แก้วประเสริฐ
แดนพิศวง ๑๙
(เภทภัยคุกคาม)
เสียงหวีดร้องโหยหวนดังก้องแนวป่าข้างหน้า พร้อมกับเสียงคำราม
ของสัตว์ดังกึกก้องสะท้อนไปทั่วบริเวณนั้นๆ
อากาศเยือกเย็นหมอกปกคลุมไปทั่วตามเนินเขาและป่าไม้ริมทาง ความ
มืดได้แผ่ขยายอย่างรวดเร็ว แสงของตะวันเริ่มหม่นริบหรี่เป็นอากาศ
โพล้เพล้ที่ย่างกรายเข้ามา
ร่างทั้งสองสะดุ้งเฮือก เมื่อได้ยินเสียงร้องเบื้องหน้า ที่เขาทั้งสองจะไป
กุลาหันหน้ามาทางหนุ่มนิรุทธิ์ทันที
“นายๆได้ยินเสียงร้องนั้นไหมนาย???”
“ได้ยินซิกุลา เป็นเสียงร้องขอความช่วยเหลือ พวกเราหรือเปล่า???”
“นั่นซิข้าว่า มันยังไงๆไม่รู้นะนาย หรือว
หน้าส่วนตัว
2454
5
0
