Fin Flyingการผจญภัยของโลกอันน่าพิศวง ตอนที่ 7(ยังไม่สมบูรณ์)

P.O.O

ตอนที่ 7 การต่อสู้ระหว่างพระราชากับปีศาจมาสเตอร์ลิ้ง
ระหว่างที่พระราชาคุยกับมาสเตอร์ลิ้งอยู่นั้นเจนนีสก็ลืมตาขึ้นมาพอดี
แต่เนื่องจากด้วยความเจ็บปวดเลยไม่สามารถลุกขึ้นมาได้  เขาได้แต่ฟังพระราชาพูดกับมาสเตอร์ลิ้ง
เจนนีส:มาสเตอร์ลิ้งเรียกชื่อของพระราชาเหรอ...ท่านชื่อวูฟกาดเหรอ 
เจนนีสได้แต่พูดเสียงเบาๆเพราะว่าอาการบาดเจ็บของเขา
วูฟกาด:คราวก่อนแกฆ่าพี่สาวฉัน  วันนี้แกไม่รอดแน่
มาสเตอร์ลิ้ง:อ๋อเหรอ...งั้นฉันจะฆ่าแกเหมือนพี่สาวแกเลยแล้วกัน
จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มต่อสู้กันโดย  มาสเตอร์ลิ้งเป็นฝ่ายบุก
พระราชาใช้หอก  มาสเตอร์ลิ้งใช้ดาบ
มาสเตอร์ลิ้ง:Twohand Quicken(ทูแฮน ควิก)
มาสเตอร์ลิ้งถ่องคาถาเสร็จก็โดดขึ้นไปแล้วพุงลงมา
มาสเตอร์ลิ้ง: วันนี้แกไม่รอดแน่
พระราชา: แกประมาทฉันไปแล้ว
จากนั้นพระราชาก็ชี้หอกไปทางมาสเตอร์ลิ้งที่ลอยอยู่
พระราชา: Soul Strike (โซล์ สะไตรค์)
จากนั้นก็มีลำแสงออกมาจากปลายหอกของเขาพุงเขาใส่มาสเตอร์ลิ้ง
มาสเตอร์ลิ้งใช้ดาบวางกันไว้ทำให้ลำแสงพวกนั้นโดนดาบแทน แต่ความแรงของลำแสงนั้นทำให้มาสเตอร์ลิ้งก็กระเดนไปอย่างรุนแรงเหมือนกัน
มาสเตอร์ลิ้ง: ไม่ธรรมดาเหมือ่นกันนี่หว่า
พระราชา: ฉันมีฝีมือพอๆกับพี่แกนั้นแหละ
มาสเตอร์ลิ้ง: ไม่ต้องมาพูดมาก....อย่างแกน่ะแค่ฉันก็ยังไม่ได้ครึ่งเลย
จากนั้นมาสเตอร์ลิ้งก็บุกเข้าไป จะฟันพระราชา
พระราชา: อย่างแกน่ะเหรอ...ฮื้อ.ไอ้ปีศาจเมื่อวานซืน ไม่รู้ซะตาของตัวเองซะแล้ว"ฟายวอร์"(Fire Wall) 
พระราชาเริ่มถ่องมนต์อีกครั้ง..แต่คราวนี้เป็นกำแพงไฟขึ้นมาขว้างไว้ทำให้มาสเตอร์ลิ้งไม่สามารถเข้ามาได้
มาสเตอร์ลิ้ง: แก..แกร้ายนักนะ..ฉันจะไม่ออมมือให้แกแล้วนะ
พระราชา: โธ่....ฉันกลัวจังเลย
มาสเตอร์ลิ้งชี้ดาบไปที่พระราชา
มาสเตอร์ลิ้ง: Fire Ball(ฟายบอล)
จากนั้นก็มีลูกไฟวิ่งเข้าใส่พระราชาอย่างรุนแรง
พระราชา: Frost Diver(ฟอรด์ ไดเวอร์)
พระราชารายเวทย์ใส่กลับทำให้ลูกไฟนั้นกลายเป็นน้ำแข็งลามไปถึงแขนของมาสเตอร์ลิ้ง
มาสเตอร์ลิ้ง: นี้มันอะไรกัน....เอาไม่ออกเลย
มาสเตอร์ลิ้งก็ลองทุบดูแต่ก็ไม่ออก
พระราชา: พยายามไปก็เท่านั้นแกโดนเล่นงานแบบขยับไม่ไปเลยสินะ..ฉันคงต้องดับชีวิตแกไว้ตรงนี้แหละ
มาสเตอร์ลิ้ง: แกจะแค้นฉันไปทำไมกัน..ฉันอุสาตห์ไว้ชีวิตแกน่ะ..แกไม่รู้จักบุญคุณเอาซะเลยนิ
พระราชา: แล้วพี่ฉันล่ะ!
มาสเตอร์ลิ้งก้มหน้าลง
พระราชา: แกเอาชีวิตพี่ฉันกลับมาก่อนสิฉันถึงจะไว้ชีวิตแก
มาสเตอร์ลิ้ง: มันไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าเธอฝืนมาตอนนี้เธอก็จะจำนายไม่ได้อยู่แล้ว
พระราชา: ต้องจำฉันได้สิ
จากนั้นเขาก็ดึงหนวดดึงเคราออก มาสเตอร์ลิ้งกับเจนนีสตกใจมาก
หน้าของพระราชายังเป็นหนุ่มอยู่เหมือนกับเขายังอายุ18-19ปีเอง
มาสเตอร์ลิ้ง:!! แก...ทำไม
พระราชา: อันที่จริงนะพระราชาตัวจริงท่านเสียชีวิตไปนานแล้ว
มาสเตอร์ลิ้ง: ว่าไงนะ....แล้วแกเป็นใครกัน
พระราชา: จะถามชื่อฉันเหรอ....ฉันมีนามว่า คิบะ
เจนนีส:คิบะ งั้นเหรอ
มาสเตอร์ลิ้ง: แกเป็นลูกเต้าเหล่าใครกัน
คิบะ: มันจะถามลึกซึงกันไปแล้วละมั้ง อย่างที่เขาพูดไว้อ่ะนะ พูดดีเป็นศรีแกปาก พูดมากปากเป็นสีขอเติมนะแดงด้วย
ทั้งมาสเตอร์ลิ้งและเจนนีสก็งงไปตามๆกัน
มาสเตอร์ลิ้ง: ฉันเคยได้ยินแต่ พูดดีเป็นศรีแกปาก พูดมากปากเป็นฝี ไม่ใช่เหรอ
คิบะทำหน้างงๆนิดๆ
คิบะ: อ้าวเหรอ..ขอโทษๆสงสัยฉันจะจำมาผิด
มาสเตอร์ลิ้ง: ฮาๆๆ แกนี่เป็นไอ้หนุ่มที่ไม่เอาไหนจริงๆเลย แค่นี้ก็ไม่รู้ ไปเรียนใหม่ซะไป
ทันใดนั้นก็มีเสียงวิ่งผ่านมาสเตอร์ลิ้งไป เมื่อมาสเตอร์ลิ้งลืมตาขึ้นคิบะก็หายไปแล้ว
มาสเตอร์ลิ้ง: อ้าวไปไหนแล้วล่ะ
คิบะ: แกนี่ความรู้สึกช้าจริงๆนะ
มาสเตอร์ลิ้ง: อะไรนะ
ทันใดนั้นก็มีเลือดพุ่งออกมาจากไหล่ของมาสเตอร์ลิ้ง
แต่มาสเตอร์ลิ้งก็เอามือมาจับตรงที่เลือดออกมา
มาสเตอร์ลิ้ง: อย่าบอกนะว่าแสงที่ผ่านฉันไปเมื่อตะกี้เป็นมัน
คิบะ: ถ้าใช่แล้วจะทำไม อ่อนๆอย่างแกน่ะฉันไม่ต้องทำอะไรมากเลย
มาสเตอร์ลิ้ง: หน่อยแน่แกจะดูถูกฉันมากไปแล้วนะ
จากนั้นเขาก็ถือดาบขึ้นมาอีกข้างหนึ่งแล้วจะวิ่งเขาไปฟันแต่ไม่ทันที่จะออกวิ่ง เลือดก็พุ่งออกมาจากหน้าอกของมาสเตอรลิ้ง
คิบะ: เวลาถอดหนวดถอดเคราแล้วเหมือนตัวลอยเลยว่ะ
คิบะพูดอยู่ทางด้านหลังของมาสเตอร์ลิ้ง
มาสเตอร์ลิ้งรู้สึกลางไม่ดีเลย มาสเตอร์ลิ้งหันไปมองคิบะอีกครั้ง
มาสเตอร์ลิ้ง:แก..ทำไมถึงเร็วนักวะ
คิบะ:ไม่รู้สิ...อยากรู้ไหมล่ะถ้าอยากรู้ก็จับฉันให้ได้สิ
คิบะพูดพร้อมทำหน้าตาล้อเลียนยั่วมาสเตอร์ลิ้ง
มาสเตอร์ลิ้ง: แกหลบฉันให้ได้ตลอดแล้วกัน
จากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงแล้วเขาก็ไม่เงยหน้าขึ้นมาเลย
คิบะ: สงสัยแกคงต้องการให้ฉันเข้าไปสินะ
จากนั้นคิบะก็วิ่งเข้าไป
มาสเตอร์ลิ้ง: Ice Wall (ไอซ์ วอลล์)				
comments powered by Disqus
  P.O.O

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน