8 ธันวาคม 2547 14:35 น.

ผ ม ข า ย ตั ว

เรไร



ด้วยอาภัพ อับจน ทนรันทด
โศกสลด ยากไร้ ในทรัพย์สิน
กัดก้อนเกลือ กินน้ำตา เป็นอาจินต์
โดนดูหมิ่น แสนอดสู ก็รู้ตัว

อยากจะเร่ ขายของ มองหาทุน
จะหาหุ้น กู้เจ้าใหญ่ หรือนายขรัว
ดอกก็แพง เข็ดขยาด น่าหวาดกลัว
ไปขายตัว ดีกว่าจน ทนกินเกลือ

รูปร่างเรา ก็แมนน้อย เสียเมื่อไหร่
กล้ามไม่ใหญ่ แต่เรี่ยวแรง แกร่งดั่งเสือ
กำลังกาย กำยำ ล่ำเหลือเฟือ
ทั้งหนังเนื้อ ก็ดูได้ อายทำไม

แล้วอาบน้ำ ใส่สูท ชุดสากล
ไทด์สีหม่น ดูปาน น้ำตาลไหม้
คาดเข็มขัด หนังจระเข้ เท่ห์เกินใคร
รองเท้าใส่ สีดำ คมขำดี

หิ้วกระเป๋า ใบโต ดูโก้แท้
หนังตุ๊กแก ลายตะคุ่ม เป็นปุ่มสี 
ดูฤกษ์ยาม ออกจากบ้าน ในราตรี
จรลี ไม่เร่งร้อน ตะลอนไป

รัชดาฯ ซอยสาม ในยามดึก
อึกทึก คึกครื้นจัง สว่างไสว
ทั้งสาวน้อย ส่ายสะโพก โยกกันใหญ่
เจริญใจ เพลินตา คราได้ยล

แล้วสอดส่าย สายตา มองหาเหยื่อ
คนใส่เสื้อ สีชมพู ดูน่าสน
จึงสีบเท้า ก้าวย่าง ไม่กังวล
เหมือนผีดล หทัย ให้สมปอง

สวัสดี มีสินค้า มาเสนอ
ดูก่อนเธอ ในกระเป๋า มีข้าวของ
เชิญทัศนา หยิบจับ ผมรับรอง
อย่าแค่มอง ช่วยอุดหนุน คุณคนดี

ผมขายตัว การ์ตูน ติดตู้เย็น
สุดสวยเด่น มากมาย หลายหลากสี
หรือจะเอา ไปวาง ข้างทีวี
เป็นของดี ซื้อสักตัว อย่ากลัวแพง 


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

  ... ขายตัวครับ ..  ขายตัว... ติดตู้เย็น สวย สวย ราคาไม่แพง
 ช่วยกันอุดหนุนหน่อยครับ ตัวละ 10 บาท ( 555555 ) 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
				
7 ธันวาคม 2547 22:17 น.

ไว้ชาติหน้า

เรไร



วนเวียนว่ายเวิ้งว้าง...เหมือนค้างฝัน
ให้เหหันโหยหา...คราคิดถึง
 คงครวญคร่ำครุ่นคิด...จิตคนึง
ใจเจ้าจึงเจ็บจำ...ช้ำฤดี

นั่งนิ่งนึกแนบเนา...ครั้งเก่าก่อน
แอบออดอ้อนอุ่นไอ...กลับหน่ายหนี
ชีพชนม์ชายชอกช้ำ...ย้ำชีวี
สิ้นศักดิ์ศรีเสียสูญ...อาดูรใจ

เก็บกล้ำกลืนกอดก่าย...มิคลายเศร้า
แปลบเปลี่ยวเปล่าปลดปลง...ลงไม่ไหว
แต่ตรึกตรองตรอมตรม...ข่มฤทัย
น้ำนองนัยเนตรนาน...ร้าวรานทรวง

เลยเร่ร่อนร้อนรน...หวังค้นพบ
ก็เกลื่อนกลบกลับกลาย...มิวายหวง
ยิ่งยื้อยุดยึกยัก...ในรักลวง
ห่างหายห้วงโหยหา...ฤาอาลัย

สาปส่งสิ่งโศกเศร้า...ที่เราทน
ไม่มีหม่นหมองมา...อีกคราไหน
รักแล้วร้าวรานรอน...ค่อยสอนใจ
หมายมีใหม่มุ่งมาด..อีกชาติเอย
				
7 ธันวาคม 2547 09:55 น.

หมาเห่าเครื่องบิน

เรไร



เพียงเท่านี้ พอไหม ใช่อักโข
ไม่ใหญ่โต โก้หรู ดูสง่า
เท่ากำปั้น น้อยน้อย ด้อยราคา
หรือไร้ค่า ถ้าฤดี พลีให้ใคร  

หลายคืนหนาว ร้าวรวด เจ็บปวดแท้
ว่าดวงแด โดนเขี่ยทิ้ง ยิ่งสงสัย
ที่จำยอม น้อมถวาย ทั้งกายใจ
น้อยเกินไป สิ่งวาดหวัง จึงพังครืน

ขอขอบคุณ ความว่างเปล่า  เหงาดวงจิต
คงตามติด ยากจะพราก ยากจะฝืน
ขอเก็บเศร้า ใส่กระเป๋า ขอเอาคืน
ไม่อยากยืน สะอื้นไห้ ใครได้ยิน

คงไม่นาน ความอิดโรย ความโหยหวน
ที่คร่ำครวญ ร้าวอก คงผกผิน
อย่างเขาว่า เป็นหมา เห่าเครื่องบิน
เมื่อแรงสิ้น ลิ้นห้อย ก็ถอยเอง  



@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

                        ......เจ็บคอจัง......

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@				
2 ธันวาคม 2547 19:06 น.

ลาแล้วลิ้นลวง

เรไร


ร่วงโรยรักเรา
รานรอนร้อนเร่า   รังรักร้างรา
รับรู้เรื่องราว        รอยร้าวเริ่มล้า
ระรื่นเริงร่า           ลบลาฤาไร
                            
เมามัวหมองหม่น
เหมือนแม้มีมนต์       หมกมุ่นหมองไหม้
หมายมามาดมั่น        มอบมันเมินไหม
ม้วยมน*มากมาย       โมเมมืดมัว

เก็บเกล้าเกลากลอน
โกยกายกลับก่อน    เกรงกงกรรมกลัว
กล้ำกลืนกางกั้น      โกรธกันเกลือกกลั้ว
ก๋ากั่นกลับกลัว        กลกัณฑ์*กาพย์กลอน

หลงใหลลอยลม
ไล้ลูบเล้าโลม        ร้าวลึกหลอกหลอน
ลับล่วงลึกล้ำ          ร้องร่ำเร่าร้อน
รวนเรเร่ร่อน         ลาแล้วลิ้นลวง

วังเวงเหว่ว้า
วอดวายหวังว่า        วังวนหวามไหว
วิบวาบหวิวหวั่น       วอนวันหวานวัย
วงเวียนวงไว้           แหวกว่ายวกวน
				
1 ธันวาคม 2547 23:39 น.

ปี่เรไร

เรไร



อยากมีปี่ เป่าดัง ฟังไพเราะ 
เสียงเสนาะ จับดวงแด น่ะแม่เอ๋ย
ให้โอนเอียง เลิกอิดออด มากอดเกย
มิต้องเอ่ย คำใด หากได้ฟัง

เดินด้อมด้อมดุ่ยดุ่ย ลุยเข้าป่า
เมียงมองมามีไม้  หทัยหวัง
เยื้องย่างย่ำยวบยาบ สวบสาบดัง
พาลพลาดพลั้งพับเพียบ เงียบวังเวง

เอ๊ะนั่นงู นี่หว่า ทำท่าทำทาง
เจ้าจงอาง เจ้าอารมณ์ จะข่มจะเหง
มีดเรามี กับตัว ไม่กลัวไม่เกรง
ทำนักเลง อย่ารอรี พิรี้พิไร 

เห็นดงไม้ ดวงจิต ระริกระรี้
หลากหลายดี ไม่ลังเล ถะเหลไถล
เจ้าจงอาง ขวางหน้า ให้หนีให้ไกล
ขบเมื่อใด  ได้ดับดิ้น สิ้นชีวา

เลยลัดเลาะเลี้ยวลง ในดงดอน
ข้ามโขดขอนขึ้นเขา เข้าข้างผา
กอบเก็บกำกล้าแกร่ง แรงกายา
มุ่งมาดมาหมายมี ปี่สักเลา

เงื้อมือฟัน ไม้ไผ่ มาลำหนึ่ง
ค่อยนั่งกลึง หยิบมีดน้อย ค่อยค่อยเหลา
แล้วเจาะรู ข้างข้าง อย่างเบาเบา
เอียงคอเป่า ดังฟู่  ดูชอบกล

เสียงไม่ดี คีย์เพี้ยน เริ่มเวียนหัว
ตาชักมัว ตัวเริ่มเบา เป่าหลายหน
ควันออกหู ตาลาย คลายกังวล
ความสุขล้น รื่นเริง บันเทิงใจ

เป่าบรรเลง เพลงฝัน ควันโขมง
แล้วผูกโยง เรื่องราว แต่คราวหลัง
ทั้งดีร้าย งวยงง หลงภวังค์
แต่พอนั่ง คอมันพับ เลยหลับไป


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

          เวลาเป่าต้องทำคอเอียง
        แล้วคอยมองเมียงดูทิศทางลม

อย่าคิดมากครับ ฟังเพลงเก่าๆ ของคาราบาว
               แล้วนึกขำ เขียนสนุกๆ 

  ยาเสพติดเป็นสิ่งไม่ดี ผิดกฏหมาย

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเรไร
Lovings  เรไร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเรไร
Lovings  เรไร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเรไร
Lovings  เรไร เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเรไร