัลมิตราเอาไปลงเอง หรือคนอื่นช่วยเอาไปลง ถ้าลอง search google .. แล้วจะพบว่า ในเวปอื่น ๆ ก็มีอีกแยะ ที่มีกลอนของอัลมิตรา แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า อัลมิตราไปลงกลอนเองทั้งหมดนะ บางเวปลงรูปด้วยอีกต่างหาก ยังนึกขำเลย ตัวจริงของอัลมิตราน้ำหนักแค่ 55 กก. แต่ในรูปดูแล้วน้ำหนักไม่น่าจะต่ำกว่า 90 กก. อัลมิตรากำลังคิดว่า จะเลือกทำน้ำหนักให้ได้เท่านั้น ดีหรือเปล่าหนอ ?
19 พฤษภาคม 2549 12:40 น. - comment id 14353
พี่อัลมิตรา............. ผมสืบมาแระ ส่วนมากคนอื่นเอาไปลงอย่างว่าล่ะ ไปเจอทุกที่เลย ชื่อพี่นี่ ทั้งเว็บ คนเข้าน้อย แต่คนเข้ามากกกกกกกกก ไม่ว่าที่ไหน มีคนยินยอ ยกย่องทั้งนานนะ ครับ ก็ไปสืบทาง google นั่นแหละ มันเยอะมากกกกกกก เดี๋ยวไปเจาะต่อ รู้สึก แค่นี้ยังไม่ลึกพอครับ
19 พฤษภาคม 2549 20:57 น. - comment id 14361
สำหรับพี่พุด เกิดมาก็กับใจดวงนี้ รักที่จะอ่าน และ สะสมประสบการณ์นานมาก จาการอ่านจึงมาเขียนค่ะ และ ทุกอย่างทำด้วยความรักความสุขค่ะ
20 พฤษภาคม 2549 00:03 น. - comment id 14365
การแต่งกลอน...... ตามที่ผมคิดนะครับ มันก็ต้องมีพรสวรรค์ จะมีมากหรือน้อยก็อีกเรือง แต่ที่สำคัญที่สุดคือ จะต้องมีพรแสวง ไม่งั้นเราก็จะไม่มีกำลังพอที่จะดึงเอาพรสวรรค์มาใช้อย่างเต็มที่ที่สุด
20 พฤษภาคม 2549 07:10 น. - comment id 14368
พี่พุด.............. ใช่ครับ ถ้าขาดการอ่าน จะไม่มีข้อมูลและหลั่นความรู้สึกออกมาได้ ผมก็ชอบอ่านหนังสือครับ เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ แต่ที่ผมอ่าน มาอ่าน ช่วง ม.ปลาย ไม่กี่ปีนี่เอง และแล้วมา ก็ไม่ค่อยได้อ่าน มัวแต่สอบ o-net a-net .................................................. น้องกูซ่าคัฟ.............. คับก็เห็นด้วยอย่างที่ว่า ยังไงถ้าไม่ฝึก มันก็ไม่เป็น ต้องมีพรอย่างว่าด้วย ..................
20 พฤษภาคม 2549 08:55 น. - comment id 14369
ไม่รู้นะ ว่า พรสวรรค์หรือพรแสวง รู้แต่มีอารมณ์ก็เขียน ไม่มีก็ไม่เขียน ง่าย ๆ แค่นี้แหละ น้องเอ๋ย และกลอนใครเพราะกว่าใคร ก็ไม่ใช่ประเด็นอีก ขึ้นกับคนอ่านนะ คนอ่านชอบก็คือชอบ มันอาจไปตรงใจเขา ตรงกับความรู้สึกเขา ก็แค่นั้น อย่าคิดมากเลยนะ อยากเขียนก็เขียน ไม่อยากก็อย่าฝืน
20 พฤษภาคม 2549 14:53 น. - comment id 14372
คุณน้องอัสสุจิ ปุริ คุณพี่ดอกข้าวไม่มีพรแสวง ไม่มีพรสวรรค์ มีแต่พวงสรรค์อันเดียวครับ..
23 พฤษภาคม 2549 19:30 น. - comment id 14398
พี่พระจันทร์เศร้า............... ครับ ความคิดย่อมแตกต่าง แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลา และคอมก้มีปัญหา เลยไม่มาโพสอย่างเก่า .................................... ดอกข้าว.................... แหม.................. พี่ชั่งอารมณืขันจังนะครับ ..................................... ขอโทษนะครับ ผมตอบกระทู้ยาวๆ ๆ ไม่ได้อย่างที่แล้วๆ ๆ มา ใช้คอมคนอื่น คอมพังครับ
5 พฤศจิกายน 2551 04:10 น. - comment id 21887
เป็นคำถามที่ต้องการรู้คำตอบ หรือชอบที่จะรู้คำตอบหลังจากที่ได้ถาม ทุกสิ่งทุกอย่างมีคำว่าความพยามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้น ฉะนั้นถามตัวเองดูก่อนว่าเราพยายามพอหรือยัง
21 สิงหาคม 2552 05:57 น. - comment id 23707
Engineering machinery fittingsศหย�ฬณน๚ผสEngineering machinery fittingsศหIADerย�ฬณท�ฮ๑ำฺึะน๚Engineering machinery fittingsศหกขสภฝ็Engineering machinery fittingsศหกขEngineering machinery fittingsนซหพฬ์ฝ๒eq2 platษ่ผฦฬ์ฝ๒eq2 platึฦื๗ฬ์ฝ๒eq2 platทขฒผฬ์ฝ๒eq2 platบฤฒฤตฤฯเนุืษัถ.ึะน๚eq2 platอ๘,บฃฤฯศ�ัวeq2 platตศตุeq2 platะลฯข,พฐตใฝ้ษ�,,ื้อลeq2 platท�ฮ๑,eq2 platฯ฿ยทฑจผ�,eq2 platิคถฉ, CHINA eq2 platึะน๚eq2 platะญปแ, ึะปชeq2 platะลฯขอ๘, น๚ผสeq2 platศห, ึะน๚รฝฬๅeq2 platฟฏภ�อ๘. ึะน๚eq2 platรฝฬๅอ๘,eq2 platinum ปงอโeq2 platinum ณตฬๅeq2 platinum รฝฬๅี�ฟ�eq2 platinum ฑจผ�มะณตeq2 platinum eq2 platinum ึฦื๗eq2 platinum ภ๑ฦทดูฯ๚ป๎ถฏeq2 platinum ำกหขeq2 platinum escort beijingนซหพ-ถซทฝังธฎescort beijingนซหพสวำษฒฉสฟบ๓ดดฐ์ตฤืจาตะิescort beijingนซหพกฃescort beijingนซหพษฝฮ๗escort in beijing,ึะน๚escort in beijing,ึะน๚escort in beijingอ๘,escort in beijing,ึะปชescort in beijing,ฬซิญescort in beijing,ษฝฮ๗,escort in beijingพฐตใ,escort in beijingอผฦฌศีีีevaporative coolingะยฮลฑ๖น�ศ๗ต๊ยระะษ็evaporative coolingพฐตใะลฯขกฃ
3 มกราคม 2553 12:02 น. - comment id 26761
ทุกท่านมีพรสวรรค์อยู่ในตัว และพรสวรรค์เกิดดับเป็นช่วงๆ แล้วแต่เหตุปัจจัย การจะแต่งกลอน กวี ได้ดีนั้น พรสวรรค์คู่พรแสวงแต่คือแสวงหาคำที่เหมาะสมถูกต้อง ..เบื้องต้นนักกวีแต่กวีด้วยใจ..แต่เมื่อชำนาญแล้ว..อย่าพึ่งเชื่อว่าเขาจะแต่งด้วยใจ.... ความรักทำให้คนเป็นกวี ความรู้ดีทำให้คนมีคุณค่า ความทุกข์ทำให้คนเป็นปรัชญา ความชั่วช้าทำให้คนเป็นสัตว์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ