Fin Flyingการผจญภัยของโลกอันน่าพิศวง ตอนที่ 2

P.O.O

ตอนที่ 2 stone time หินแห่งกาลเวลา
แม่:"เจนนีสอย่าขี้เซานักเลย ตื่นได้แล้ว"
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากข้างล่างขึ้นมา
เจนนีส:"คร้าบผม"
เจนนีสลุกขึ้นมาจากเตียงนอนเขาเดินลงมาข้างล่าง
แม่:"ลูกไปอาบน้ำอาบท่าให้มันเรียบร้อยก่อนดีกว่าแล้วค่อยมากินข้าว"
เจนนีส:"คร้าบผม"
เมื่อเจนนีสอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็มาร่วมโต็ะกินข้าว
แม่:"เออว่าแต่วันพรุ่งนี้วันเรียนนะไม่คิดจะเตรียมตัวอะไรบ้างเลยเหรอ  เสื้อก็ยังไม่ได้รีด  กระเป๋าก็ไม่ได้เตรียม"
เจนนีส:"คร้าบผม"
แม่:"วันนี้ลูกเป็นอะไรไป  รู้สึกจะพูดเป็นอยู่แค่สองคำเนี้ยเป็นอะไรเปล่า"
เจนนีส:"คร้าบผม"
เจนนีสตอบกลับเป็นคำเดียวเพราะว่าตอนนี้เขาคิดแต่เรื่องที่ฝันในวันนี้ว่าจะเป็นอย่างไร เมื่อเจนนีสกินข้าวเสร็จ
เจนนีส:"แม่ขอผมออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะ"
แม่:"ไปสิอย่ากลับดึกล่ะ"
เจนนีสจึงออกไปข้างนอก  เขาไปที่บ้านหลังหนึ่งเดินไปที่หน้าบ้าน  ตะโกนขึ้นไปบนหน้าต่างว่า
เจนนีส:"เฮ้ไคนายอยู่หรือป่าว"
มีหน้าของคนหนึ่งยืนออกมาจากหน้าต่าง
ไค:"เฮ้ว่าไงเจนนีส มีอะไรเหรอมาเรียกตั้งแต่เช้า"
เจนนีส:"นายว่างไหม"
ไค:"ว่างดิว่าแต่จะไปไหนล่ะ"
เจนนีส:"ฉันฝันอีกแล้วว่ะ"
เจนนีส:"มาเรื่องเดิมอีกและ ฉันล่ะเบื้อเบื่อ....เข้ามาก่อนดิ"
เมื่อเข้ามาถึงเจนนีสก็เล่าเรื่องราวที่เขาฝัน
ไค:"สรุปว่าเรื่องที่นายเล่ามันก็เป็นแค่ความฝันนายจะไปกังวลไรวะ"
เจนนีส:"ไม่รู้สิเหมือนว่าอีกไม่นานมันจะเกิดขึ้น ไม่นานนี้แหละ"
ไค:"ไม่หรอกฉันว่านายคิดไปเอง 100 เปอร์เช็นเลยล่ะ"
เจนนีส:"นายแน่ใจขนาดนั้นเลยเหรอ"
ไค:"นายไว้ใจใจฉันไหม"
เจนนีส:"ไว้ใจสิ"
ไค:"งันฉันไว้ใจนายเท่าไว้ใจฉันเลย ไปกินไอศครีมกันก่อนดีกว่า
เจนนีส:"นั้นดิฉันก็ว่าอย่างงัน"
ระหว่างที่เขาเดินกันไปกินไอศครีมไป  ไคสะดุดอะไรสักอย่างทำให้ไอศครีมหก  มันเป็นก้อนหินก้อนหนึ่งมีสะเก็ดสีเหลืองอ่อนอยู่ทั้วหิน
ไคโกรธมากที่หินก้อนนี่เป็นตัวปัญหาทำให้ไอศครีมของเขาหก เขาเลยจับหินก้อนนั้นปาออกไปที่อื่นที่ห่างไกลจากตัวเขามาก
เจนนีส:"ใจเย็นๆหน่อยสิร้านไอศครัมก็อยู่ไกล้ๆนี่ไปชื้อใหม่ก็ได้"
เจนนีสพูดปลอบใจไค  จากนั้นเค้าก็เดินกลับไปร้านไอศครีมใหม่อีกรอบเพื่อไปชื่อไอศครีมใหม่  เมื่อเขายิบเงินจะจ่ายของ เขาก็ตกใจ
มากเพราะเห็นหินก้อนเดิมที่ไคปาไปอยู่ในกระเป๋าของตนเองเลย  หยิบให้ไคดูว่าใช่หินก้อนนั้นหรือเปล่า
ไคก็ตกใจเหมือนกันเพราะว่าหินก้อนนั้นเป็นหินก้อนเดียวกันกับหินที่เขาปาออกไป
ไค:"นี่ไม่ตลกเลยนะเจนนีส  นายคิดจะล้อเล่นกับฉันใช่ไหม  นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนโกหก  บอกมาเหอะว่านายไปเก็บมาใช่ไหม"
เจนนีส:"นี่นายคิดว่าฉันเป็นคนโกหกไปได้ยังไง ฉันเดินมากับนายนะเนี้ย"
เจนนีส:"งั้นไค  ฉันคิดว่าเราควรไปหาจินนี่กันก่อนเหอะ  ลางไม่ดีแล้ว"
ไค:"จินนี่เหรอใครกันล่ะ"
เจนนีส:"ก็ บรรณารักษ์โรงเรียนช่วงเปิดเทอมนั้นไงจำไม่ได้เหรอ"
ไค:"อ๋อจำได้แล้วที่เขาบอกว่าบ้าหนังสือเกียวกับหินโบราณอ่ะนะ"
ไค:"เฮ้ย...เจนนีสนี่มันหินธรรมดาน่ะกังวลอีกและ"
เจนนีส:"อืม ไปเหอะ"
หลังจากนั้นพวกเขาก็ไปที่บ้านของจินนี่ เจนนีสเปิดประตูเข้าไป
เจนนีส:"ฮัลโหล จินนี่เธออยู่ไหม"
เจนนีส:"นี่นะเหรอบ้านจินนี่ ยังกับหอสมุดแห่งชาติแน่ะ"
เจนนีส:"นายว่าไหมล่ะไค"
เจนีสพูดเบาๆ
ไค:"อืม"
ทันใดนั้นมีเสียงเดินมา
จินนิ่:"ไม่คิดจะเคาะประตูบ้างเลยเหรอ"
จินนิ่:"ไงเจนนีส ไงไค"
เสียงของจินนี่ดังออกมาจากด้านบน
เจนนีส:"ไงจินนี่  คือเรามีเรื่องจะช่วยหน่อยน่ะ ช่วยหาประวัติเรื่องราวความเป็นมาของ
หินก่อนนี้ให้หน่อยดิว่ามันมายังไงเป็นชนิดไหน..."
จินนิ่:"พอเหอะ เอามาดูหน่อย"
จากนั้นจินนี่ก็กระโดดลงมา
เจนนีส:"ไม่น่าเชื่อ..เธอทำได้ไง"
จินนิ่:"ไม่ต้องสงสัยหรอก ว่าแต่ ไหนหินล่ะ"
เจนนีส:"นี่อ่ะ"
เจนนีสหยิบหินขึ้นมา
จินนิ่:"รอแปปนะ"
จากนั้นเธอก็หันหน้าเข้าหาตู้สมุดตู้หนึ่ง
จินนิ่:ComeBookDarek(คอมบุ๊คดากค์)
จินนี่พูดอะไรของเธอไม่รู้เหมือนกับว่าเธอกำลังถ่องมนตร์อะไรสักอย่าง   จากนั้นหนังสือก็ร่วงลงมาใส่มือเธอพอดี
เจนนีส:"เธอทำได้ยังไง จินนี่"
จินนิ่:"ไม่ต้องสงสัยหรอก"
จินนิ่:"ไค..ช่วยฉันอย่างหนึ่งสิ"
ไค:"อะไร"
จินนี่โยนหนังสือไปให้ไค
จินนิ่:"ช่วยไปหยิบหนังสือที่มีหน้าหนังสือเป็นอักษรเดียวกันแต่คนละสีเอามาให้ฉันหน่อยอยู่ข้างบนน่ะ"
ไค:"OK"
หลังจากนั้นไคก็วิ่งขึ้นไปข้างบนระหว่างที่ไคขึ้นไปข้างบนจินนี่ถามออสก้าว่า
จินนิ่:"เจนนีสนายไปได้หินก้อนนี่มาจากไหน"
เจนนีส:"ระหว่างทางน่ะ"เจนนีสตอบจินนี่เปิดหน้าหนังสือแล้วให้ออสก้าดู
จินนิ่:"นี้ไงหินที่นายเอามาให้ฉันดู"
เจนนีสลองอ่าน
จินนิ่:"มันคือหินแห่งกาลเวลาน่ะ  ไม่อยากเชื่อเลย"