::วงรุ้งเลือนไปแล้ว ตอนจบ::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

(ตอนที่ 3 ตอนจบ)
	เสียงหมู่นกเรียกกันกินหมากไม้สุกบนต้นไม้ที่น้ำตกคงติดหูจี๊ดและวงรุ้ง  สองสาวพูดคุยกันว่าน่าจะได้มาที่นี่นานแล้ว  และกลับไปสำนักงานจะเล่าให้พรรคพวกที่นั่นฟัง
	จะไปบ้านพี่ชิดกันหรือยังครับ  ผมไม่ได้บอกพี่เขาไว้เลย   เราน่าจะได้แวะไปที่นั่นช่วงบ่ายโมงเศษ   เขาจะได้ไม่ยากลำบากเรื่องอะไรต่าง ๆ เกี่ยวกับพวกเราจนเกินไป
	ก็ดีค่ะ   ไปเหอะจี๊ด    
	สองสาวปีนขึ้นซ้อนท้ายเจ้ายามาฮ่าดีทีคู่ชีพของผมอย่างคุ้นเคย  เราออกมาจากผาน้ำตกด้วยความรู้สึกอิ่มเอม
	รุ้งเคยพักบ้านพี่ชิดแล้วนี่ใช่ไหม
	ช่าย   ก็ตอนมาคราวก่อนไง  แฟนพี่ชิดใจดีมากสอนเราทำกับข้าวตั้งหลายอย่าง   น้ำพริกงี้เราก็เป็นแล้วนะ  แต่คงไม่เก่งอย่างคนข้างหน้ามั้ง
	เออจริงสินะ  ยังจำรสชาติน้ำพริกของเขากับไข่ขมของเธอได้
	นี่ ๆ อย่าพูดถึงมันอีกนะ  อาย.....อายเจ้าของบ้านเขา
	คนขับรถเครื่องฟังไปยิ้มไป   ครู่เดียวเราก็มาถึงบ้านชาวบ้านที่หญิงสาวสนิทสนมด้วยมากที่สุด  เจ้าของบ้านทั้งสองคนนั่งอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ถุนบ้าน
	ผมชะลอรถและจอดที่ ใต้ร่มขนุนข้างเรือน  หญิงสาวปีนลงแล้วเข้าไปไหว้เจ้าบ้านอย่างคุ้นเคย
	สวัสดีค่ะพี่ชิด พี่บัวเผื่อน   นี่จี๊ดเพื่อนของรุ้งเองค่ะ  เขาได้ยินที่รุ้งเล่าให้ฟังแล้วอยากมา   รบเร้าให้พามาเยี่ยมหมู่บ้านหลายวันแล้ว   เพิ่งสบโอกาสค่ะ   
	อ๋อ  คุณรุ้งนั่นเอง   จ้า  หวัดดีจ้า..เจ้าของบ้านรับไหว้ผู้มาใหม่  เมื่อกี๊พี่ชิดก็กำลังพูดถึงอยู่พอดี    มาก็ดีแล้วจะได้พาไปดูปลาและปูที่บ่อ  กำลังโตเชียว
	สายฟ้า  เอาข้าวของขึ้นเก็บให้เพื่อนก่อนนะ  แล้วเราออกไปที่บ่อปลากัน   พี่ชิดบอกผมอย่างคุ้นเคยแบบน้องนุ่ง เดี๋ยวเย็นนี้จะทำปูภูเขาให้กิน  คุณรุ้งยังจำรสชาติของปูภูเขาได้ไหม  คนถามหันไปทางเพื่อนของจี๊ดที่ตอนนี้สีหน้าแช่มชื่นมาก
	เยี่ยมยอดมากเลยค่ะพี่ชิด  หวาน ๆ เค็ม ๆ กินที่น้ำตกด้วยแหม  บรรยากาศส่งให้รสชาติดีเหลือเกิน   ผมเชื่อว่าคนได้ยินก็คงเป็นปลื้ม      
	งั้นเราออกไปที่นั่นกันเถอะ
	วงรุ้งเดินตามพี่ชิดออกไปกลางนา  จี๊ดตามวงรุ้ง  ส่วนผมเดินปิดท้าย   เสียงทั้งสามคนสนทนากันออกรส  หัวเราะร่วน  โดยเฉพาะเมื่อมีเจตนาจะแซวคนที่เดินรั้งท้ายสุด
	คร๊าบ  เชิญท่านหลังหลายเผาข้าพเจ้าเถิด  ท่านหารู้ไม่ว่าข้าพเจ้านั้นมีสุขยิ่ง ๆ แล้ว ในถ้อยนินทานั้น ๆ ฮ่า ๆ
	ภูมิทัศน์รอบบ่อปลาและบ่อเลี้ยงปู  ผมพูดถึงไปแล้วในตอนก่อน ๆ   วงรุ้งชี้ให้เพื่อนชมพืชผักและปูกับปลาอย่างกับเป็นเจ้าของพื้นที่นี้เอง   เจ้าภาพกล่าวเสริมคำอธิบายของวงรุ้งสอดรับอย่างกับเป็นคู่วิทยากร   ไม่น่าเชื่อว่าฝ่ายการเงินที่แต่ละวันยุ่งอยู่กับบัญชีและตัวเลขจะทำหน้าที่อย่างผู้ประสานงานสนามด้วยก็ได้   รู้อย่างนี้ผมชวนมาช่วยผมจัดประชุมผู้นำชุมชนตั้งนานแล้ว
	พี่ชิดหยิบเอาคันเบ็ดไม้ไผ่ที่ยาวราววาเศษ ๆ มาใส่มือวงรุ้งและว่า
	หนก่อนผมทึ่งฝีมือตกปลาของคุณรุ้งนะ  วันนี้ต้องแสดงฝีมืออีก
	วงรุ้งยิ้มยินดีรับเบ็ดและถุงเหยื่อไปถือไว้
	คุณจี๊ดกลัวไส้เดือนหรือเปล่า  พี่ชิดหันมาถามสาวอีกคนที่คงทึ่งในความสามารถของเพื่อนร่วมงานที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน
	นี่เธอไปหัดมาตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊ะรุ้ง   ฉันไม่ยักรู้เลยว่าเธอตกปลาได้
	ก็เคยตกปลากะเตี่ย   พี่สาวรู้เข้า  เขาไม่ยอมให้กินข้าวด้วย  เราต้องปลาที่ตกได้มาคลุกเกลือเผากินกันสองพ่อลูก  นึกถึงตอนเป็นเด็ก ๆ แล้วก็ขำพี่สาว  ป่านนี้ไปแต่งงานกับเสี่ยที่บ้านนอก  เขาคงพากินปลิงแล้วมั้ง
	เนี่ยแหละเขาถึงว่า  คนเราถ้าไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันก็ไม่รู้จักกัน   นั่นเป็นถ้อยคำของจี๊ดครับ
	ปลา  ๆ   ปลาฮุบเหยื่อ  สงสัยโตมาก   พี่ชิดช่วยด้วยค่ะ  ปลาดึงแรงมาก   อุ๊ย  ๆ  ลื่น  จัง
	โครม....   
	มือเบ็ดสาวของเราพลาดลื่นลงน้ำครับ  แต่ความลาดเทของบ่อปลาไม่มากนัก   เธอจึงประคองตัวไม่ให้ลื่นลึกไปมากกว่านั้น
	ไม่เป็นไรนะครับ   ทั้งเจ้าของบ่อและคนขับรถเครื่องขยับเข้าไปจะยื่นมือช่วย   แต่คนเก่งของเราเก่งกว่า  เธอกลับขึ้นมายืนที่ตลิ่งได้อีกครั้ง   เพียงแต่เปียกและมอมแมมบ้างเท่านั้น
	โอ๊ะโอ๋...เหมือนหมาน้อยตกน้ำเลยเพื่อนเรา  จี๊ดทั้งปลอบแซวเพื่อน
	เหมือนกันเลย   เมื่อพี่สาวที่บ้านเลย  แทนที่จะปลอบให้กำลังใจก็ว่าเราเป็นหมาน้อยตกน้ำ  เดี๋ยวเถอะจะผลักลงน้ำให้สายฟ้าไปช่วยขึ้นมาบ้าง
	อย่าพูดเล่น ๆ  นารุ่ง   เป็นจริงขึ้นมาจะทำใจยังไงน่ะเธอ   เพื่อนของจี๊ดค้อนแขว็บ   ( ไม่ถึงกับขวับ   แว้บเดียว   ไม่ช่างสังเกต ไม่เห็น)
	วงรุ้งได้ปลาหลายตัว  พอสำหรับมื้อเย็น   พี่ชิดกับผมช่วยกันจับปู  ที่บ่อเลี้ยงปูข้าง ๆ  บ่อปลา   เราเด็ดเอายอดบวบ  ฟัก และผักอื่น ๆ อีกเพื่อเตรียมทำมื้อเย็น  สีหน้าของทุกคนเปี่ยมไปด้วยความสุขและสดชื่น   ผมหยิบกล้องมาเก็บภาพเหล่านั้นไว้   อืม..สองสาวช่างสดใสและสดสวยเป็นธรรมชาติเหลือเกิน   วี่แววแบบสาวออฟฟิสผู้หยิ่งยะโสแทบไม่ปรากฏให้เห็นบนวงหน้ากับเสื้อผ้าที่มอมแมมของหญิงสาวคู่นั้นเลย
	วันนี้สายฟ้าแสดงฝีมือทำกับข้าวนะ  พี่ชิดยักคิ้วหลิ่วตา  ผมรู้ความหมายว่าพี่เขาอยากให้ผมคำคะแนน ตีตื้น  ผมนึกขำในใจ   ในความปรารถนาดีนั้น   แต่ผมก็ได้บอกพี่บัวเผื่อนไว้แล้วว่า  ขอให้ดึงลูกมือสองสาวช่วยทำกับข้าวมื้อเย็นนี้ให้ได้   เหอะน่าพี่ชิด   อนาคตจะเป็นอย่างไร   ผมไม่ได้คาดหวังมากหรอก   ขอมีความสุขกับปัจจุบันก็พอ  ผมนึกบอกพี่ชิดอยู่ในใจ
	เย็นนั้นคนทำกับข้าวมื้อเย็นคือพี่บัวเผื่อนกับสองสาวตามที่ผมแอบแพลน     จนเช้าวันใหม่ที่เราออกจากหมู่บ้าน ผมจึงได้รับรู้ว่า  สองสาวทั้งอายทั้งเขินที่ไม่ประสีประสาเรื่องชนิดและขนาดของเครื่องปรุงเอาเสียเลย  เธอว่า  คอยดูเถอะ  ถ้าสายฟ้าเข้าเมืองไปเมื่อไหร่จะคิดบัญชีแค้นให้สาสม  ผมได้แต่หัวเราะฮา
	คืนนั้นเราคุยกันอยู่จนดึก  พี่ชิดเล่าให้วงรุ้งและจี๊ดฟังว่า  ชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านเป็นอย่างไรบ้าง   สังคมหมู่บ้านเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง   พี่บัวเผื่อนก็นั่งฟังอยู่ด้วย   จนดึก   สองสาวบอกเจ้าของบ้านว่าดีใจมาก ๆ  ที่ได้แวะเข้ามาในหมู่บ้านในหุบเขา  ประทับใจเกือบทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่  วันข้างหน้าถ้ามีโอกาสจะกลับมาเยี่ยมอีก
	เราออกจากหมู่บ้านตอนสาย ๆ เมื่อธนาเอารถมารับ
	เป็นไงจ๊ะสองสาว    นอนที่บ้านชาวบ้านสบายใจไหม
	สบายมากจ้ะ   คุยกันอยู่จนดึก   พอล้มตัวลงนอนก็หลับเป็นตาย
	เออนี่  พี่ได้ทราบจากรองผู้อำนวยการนะว่าเธอทั้งสองคนได้งานใหม่ที่สถานทูตอเมริกันประจำประเทศไทย   ไม่เห็นบอกกันเลย
	หญิงสาวทั้งคู่อึ้ง พยายามจะอธิบาย แต่คนมารับก็ชิงตัดบท
	ไม่เป็นไรหรอก  น้อง ๆ ได้งานที่ดีกว่าพวกพี่ก็ดีใจด้วย
	ผมอึ้ง ..ต่อสิ่งที่ได้ยินชัดเต็มสองหู    ขับรถเครื่องไปหัวใจก็แทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
	สายฟ้าคงไม่โกรธนะคะ  ที่เหมือนเราปกปิดอะไรบางอย่าง   แต่อยากจะบอกให้รู้ว่า  รุ้งชอบคุณมาก   ประทับใจ  ประทับใจชาวบ้าน  ประทับใจงานของคุณ  วันข้างหน้ารุ้งหวังว่าจะได้กลับมาเยี่ยมคุณและหมู่บ้านอีก
	3 ปีที่ผมทำงานในหมู่บ้าน  ไม่เคยมีเช้าไหนที่เหงาหงอยอย่างเช้านี้อีกเลย     เมื่อกลับไปถึงสำนักงานสนาม   รถโฟร์วีลล์จากสำนักงานใหญ่ก็จอดรอยู่ตรงนั้นแล้ว   พนักงานขับรถบอกว่า   ผู้อำนวยการสั่งเขาให้มารับสองสาว
	ขอบคุณครับ    วงรุ้งที่มาวาดฟ้าให้ผมฝัน   ผมจะจดจำยิ้ม น้ำเสียงและถ้อยคำของคุณไว้ตราบเท่าที่หัวใจของผมยังคิดฝัน