Fin Flyingการผจญภัยของโลดอันน่าพิศวง (รวม)

P.O.O

ตอนที่ 1 การเริ่มต้น
	ในสงครามแห่งหนึ่งเสียงดาบ  ที่ฟันกันดังสนั่นในท้องที่นั้น มันเป็นสงครามที่รบกันระหว่างปีศาจกับมนุษย์ที่หน้าปราสาทยุคเก่าของมนุษย์ 
 คงกำลังป้องกันปราสาทหลังนั้นอยู่"เตรียมยิงธนู"เสียงแม่ทัพคนหนึ่ง ตะโกนบอกคนข้างหลัง
"ยิง!"
เมื่อแม่ทัพส่งเสียงนั้นขึ้น พลธนูด้านหลังของแม่ทัพคนนั้นก็เริ่มยิงธนูไปยังพวกปีศาจที่อยู่ข้างหน้า แต่ก็มิได้
สะทกสะท้านอะไรเลย มันกลับยิงสวนกลับมาทำให้ทหารของแม่ทัพคนนั้นบาดเจ็บอย่างมาก เมื่อปีศาจใกล้ถึงกองทัพนั้น
แม่ทัพ:"ออสก้าจัดการเลย"แม่ทัพคนนั้นตะโกนบอกใครสักคน
"Fire Wall!(ฟายวอล)"เสียงใครสักคนจากด้านบนตะโกนลงมาทันใดนั้นก็มีไฟลุกขึ้น
เรียงเป็นแนวกำแพงกันไว้ไม่ให้ปีศาจพวกนั้นเข้ามา  บางตัวก็โดนไฟนั้นลุกใส่ตาย  ปีศาจพวกนั้นจึงถอยไป
เจนนีส:"เกือบได้ไปคุยกับพระเจ้าซะแล้วไหมล่ะออสก้า"
ออสก้า:"อย่าบ่นไปหน่อยเลยเจนนีสก็นายบอกว่าให้รอฟังคำสั่งนายไงก็รอตั่งนานกว่าจะบอก  ว่าแต่เสียทหารไปกี่คนล่ะ"
เจนนีส:"ไม่มีเลยมีแต่คนบาดเจ็บ 13 คนส่วนมากเจ็บที่ขาเพาะโดนธนู"
ออสก้า:"เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ"
เจนนีส:"อืม"
เจนนีส:"ฉันว่าเราควรไปช่วยทหารที่บาดเจ็บกันก่อนดีกว่า"
ในระหว่างที่เจนนีส  ออสก้าและพวกที่ทหารกำลังรักษาทหารที่บาดเจ็บอยู่นั้น
ก็มีเสียงตะโกนมาจากบนหอคอย
เจนนีส:"ปีศาจบุกแล้ว"ทหารตะโกนมาจากหอคอยด้านบน
ออสก้า:"ดีเลยงันเตรียมกองกำลังทหารเต็มที่"
ยาม:"อ็าก!"
ทหารผู้นั้นโดนลูกธนูทิ้มทะลุมาข้างหลัง  ร่วงลงมา จากนั้นลูกธนูก็ลอยมาไม่หยุดตามมาด้วย
ลูกหินไฟลอยเข้ามาในปราสาท  ควันทำให้การมองไม่ชัดเพราะไฟที่ลามไปทั่วปราสาท
เจนนีส:"ทหารยิงออกไปทางทิศตะวันออก..เร็ว"เจนนีสเริ่มสั่งการทหารที่เหลืออยู่ให้ยิงสวนออกไป
พอลูกไฟกับลูกธนูหยุดลง  เจนนีสก็ตามหาออสก้า
เจนนีส:"เฮ้  ออสก้านายอยู่ไหน" เขาเดินสะดุดอะไรบางอย่างพอเขาหันกลับมา
เขาตลึงจนแทบบ้าเขาเห็นออสก้าในร่างไร้วิญญาน  ถูกมีดปลักกลางหน้าอก
ในมีดมีกระดาษเขียนว่า  [สงครามอันยิ่งใหญ่ มันใกล์เข้ามาแล้ว จงเตรียมตัวให้ดี..โลกกำลังถึงกาลอวสานแล้ว]
เจนนีส:"มันไม่ใช่อย่างที่เห็นใช่ไหม"
เจนนีส:"ออสก้า...ไม่มมมมมมมมมม"
ทันใดนั้นเขาก็สดุ้งขึ้นมาจากเตียงนอน  ที่ๆเขาตื่นมานั้นมีหน้าต่าง ประตู คอมพิวเตอร์ และทีวี เป็นโลกปัจจุบัน
เจนนีส:"ฝันอีกแล้วเหรอเนีย"
ตอนที่ 2 stone time หินแห่งกาลเวลา
แม่:"เจนนีสอย่าขี้เซานักเลย ตื่นได้แล้ว"
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากข้างล่างขึ้นมา
เจนนีส:"คร้าบผม"
เจนนีสลุกขึ้นมาจากเตียงนอนเขาเดินลงมาข้างล่าง
แม่:"ลูกไปอาบน้ำอาบท่าให้มันเรียบร้อยก่อนดีกว่าแล้วค่อยมากินข้าว"
เจนนีส:"คร้าบผม"
เมื่อเจนนีสอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็มาร่วมโต็ะกินข้าว
แม่:"เออว่าแต่วันพรุ่งนี้วันเรียนนะไม่คิดจะเตรียมตัวอะไรบ้างเลยเหรอ  เสื้อก็ยังไม่ได้รีด  กระเป๋าก็ไม่ได้เตรียม"
เจนนีส:"คร้าบผม"
แม่:"วันนี้ลูกเป็นอะไรไป  รู้สึกจะพูดเป็นอยู่แค่สองคำเนี้ยเป็นอะไรเปล่า"
เจนนีส:"คร้าบผม"
เจนนีสตอบกลับเป็นคำเดียวเพราะว่าตอนนี้เขาคิดแต่เรื่องที่ฝันในวันนี้ว่าจะเป็นอย่างไร เมื่อเจนนีสกินข้าวเสร็จ
เจนนีส:"แม่ขอผมออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะ"
แม่:"ไปสิอย่ากลับดึกล่ะ"
เจนนีสจึงออกไปข้างนอก  เขาไปที่บ้านหลังหนึ่งเดินไปที่หน้าบ้าน  ตะโกนขึ้นไปบนหน้าต่างว่า
เจนนีส:"เฮ้ไคนายอยู่หรือป่าว"
มีหน้าของคนหนึ่งยืนออกมาจากหน้าต่าง
ไค:"เฮ้ว่าไงเจนนีส มีอะไรเหรอมาเรียกตั้งแต่เช้า"
เจนนีส:"นายว่างไหม"
ไค:"ว่างดิว่าแต่จะไปไหนล่ะ"
เจนนีส:"ฉันฝันอีกแล้วว่ะ"
เจนนีส:"มาเรื่องเดิมอีกและ ฉันล่ะเบื้อเบื่อ....เข้ามาก่อนดิ"
เมื่อเข้ามาถึงเจนนีสก็เล่าเรื่องราวที่เขาฝัน
ไค:"สรุปว่าเรื่องที่นายเล่ามันก็เป็นแค่ความฝันนายจะไปกังวลไรวะ"
เจนนีส:"ไม่รู้สิเหมือนว่าอีกไม่นานมันจะเกิดขึ้น ไม่นานนี้แหละ"
ไค:"ไม่หรอกฉันว่านายคิดไปเอง 100 เปอร์เช็นเลยล่ะ"
เจนนีส:"นายแน่ใจขนาดนั้นเลยเหรอ"
ไค:"นายไว้ใจใจฉันไหม"
เจนนีส:"ไว้ใจสิ"
ไค:"งันฉันไว้ใจนายเท่าไว้ใจฉันเลย ไปกินไอศครีมกันก่อนดีกว่า
เจนนีส:"นั้นดิฉันก็ว่าอย่างงัน"
ระหว่างที่เขาเดินกันไปกินไอศครีมไป  ไคสะดุดอะไรสักอย่างทำให้ไอศครีมหก  มันเป็นก้อนหินก้อนหนึ่งมีสะเก็ดสีเหลืองอ่อนอยู่ทั้วหิน
ไคโกรธมากที่หินก้อนนี่เป็นตัวปัญหาทำให้ไอศครีมของเขาหก เขาเลยจับหินก้อนนั้นปาออกไปที่อื่นที่ห่างไกลจากตัวเขามาก
เจนนีส:"ใจเย็นๆหน่อยสิร้านไอศครัมก็อยู่ไกล้ๆนี่ไปชื้อใหม่ก็ได้"
เจนนีสพูดปลอบใจไค  จากนั้นเค้าก็เดินกลับไปร้านไอศครีมใหม่อีกรอบเพื่อไปชื่อไอศครีมใหม่  เมื่อเขายิบเงินจะจ่ายของ เขาก็ตกใจ
มากเพราะเห็นหินก้อนเดิมที่ไคปาไปอยู่ในกระเป๋าของตนเองเลย  หยิบให้ไคดูว่าใช่หินก้อนนั้นหรือเปล่า
ไคก็ตกใจเหมือนกันเพราะว่าหินก้อนนั้นเป็นหินก้อนเดียวกันกับหินที่เขาปาออกไป
ไค:"นี่ไม่ตลกเลยนะเจนนีส  นายคิดจะล้อเล่นกับฉันใช่ไหม  นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนโกหก  บอกมาเหอะว่านายไปเก็บมาใช่ไหม"
เจนนีส:"นี่นายคิดว่าฉันเป็นคนโกหกไปได้ยังไง ฉันเดินมากับนายนะเนี้ย"
เจนนีส:"งั้นไค  ฉันคิดว่าเราควรไปหาจินนี่กันก่อนเหอะ  ลางไม่ดีแล้ว"
ไค:"จินนี่เหรอใครกันล่ะ"
เจนนีส:"ก็ บรรณารักษ์โรงเรียนช่วงเปิดเทอมนั้นไงจำไม่ได้เหรอ"
ไค:"อ๋อจำได้แล้วที่เขาบอกว่าบ้าหนังสือเกียวกับหินโบราณอ่ะนะ"
ไค:"เฮ้ย...เจนนีสนี่มันหินธรรมดาน่ะกังวลอีกและ"
เจนนีส:"อืม ไปเหอะ"
หลังจากนั้นพวกเขาก็ไปที่บ้านของจินนี่ เจนนีสเปิดประตูเข้าไป
เจนนีส:"ฮัลโหล จินนี่เธออยู่ไหม"
เจนนีส:"นี่นะเหรอบ้านจินนี่ ยังกับหอสมุดแห่งชาติแน่ะ"
เจนนีส:"นายว่าไหมล่ะไค"
เจนีสพูดเบาๆ
ไค:"อืม"
ทันใดนั้นมีเสียงเดินมา
จินนิ่:"ไม่คิดจะเคาะประตูบ้างเลยเหรอ"
จินนิ่:"ไงเจนนีส ไงไค"
เสียงของจินนี่ดังออกมาจากด้านบน
เจนนีส:"ไงจินนี่  คือเรามีเรื่องจะช่วยหน่อยน่ะ ช่วยหาประวัติเรื่องราวความเป็นมาของ
หินก่อนนี้ให้หน่อยดิว่ามันมายังไงเป็นชนิดไหน..."
จินนิ่:"พอเหอะ เอามาดูหน่อย"
จากนั้นจินนี่ก็กระโดดลงมา
เจนนีส:"ไม่น่าเชื่อ..เธอทำได้ไง"
จินนิ่:"ไม่ต้องสงสัยหรอก ว่าแต่ ไหนหินล่ะ"
เจนนีส:"นี่อ่ะ"
เจนนีสหยิบหินขึ้นมา
จินนิ่:"รอแปปนะ"
จากนั้นเธอก็หันหน้าเข้าหาตู้สมุดตู้หนึ่ง
จินนิ่:ComeBookDarek(คอมบ็คดากค์)
จินนี่พูดอะไรของเธอไม่รู้เหมือนกับว่าเธอกำลังถ่องมนตร์อะไรสักอย่าง   จากนั้นหนังสือก็ร่วงลงมาใส่มือเธอพอดี
เจนนีส:"เธอทำได้ยังไง จินนี่"
จินนิ่:"ไม่ต้องสงสัยหรอก"
จินนิ่:"ไค..ช่วยฉันอย่างหนึ่งสิ"
ไค:"อะไร"
จินนี่โยนหนังสือไปให้ไค
จินนิ่:"ช่วยไปหยิบหนังสือที่มีหน้าหนังสือเป็นอักษรเดียวกันแต่คนละสีเอามาให้ฉันหน่อยอยู่ข้างบนน่ะ"
ไค:"OK"
หลังจากนั้นไคก็วิ่งขึ้นไปข้างบนระหว่างที่ไคขึ้นไปข้างบนจินนี่ถามออสก้าว่า
จินนิ่:"เจนนีสนายไปได้หินก้อนนี่มาจากไหน"
เจนนีส:"ระหว่างทางน่ะ"เจนนีสตอบจินนี่เปิดหน้าหนังสือแล้วให้ออสก้าดู
จินนิ่:"นี้ไงหินที่นายเอามาให้ฉันดู"
เจนนีสลองอ่าน
จินนิ่:"มันคือหินแห่งกาลเวลาน่ะ  ไม่อยากเชื่อเลย"
ตอนที่ 3 Finโลกอันน่าพิศวง
{หินกาลเวลา}
หินกาลเวลา เป็นหินที่มีลักษณะคล้ายหินทั่วไปแต่มีสะเก็ดสีเหลืองอยู่ทั่วของหิน  ว่ากันว่า
มีก้อนหินยังงี้เพียง1000ก้อนในโลกนี้เพราะว่า
เป็นหินที่ผู้มีอำนาจระดับสูงสุด สร้างขึ้นมาเพื่อส่งมาขอร้องให้มนุษย์ช่วยกันยับหยังปีศาจ
ที่กำลังจะบุกเข้ามาในโลกของพวกเขา และต้องเป็น
คนที่กล้าหาญ และไม่กลัวอะไรเลยจึงจะเจอมัน แต่ก็ยังไม่ทันที่จะใช้มันคัดคนที่แข็งแกร่งที่สุดผู้มีอำนาจผู้นั้น
กลับถูกชาตานเล่นงานก่อน  หินพวกนั้นจึงตกมายังโลก
หินนี้มีอายุถึง 10,000ล้านปีมาแล้ว  มันสามารถนำเราไปในยุคสงครามของผู้มีอำนาจ
ได้แถม  ถ้าเจอหินก้อนนั้นก็ต้อง
มีหนังสือเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า [ลาคีทุศา] ถึงจะนำเราไปในยุคนั้นได้
เจนนีส:"งั้นแสดงว่าฉันก็ต้องเป็นผู้ที่โชดดีมากๆเลยใช่ไหมเนี้ยมาเจอหินก้อนนี้เข้าเนี้ย"
จินนิ่:"ฉันก็ไม่เชื่อหรอกว่านายเนี้ยนะผู้แข็งกล้าต่อความกลัว"
แล้วไคก็ลงมาจากด้านบน
ไค:"ฉันเจอแล้ว"
แล้วเธอก็่ส่งหนังสือเล่มนั้นให้จินนี่
จินนิ่:"ได้เวลาผจญภัยแล้ว"
ไค:"หมายความว่าไง"
จินนิ่:"ลองอ่านหน้าปกดูสิ"
เจนนีส:"ลาคีทุศา....เฮ้ยจินนี่นี่ไม่ตลกเอาซะเลยนะ"
จินนิ่:"ใครบอกว่าฉันเล่นตลก"
เจนนีส:" ! "
จินนี่คว่ำหนังสือลงแล้วเขย่าแล้วก็มีมีดปลายแหล่มออกมา
"จินนี่เธอจะทำอะไรน่ะ"
จินนิ่:"ดูไปก็แล้วกัน"
เธอนำหนังสือสองเล่มนั้นมาวางรวมกันแล้วใช่มีดเล่มนั้นแทงลงไปกลางหนังสือสองเล่มนั้น สักพักหนึ่งก็มีแสงล้อมรอบตัวพวกเขา
เจนนีส:"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่จินนี่  มันเกิดอะไรขึ้น"
จินนิ่:"ก็อย่างที่ฉันบอกไง การผจญภัยอันน่าพิศวง มันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว"
จากนั้นพวกเขาก็หายไปจากห้องสมุด
เจนนีส:ไค:"อ็ากกกกกกกกกกกก"
ไคกับเจนนีสตะโกนดังลั่น แต่จินนี่กลับยิ้มเหมือนจะดีใจมาก  พวกเขาลอยอยู่ในวงกลมใหญ่ๆ  จากนั้นก็มีแสงสีขาวปรากฏขึ้น
"เฮ้พวกนายตื่นได้แล้ว"
เสียงใครสักคนปลุกพวกเค้าตื่นขึ้นมา
เจนนีส:"มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย"
"ขอต้อนรับสู่เมือง ทีเนส ฉันชื่อว่า ลีออนนะยินดีที่ได้รู้จัก"
ท่าทางของคนที่ชื่อลีออนคนนี้ดูน่าเป็นมิตร
เจนนีส:"ฉัน...."
จินนิ่:"นี่เจนนีสผู้ชายที่ยังไม่ตื่นคนนั้นชื่อไคแล้วฉันชื่อจินนี"
เจนนีส:"นี่เธอตื่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไรกัน"
จินนิ่:"ฉันตื่นมาตั้งนานแล้วย่ะ"
ไค:"โอ็ยยย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย"
เจนนีส:"จินนี่ที่นี้ที่ไหนกัน"
จินนิ่:"เธอถามเขาดูสิ"
ลีออน:"หมายความว่าไงเหรอครับ"
จินนิ่:"ที่ในเป็นโลกของการสร้างหินนั้นขึ้นมาใช่ไหม"
ลีออน:"หินอะไรเหรอครับ...ผมงง"
จินนิ่:"งั้น...รู้จักใช่ไหม"
เธอเข้าไปกระซิบลีออน แล้วพูดอะไรซักอย่าง
ลีออน:"อ๋อ"  
ลีออนเหมือนจะรู้อะไรสักอย่างที่จินนี่พูดออกไป
ลีออน:"ที่นี้คือ โลกของ FIN ที่ถูกปีศาจครอบงำอยู่"
เจนนีส:"อ๋องั่นเหรอ....แล้วจะออกจากที่นี้ได้ยังไง"
ลีออน:"ผมก็ไม่รู้   แต่มีคนบอกต้องฆ่าสมุนของหัวหน้าปีศาจที่ชื่อ  DarK Lordถึงจะไปยังโลกมนุษย์"
ไค:"แต่ฉันหุงข้าวไว้บ้านน่ะเราต้องรีบกลับไป เดียวนี้เลย"
จินนิ่:"ไม่มีทางหรอก ก็อย่างที่ลีออนบอก  เราต้องฆ่าสมุนของมันก่อนถึงจะกลับไปได้"
เจนนีส:"ไคบ้านนายไฟไหม้แน่เลย ฮาๆๆๆ"
ไค:"ตลกเหลือเกินนะ"
ลีออน:"ไม่ต้องห่วงหรอกครับเวลาโลกนั้นจะหยุดไว้แล้ว"
ไค:"ค่อยยังชั่ว แต่ตอนนี้ฉันซักจะหิ้วแล้วล่ะไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า"
จากนั้นพวกเขาก็เดินไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ลีออน:"นี่แหละหมู่บ้านของพวกฉัน หมู่บ้านไทเลอร์"
แม่ลีออน:"อ้าวลูกลีออน กลับมาแล้วเหรอลูก"
ลีออน:"แม่!"
แม่ลีออน:"แล้วนั้นใครล่ะจ๊ะ"
แม่ลีออน:"อ๋อ พวกเรามาจากโลกนะครับ นี่ไค นี่จินนี่แล้วผมชื่อเจนนีสครับ"
แม่ลีออน:"อ้าวไหนๆ ก็มาแล้วข้าวสุกพอดีเลย มากินด้วยกันก่อนสิ"
ไค:"คร็าบผม กำลังหิวๆเลย"
เจนนีส:"ไคเสนอหน้าเข้าไปก่อนเลยนะ"
ไค:"ก็แหม ก็มันหิวนี่นา"
เจนนีส:"ยังไงก็ขอรบกวนด้วยนะครับ"
จากนั้นทุกคนก็เข้าบ้านพร้อมทานอาหารเย็นแล้วสามคนนั้นก็เล่าเรื่องราวเกียวกับโลกที่พวกเขาอยู่กัน
ลีออน:"แหม ที่โลกก็น่าอยู่เหมือนกันนะ  ตอนนี้หมู่บ้านเราก็โดนปีศาจควบคุมอยู่เหมือนกัน"
เจนนีส:"เหรอครับ อ๋อ"
จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
"ปั่ง"
พวกทหารกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาในบ้าน
แม่ลีออน:"อะไรกันค่ะ"
ยาม:"พระราชาขอพบ มนุษย์ 3 คนนั้นหน่อย"
แม่ลีออน:"มีอะไรหรือค่ะ"
ยาม:"ผมก็ไม่ทราบ  แต่พระราชาให้ไปเข้าเฝ้าด่วน"
จากนั้นทั่งสามก็เดินไปที่ปราสาทหลังหนึ่ง
เมื่อเขาเดินเข้าไปในปราสาทเขาเห็นพระราชาน่าจะอายุประมาณ 90 เลยทีเดียว
เมื่อพวกเขาเดินมาถึงด้านหนึ่งเขาพระราชา
ยาม:"คุกเข่าสิขอรับ"
ทหารคนนั้น กระซิบบอกพวกเขาทั้งสามคน
เจนนีส:" อ๋อ ขอโทษทีลืมไป จินนี่ ไค"
ไค:"เออรู้แล้ว"
จากนั้นพวกเขาก็คุกเข่า
พระราชา:"มาแล้วเหรอ ผู้กล้าทั่งสาม เรารอเจ้าสามคนอยู่นานมาก..นานมากเลยทีเดียว"
เจนนีส:"เดียวก่อน ท่านเรียกพวกข้าพเจ้าว่าผู้กล้ายังงั้นเหรอ"
พระราชา:ใช่
จินนิ่:เพราะอะไร
พระราชา:เพราะท่านจะเป็นผู้ที่ปราบ Ghost Dem(โกสท์ เดม)
ตอนที่ 4 การทศสอบ
จินนิ่:Ghost Dem เหรอ มันคืออะไร
พระราชา:"มันคือปีศาจที่อยู่ในป่าลึกที่เราต้องเอาคนไปบูชาให้มันทุกปี ปีละหนึ่งครั้งถ้าไม่เอาไปให้มันมันจะให้หมียักษ์ไล่ฆ่าพวกเรา"
เจนนีส:"พวกเราจับดาบแม้สักครั้งเดียวก็ยังไม่เคยเลยจะให้เราสู้กับมัน"
พระราชา:"ทหาร พาพวกเขาไปเปลียนชุดที่ข้าเตรียมไว้ให้หน่อยไป"
จากนั้นทหารก็พาพวกเขาไปเปลียนชุด
เมื่อทั้งสามเดินกลับมาบ้านของลีออน
ลีออนเห็น เจนนีสในรูปร่างของเกราะเหล็กมีดาบเล่มใหญ่อยู่หลังของเขา
ไคเป็นชุดแขนยาว เป็นลายน้ำตาลตัดขาวกางเกงขายาว มีมีดสั้นพกติดเข็มขัดแล้วก็ะนูไขว้ไหล่ของเขามา
จินนี่เป็นชุดเกราะเหมือนกันกับเจนนีสแต่เป็นกระโรงเหล็กแทนกางเกง
ลีออน:"โอ้โห พวกนายนิ เท่มากเลย จินนี่ก็น่าร็ากกน่ารัก"
จินนิ่:"จริงเหรอ พูกแบบนี้ฉันก็เขินแย่สิ"
เจนนีส:"อุ๊ปๆ หากระป๋องมาหน่อย"
จินนิ่:"อะไรๆ อิจฉาละสิหรือไม่อยากให้ใครมาชมเหรอ"
เจนนีส:"เฮ้ย บ้า ไม่ใช่สักหน่อย"
จินนิ่:"เอาเหอะรีบๆ ไปนอนเลย พรุ่งนี้เขาให้ไปฝึกด้วย"
จากนั้นทุกคนก็เข้านอนกัน   แล้วในวันรุ่งขึ้น
ลีออน:"เฮ้ ทุกคนตื่นได้แล้ว ไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาจากไหน"
ลีออนปลุก ไคกับเจนนี
เจนนีส:"แล้วจินนี่ล่ะ"
ลีออน:"เขาตื่นไปก่อนพวกนายตั้งหลายชั่วโมงแล้ว"
ไค:"เหรอ ยัยนั้นตื่นเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ"
เจนนีส:"ถ้ามีแม่ฉันอยู่นี่ ฉันตื่นเร็วกว่านี้แน่"
ไค:"นั้นสิ"
แล้ว ไค เจนนีสและลีออนก็นั้งอยู่บนที่นอนสักพัก
ลีออน:"งืม...แต่นี้มันสายแล้วนะโว้ยไปอาบน้ำแต่งตัวไปกันได้แล้วดูนาฬิกาดิ"
เจนนีส:"8.30น. ...สายและจริงด้วยไปเร็วไค"
เจนนีสหันไปหาไคแต่ไคไม่อยู่แล้ว
เจนนีส:"อ้าว...ไคไปไหนอ่ะ"
ลีออน:"เขารีบวิ่งลงไปอาบน้ำแล้ว"
เจนนีส:"เฮ้ไครอฉันด้วยสิ"
เมื่อสองคนนั้นอาบน้ำเสร็จแล้วเดินไปที่ปราสาท
จินนิ่:"มากันครบแล้วสินะ"
จินนิ่:"พวกนายช้าไป 2 ชั่วโมงเป็นเวลาเริ่มต้นที่ดีมากเลย"
เจนนีส:"เหรอ ไปแล้วไม่ปลุกกันเนี้ยนะ"
จินนิ่:"ฉันนอนคนละห้องกับพวกนายยะ"
ยาม:"อย่าเสียเวลาทะเลาะกันเลย ท่านเรียกไปหลังปราสาทขอรับ"
เจนนีส:"ครับๆๆๆ"
จากนั้พวกเขาก็เดินไปหลังปราสาท ระหว่างทางนั้น มีเงาตะคุ้มๆอยู่หลังพุ่มไม้
ทหารใช้มีดสั่นที่ขาของเขาปาไปที่นั้น
ลีออน:"โอ้ย อย่าทำฉัน ฉันยอมแล้ว"
ลีออนกระโดดออกมจากหลังพุมไม้นั้น
เจนนีส:"ลีออน..นายมาทำอะไรที่นี้"
ลีออน:"อยากมาดูฝึกด้วยน่ะ"
ยาม:"ก็มาด้วยกันดีๆสิขอรับ เจอทหารคนอื่นโดนฆ่าไปแล้วนะขอรับ"
ลีออน:"ครับผม แห่ะๆขอโทษครับ"
แล้วพวกเขาทุกคนก็เดินไปที่หลังปราสาท ระหว่างที่เขาเดินผ่านป่า  มีหมีตัวหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มไม้
ยาม:"พวกท่านหนีไปก่อนนะ เดียวข้ากันตัวนี้ไว้ให้นะขอรับ"
ยาม:"(Bash)"
มีแสงสีขาวจากปลายหอกของเขา แล้วเขาก็ฟันลงตัวหมีนั้นแสงนั้นเกิดการปะทะกับหมีทำให้ทั้งสองฝ่ายกระเดน
นอกจากนั้นคลื่นพลังนั้นก็พัดโดนพวกของเจนนีสอีกด้วย ทำให้พวกเขากระเดนออกไป
ยาม:"เป็นอะไรก็หรือเปล่าขอรับ"
เจนนีส:"ไม่เป็นอะไรหรอก"
ยาม:"มันเป็นปีศาจแล้วละขอรับ"
เจนนีส:"หมายความว่ายังไง"
ยาม:"ปีศาจก็คือ สิ่งมีชีวิตที่รับพลังวิเศษได้"
เจนนีส:"งั้นเหรอ...ขอลองดูหน่อยละกัน"
เจนนีสเดินเข้าไปไกลๆปีศาจหมีตัวนั้นเขาชักดาบของเขามา
เจนนีส:"Bash"
เจนนีสตะโกนออกมาดังมาก
ทันใดนั้นก็มีแสงที่ดาบของเขา
ยาม:"ใช้ดาบตีไปที่ปีศาจเลยขอรับ"
เจนนีส:"จัดให้"
ทันใดนั้นเขาก็ฟาดดาบนั้นวงกลางหัวของหมีนั้นแรงสะทื่นนั้น
กระแทกเขาออกจากจุดนั้นไปกระแทกต้นไม้ข้างหลังของเขา
คนอื่นก็โดนแรงกระแทกอันรุนแรงนั้นเหมือนกันควันครุ้งไปทั่วป่า
ยาม:"พลังรุนแรงอะไรเช่นนี้ มหาศาลมากๆเป็นอะไรที่ไม่น่าเชื่อเลย ขอรับ"
จินนิ่:"นายทำได้ไงเจนนีส  กลับไปสอนบ้างนะ"
จากนั้นควันก็จางลง
เจนนีส:"อ้าวหมีนั้น หายไปไหนแล้วอ่ะ"
เจนนีส:"อ่ะ  มีอะไรตกอยู่ด้วย"
ทหารคนนั้นเดินเข้าไปดู
ยาม:"ยินดีด้วยนะขอรับ"
ไค:"อะไรเหรอ"
ทหารคนนั้นเดินเอาไปให้เจนนีส
ยาม:"คุณได้การด์หมี ขายได้หลายแสนเลยนะขอรับ"
เจนนีส:"โอ๋โห  เยอะขนาดนั้นเชียว งั้นฉันเก็บไว้เองละกัน"
จากนั้นทุกคนก็เดินไปต่อจนถึงด้านหลังของปราสาทพระราชารออยู่นั้นพอดี
พระราชา:"มาแล้วเหรอทุกคน"
ยาม:"ขออภัยด้วยพะยะค่ะระหว่างทางเราเจออุปสรรคอะไรนิดหน่อย"
พระราชา:"งั้นเหรอ คงไม่เป็นอะไรกันมากนะ"
ยาม:"พะย่ะค่ะ"
ไค:"มาซ่อมกันเลยดีกว่านะครับ"
ทุกคนมองไปที่ไค
ไค:"เอ้ย พะยะค่ะ แห่ะๆขออภัยพะยะค่ะ "
จากนั้นทุกคนก็เริ่มซ้อมกัน"
เจนนีสเริ่มฝึกการใช้ดาบใหญ่
จินนี่ก็เช่นกันแต่ของจินนี่เป็นดาบพอตัวพร้อมโหล่
ส่วนไคฝึกการใช้คันธนู
ระหว่างที่ไคและจินนี่กำลังฝึกซ้อมกันอยู่  ทหารยามคนที่พาพวกเขามา  
เรียกเจนนีสไปหา   ยามคนนั้นพาไปที่ๆหนึ่ง   ในที่นั้น มีสัตร์น่ารักอยู่เต็มไปหมด
ในบริเวรนั้นมีสัตร์ประหลาดแปลกๆตัวกลมๆสีชมพู
เจนนีส:จินนี่มานี่ เธอคงกรีดสลบแน่ ทนเห็นความน่ารักของสัตว์ไม่ไว้แน่ๆ
ยาม:มาเข้าเรื่องกันดีกว่าขอรับ คุณยังไม่รู้จักกระผมเลย ผมชื่อ สวากาโด้ ยิมนิสเพื่อนๆชอบเรียกผมว่า ไนท์ ขอรับ
เจนนีส:นายคงยศสูงมากเลยนะนี่
ไนท์:ผู้สั่งการ กอง 4 ขอรับ
ไนท์:มาเขาเรื่องกันดีกว่าขอรับ
เจนนีส:ฉันงงมากเลย พลังที่ฉันใช้เมื่อกี้นี้มันคืออะไร
ไนท์:สกิลขอรับ
เจนนีส:คืออะไร
ไนท์:คือพลังงานที่สองขอรับ
เจนนีส:พลังที่สองเหรอ
ไนท์:คือพลังที่ใช้ความเหนีอยเป็นหลักถ้าเหนือยมากพลังนี้ก็จะอ่อนแอลง
เจนนีส:งั้น..ที่ฉันใช้ไปล่ะ
ไนท์:ที่ท่านเจนนีสใช้ไปมันเป็นพลังที่มหาศาลมากเลยขอรับ
เจนนีส:นายพาฉันมาที่นี้ทำไมล่ะ
ไนท์:มาทดสอบพลังอับเกรดของดาบ
เจนนีส:เหรอ ดาบเนี้ยนะ
ไนท์:การที่จะสู้กับบอสต้องมีระดับ 2แต่จะเป็นพลทหารพลเรือน
เจนนีส:มันยากไหมล่ะ
ไนท์:ไม่ยากขอรับ
เจนนีส:งั้นมาเริ่มกันเลยดีกว่า
เจนนีสวิ่งเข้าหาตัวกลมๆตัวนั้น
ไนท์:เดี๋ยว อย่าเพิ่งขอรับ
เจนนีสเบรคกระทันหัน
เจนนีส:ทำไมล่ะ
ไนท์:คุณต้องเริ่มไป ทีละ ระดับขอรับ
เจนนีส:ช่วยอธิบายด้วย
ไนท์:ระดับที่ 1 คุณต้องไปล่าตัวกลมๆนั้น  ในตัวมันจะมีผลึกอยู่ข้างในคุณต้องเก็บมาให้ได้ประมาณ 25 ชิ้น
          ระดับที่ 2 คุณต้องไปคุยกับคนในเมืองที่มีชื่อว่า  ไมค์ ไทสัน ที่อยู่ในเมืองใหญ่ไปคุยขอรับก้อนหินไปส่งให้คนในเมือง
          ระดับที่ 3 คุณต้องไปกำราบบอสในป่าลึกที่มีชื่อว่า Greatest General เพื่อไปเอาสัญลักษณ์ของเมือง
เจนนีส:งั้นมาเริ่มระดับแรกกันเลย
พวกเขาสองคนนั้นก็เริ่มวิ่งเข้าหาฝูงนั้น
มาดูทางฝั่งของจินนี่.....ยามผู้หญิงคนหนึ่งพาเธอไปที่ห้องๆหนึ่งที่ห้องนั้นมีแต่ความว่างเปล่า
ยามผู้หญิง:หวัดดีฉันชื่อ เจนนี่นะ  ชื่อคล้ายๆเธอล่ะ เอาล่ะนี่คือการทดสอบของเธอเจ้าค่ะ
เจนนี่ :%
เจนนี่:ถ่องมนต์อะไรสักอย่าง ที่จินนี่เคยทำมาแล้วเจ้าค่ะ
จินนี่:นั้นคือภาษาฟินใช่ไหม
เจนนี่:ใช่ เธอรู้ด้วยเหรอเจ้าค่ะ
จินนี่:ฉันกำลังศึกษาภาษานี่อยู่ที่โลกพอดี
เจนนี่:มาเข้าเรื่องของเรากันดีกว่าเจ้าค่ะ
เมื่อเจนนี่พูดเสร็จเธอก็ถ่องมนต์เดิมอีกครั้งหนึ่งแต่ที่นี้ รูปร่างของห้องเปลี่ยนไป รูปร่างห้องเปลี่ยนเป็นกำแพงหนามาก
กั้นอยู่ระหว่างเขาสองคน  คล้ายกระจก
จินนี่:นี่มันอะไรกันน่ะ
เจนนี่:นี่คือการทศสอบของเธอไง...สู้ๆนะเจ้าค่ะ
จากนั้นก็มีหมาป่าปรากฎขึ้นที่ฝั่งของจินนี่
จินนี่:หมายความว่าไงเนี่ย
ทันใดนั้นหมาป่าก็กระโจนใส่จินนี่
จินนี่:กรี้ดดดดด
จินนี่กรีดร้องด้วยความตกใจ ระหว่างที่หมาป่าเข้าใกล้ตัวจินนี่ หมาป่าตัวนั้นก็หายไป
จินนี่:นี่มันอะไรกันเจนนี่
เจนนี่:ฉันจะให้ต่อสู่กับหมาป่าเจ้าค่ะ
จากนั้นหมาป่าก็ปรากฎขึ้นอีกแต่ว่าคราวนี้จินนี่ตั้งตัวแล้วเมื่อหมาป่ากระโจนเข้ามาอีกครั้งจินนี่ฟันเข้าไปเต็มๆ
แต่คราสนี้ดาบบนั้นทะลุหมาป่าตัวนั้น มันเลยเข้ามาเลยมาหาจินนี่แล้วก็หายไปเหมือนเดิม
เจนนี่:ถ้าทำแบบนั้นรับรองว่าเธอไม่รอดแน่ๆเจ้าค่ะ
จินนี่:ถ้าฉันฟันมันไม่ได้ แล้วฉันจะเอาอะไรสู้กับมัน
เจนนี่:คาถาไง  จำได้บ้างไหมเจ้าค่ะ
จินนี่:ฉันเรียนรู้มาแต่วิชาช่วยเหลือ
เจนนี่:นี่แสดงว่าเธออ่านข้ามหน้าแรกไปเจ้าค่ะ
จินนี่:หน้าแรก....ทำไมเหรอ
เจนนี่:ที่เขาเขียนว่า"ธาตุแสงย่อมชนะธาตุมืด"อ่านจริงต้องประโยคนี้ด้วยเจ้าค่ะ
จินนี่:.....อ๋อจำได้แล้วขอใหม่อีกรอบนะ
เจนนี่:เจ้าค่ะ
จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มฝึกซ้อมกันเรื่อยๆ
มาดูที่ด้านของไคกันบ้าง ยามคนหนึ่งพาไคไปที่ป่าแห่งหนึ่ง
ยาม:หวัดเด ฉันชื่อ คาออส จูม่า เรียกสั้นๆว่า คาออส
ยามคนที่ชื่อคาออสคนนี้ดูท่าทางกวนๆ
คาออส:นี้...เห็นขอนไม้ที่ตั้งตรงนั้นมั้ย
ไค:ฉันเดินเข้ามาในป่านี้ 2 กิโลกว่าแล้ว จะให้ฉันไปทำอะไรอีกล่ะ
คาออส:นายใช้คันธนูยิงไปที่ขอนไม้นั้นสิ
ไค:เออ
จากนั้นไคก็เริ่มง้างคันธนูแล้วยิงไปยังขอนไม้อันนั้น แต่ไม่โดน
ไคยิงไปอีกเรื่อยๆแต่ยังไงก็ยิงไม่โดน
คาออสเดินไปทางไค
คาออส:เอามานี้
คาออสหยิบลูกธนูจากด้านหลังของไคแล้วดึงคันธนูของไค  ยิงไปที่ขอนไม้นั้น
เพียงลูกเดียวเท่านั้นคาออสยิงเข้าเต็มกลางขอนไม่นั้นเลย
คาออส:วันนี้ไม่โดนไม่ต้องกลับบ้านนะ
ไค:อะไรนะ
คาออส:ได้ยินแล้วน่า
จากนั้นคาออสก็เดินออกไปจากตรงนั้น
ไค:ยามอะไรก็ไม่รู้...บ้าซะมัด
จากนั้นไคก็เริ่มยิงมันอีกรอบ
เมื่อตกเย็นทุกคนกลับมารวมกันที่หน้าบ้านของลีออน
เจนนีส:ฉันว่าการฝึกครั้งนี้น่ะจะช่วยให้เราเก่งขึ้นได้จริง
จินนี่:ฉันน่ะเมื่อยมากเลยปวดไปหมด
เจนนีส:ว่าแต่ไคล่ะเห็นมาพร้อมเราไม่ใช่เหรอ
จากนั้นไคก็เข้ามาหน้าของเขายังกะผีทุกคนตกใจกันหมด
จินนี่:ไค เป็นอะไรหรือป่าว
ไค:สภาพฉานเหมือนคนสบายมากเลยช่ายมาย
ไคพูดเสียงหลอน
เจนนีส:ฉันว่านายไปนอนก่อนดีกว่า
ไค:ฉานหิวข้าว
ลีออนจึงรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องครัว เขาไปหยิบขนมปังก้อนใหญ่มาก้อนหนึ่ง
ลีออน:อ่ะ.
ลีออนยังไม่ทันที่จะพูดจบ ไคก็แย่งขนมปังไปจากมือของลีออน
แล้วกินอย่างไม่บันยะบันยัง
จินนี่:กินช้าๆก่อนแล้วค่อยพูดก็ได้ เดี่ยวติดคอกันพอดี
ไค:อ็อนอันอิวอี้อา
ไคพูดทั้งๆที่มีขนมผังอยู่เต็มปาก
จินนี่:ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดเลย..อะไร
ไครีบกลืนก้อนขนมปังที่เขากัดไป
ไค:ก็คนมันหิวนี่น่า
เจนนีส:นายก็หิวตลอดแหล่ะ
เมื่อทุกคนกินข้าวกันเสร็จพวกเขาก็ขึ้นไปที่ห้อง
ตอนที่ 5 การทศสอบด่านแรกของเจนนีส
ในห้องของพวกเจนนีส
ไค:ลีออน พรุ่งนี้นายไปหาฉันที่ป่าที่ฉันไปฝึกหน่อยนะไปพร้อมกันเลย
ลีออน:ทำไมเหรอ
ไค:เอาน่าพรุ่งนี้ไปกับฉันหน่อย
เจนนีส:รู้สึกทางด้านนายจะมีญหากันมากเลยใช่ไหมเนี้ย
จากนั้นจินนี่ก็เปิดประตูเข้ามา
จินนี่:นี่พวกนาย นอนได้แล้ว เดียวพรุ่งนี้ก็ตื่นแบบวันนี้อีก
แล้วจินนี่ก็ปิดประตูกลับ
ลีออน:ฉันก็ว่ายังงั้นแหละเรารีบนอนกันเถอะ
เจนนีส:อืม
จากนั้นไค เจนนีส และจินนี่ก็เข้านอน
เช้าวันรุ่งขึ้น ลีออนเดินไปที่นอนของเจนนีสและไค
ลีออน:นี่ สายอีกแล้วโว้ย
เมือลีออนพูดเสร็จเขาก็ดึงผ้าห่มออกแต่ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในผ้าห่ม
แม่ของลีออนเดินเข้ามาพอดี
ลีออน:แม่ครับแล้วเจนนีสกับไคล่ะ
แม่ลีออน:เห็นพวกเขาออกไปตั้งแต่เช้าเลย
ลีออน:อะไรนะ!
แล้วลีออนก็รีบวิ่งออกจากบ้านไป
ลีออน:ตามเจ้าพวกนั้นไม่ทันแน่ๆเลย
แล้วลีออนก็วิ่งไปทางปราสาทต่อไป
ทางด้านของพวกเจนนีสกับไค
พวกเขาก็กำลังวิ่งไปที่ปราสาทเหมือนกัน
ไค:เห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่าอย่าไปพนันกับเจ้จินนี่
เจนนีส:ใครจะรู้เล่าว่าเจ้จะตื่นแล้วกว่าที่คิดไว้
เมื่อทั้งคู่วิ่งไปที่ปราสาทเสร็จพวกเขาเห็นจินนี่นั่งกินขนมปังทั้งสามอันอยู่
ไค-เจนนีส:มายยยยยขนมปังของฉานนนน(*0*)
จินนี่:ตามที่พนันเอาไว้นะ หุๆ ถ้าตื่นช้ากว่าแล้วมาไม่ทันฉันจะยกขนมปังให้หมด
จินนี่:อ๊ะเอาไปแบ่งกาน
เมื่อจินนี่พูดแล้วจะยื่นให้เจนนีส
ลีออนก็วิ่งเข้ามาพอดี
จินนี่:เอ๊าลีออนมาพอดีเลยอ่ะเอาไปกินแก้หิวก่อนไป
เมื่อเธอพูดเสร็จจินนี่ก็เอาขนมปังที่จะให้เจนนีสโยนไปให้ลีออน
ลีออน:ขอบใจนะ
เมื่อลีออนพูดเสร็จเขาก็กัดขนมปังนั้นเลยเพราะความหิว
ไค:ขนมปังฉานนนนนนนนนนนน(T0T)
ระหว่างที่จินนี่กับลีออนกินขนมปังอย่างเอร็ดอร่อย
ไคและเจนนีสต้องนั้งจ้องลีออนและจินนี่กินขนมปังของพวกเขา
จากนั้นพวกเขาก็ไปหาครูฝึกของพวกเขา
ไปดูทางด้านเจนนีสกันก่อนดีกว่า
เจนนีสกำลังไล่ตีตัวกลมสีชมพูต่อ
เจนนีส:เออว่าแต่.ฉันจะถามนานแล้วไอ้ตัวกลมๆเค้าเรียกว่าอะไร
ไนท์:ตัวนี้พวกชาวบ้านเขาเรียกกันจะมีอยู่สองชื่อนะคือ สไลม์(slipm) กับ โปริ่ง(proing)
เจนนีส:งั้นฉันเรียกมันว่าไสลม์แล้วกัน เรียกง่ายดี
เจนนีสก็เริ่มตัวที่เรียกว่าสไลม์ต่อกับไนท์แต่แยกกันไปคนละทาง
พอตกเย็นพวกเขาก็กับมาเจอกัน
เจนนีส:ว่าไง ได้กี่อันล่ะ
ไนท์:12 อันขอรับ
เจนนีส:ฉันก็ 12 อัน...นี่ก็หมดป่าแล้วน่า
ไนท์:งั้นเราไปดูที่แทนบูชายันดีกว่านะขอรับ
เจนนีส:แท่นบูชาเหรอ?
ไนท์:ผมว่าเราไปก่อนนะขอรับ
เจนนีส:อืม ไปก็ได้
จากนั้นทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในป่าแห่งหนึ่งเมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในนั้น
พวกเขาเห็นแท่งอะไรสักอย่างเป็นช่องปักของอะไรสักอย่างมีรูปค้ลายกับของที่พวกเขาเก็บมาได้จากพวกไสลม์
เจนนีส:ฉันว่าพวกเราลองเอาหินพวกนี้มาปักไว้ในช่องนั้นดีกว่า
ไนท์:ลองดูสิขอรับ
จากนั้นก็มีปีศาจตัวใหญ่ที่คล้ายกับไสลม์แต่ใหญ่กว่ามากออกมา
ไนท์:เตรียมตั้งรับให้ดีนะขอรับ
เจนนีส:นี่มันตัวบ้าอะไรเนี้ย
ไนท์:มันคือผู้เฝ้าสุสานไสลม์  มาสเตอร์ลิ้ง(masterring)
เจนนีส:ฉันพร้อมเสมอน่า ไอ้กระจอกตัวเนี้ยใหญ่กว่านี้ยังไม่กลัว
"แกนะไม่กลัวฉันจริงเหรอ"
มีเสียงออกมาจากมาสเตอร์ลิ้ง
เจนนีส:แกพูดได้ด้วยเหรอ ดีเลยค่อยสนุกขึ้นมาหน่อย
จากนั้นเจนนีสก็ไม่รอช้า ชักดาบออกมาทำท่าจะวิ่งเข้าใส่
ไนท์:ช้าก่อนเจนนีส ผมว่าถ้ามันพูดได้ ลองคุยกับมันดูก่อน เพื่อมันจะยอมยกหินก้อนสุดท้ายให้เรา
ไนท์:นี่แกน่ะ รู้เรื่องเกียวกับหินก้อนสุดท้ายบ้างมั้ย
มาสเตอร์ลิ้ง:ก็ข้านี่แหละผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสุสานนี่
ไนท์:ข้าต้องการหินก้อนเดียว ไม่ใช้เรื่องของแก
มาสเตอร์ลิ้ง:หินอยู่ในตัวข้าอยากได้ก็ข้ามศพข้าไปก่อน
ไนท์:งั้นแสดงว่าแกจะไม่ให้ดีๆใช่ไหม
หรือจากที่เขาพูดเสร็จมาสเตอร์ลิ้งไม่ตอบกลับแต่ตอบด้วยการใช้มือฟาดลงมาที่หัวของไนท์
แต่ไนท์หลบทัน เขาสวนกลับด้วยหอกของเขาแทงเข้าไปในลำตัวแต่กลับแทงไม่เข้า
มาสเตอร์ลิ้งสวนกลับอีกครั้งแต่คราวนี้โดนไนท์เต็มๆ เขากระเดนทไหลออกมาอยู่หน้าเจนนีส
เจนนีส:เป็นอะไรหรือเปล่า ไนท์
ไนท์:ไม่เป็นอะไรหรอกครับเจ้านี้มอนเตอร์อีกแล้วล่ะขอรับครับฟันไม่เข้ายังงี้ ไวซะด้วย
เจนนีส:งั้นฉันลองบ้างนะ
เจนนีสวิ่งเข้าไปหามัน
เจนนีส:Bash
เจนนีสตะโกนออกมาอีกครั้ง เขาฟาดใส่มันแบบเดิม
แต่คราวนี้มันหลับไม่สะทกสะทานอะไรเลย
เจนนีส:อะไรกันนี่ มมไม่สะทกสทานอะไรเลย
มันสวนกลับมาทำให้เจนนีสกระเดนไปกระแทกกับไนท์
ทำให้ทั้งคู่ล่มไป
มาสเตอร์ลิ้ง:พวกแกตายแน่ฮาๆๆๆๆ
จากนั้นมาสเตอร์ลิ้งตัวนั้นก็กระโดดขึ้นฟ้าทำท่าเหมือนจะลงมาทับพวกเขาทั้งสอง
จากนั้นมีลูกธนูมาจากด้านหลังของพวกเขาออกมาพุ่งใส่มาสเตอร์ลิ้ง
เจนนีสหันไปมองเขาเห็น เจนนี่ จินนี่ คาออส และไคอยู่ด้านหลังของพวกเขาทั้งสอง
เจนนี่วิ่งไปที่พวกเขาทั้งสองคน
เจนนี่:เป็นยังไงบ้างไนท์
คาออส:มาสนุกคนเดียวแบบนี่ได้ยังไงกัน ไนท์
คาออสวิ่งไปที่ มาสเตอร์ลิ้ง เขากระโดดขึ้นไปฟันมาสเตอร์ลิ้ง
มาสเตอร์ลิ้งหลบไม่พ้นโดนไปตรงขา
มาสเตอร์ลิ้ง:รู้สึกว่าแกจะแน่มากเลยใช่ไหมเข้ามาเลย
คาออสวิ่งเข้าไปอีกครั้งแต่คราวนี้ฟันเข้าที่ตัว
แต่เขาก็โดนสวนกลับมาทำให้กระเดนออกมาเหมือนกัน
คาออส:ก็แน่เหมือนกันนี่หว่า มาลองกันหน่อย เจนนี่
เจนนี่:ค่ะ
คาออส:บัฟเร็ว
เจนนี่:ได้เลย เอาละนะ {Increase AGI} {Angelus} {Blessing}
เจนนีส:จินนี่ เธอรู้ไหมยามผู้หญิงที่ชื่อเจนนี่นั้นน่ะ เขาถ่องมนต์อยู่เหรอ
จินนี่:เป็นมนต์บัฟน่ะ
เจนนีส:มนต์บัพ?
จินนี่:เธอนี่ไม่รู้อะไรเลย มนต์บัพก็คือมนต์ที่ใช้ในการสนับสนุน ด้านพลังทางจิตใจและร่างกาย
เจนนีส:งั้นเหรอ
ไนท์:เดียวผมขอไปลองอีกรอบดูก่อนนะ
ไนท์วิ่งเขามาทางด้านเดียวกันกับคาออส
ไนท์:Boeling Bash
เมื่อสิ้นสุดการถ่องนั้น ไนท์ก็วิ่งเข้าไปแทงตรงกลางตัวมัน เมื่อเขาดึงออกแผลนั้นกลับไม่เป็นอะไรเลยพวกเจนนีสจะทำอย่างไร
(โปรดติดตามตอนต่อไปนะคราบ พอดีแต่งถึงตรงนี้แล้วเอามาลงก็อย่าลืมเม้นกันด้วยนะคราบ)