30 กรกฎาคม 2546 10:12 น.
เวทย์
ตาเหม่อมองแม่ปิงอ้อยอิ่งไหล
ขณะใจเลื่อนลอยคอยใครหนอ
ก่อนรำลึกความหลังฟังขับซอ
คนที่รอกลับเร้นไม่เห็นเงา
เขาครวญถึงชีวาว่าว้าเหว่
คลอเสน่ห์เสียงซึงซึ่งซึ้งเศร้า
เพลงพ้อพ่อพอดีชีวิตเรา
ทุกคำเล่าเรื่องร้ายร่ายรายรุม
รักเคยมีเมื่อห่างก็ร้างรัก
สุมทุกข์หนักในใจเหมือนไฟสุม
คลุมเครือกับฝันเลือนเหมือนหมอกคลุม
กลายกลัดกลุ้มเกือบเพ้อเธอกลับกลาย
กับรักซึ่งกรรมซัดอุบัติซ้อน
พอสังหรณ์ก็เห็นรักเร้นหาย
ใจคงตรมตีบตันจนวันตาย
หวังมลายหมดแล้วเมื่อแก้วลา
ทุกทุกครั้งฟังซอทุกข์ก็ทับ
คล้ายคล้ายกับจมปลักโศกหนักหนา
หวิวหวิวหวั่นหวาดช้ำหลั่งน้ำตา
ใกล้ใกล้บ้าแล้วเราเฝ้าคร่ำครวญ
เพราะคำซอคลอซึงซึ้งใจแสน
เพราะเจ็บแค้นคอยย้ำรอยกำสรวล
เพราะใจยังฝังใจใครเรรวน
เพราะทบทวนทุกครั้ง..ยังรักเธอ
28 กรกฎาคม 2546 13:58 น.
เวทย์
อาจความเหมือนอยู่แทรกความแตกต่าง
และมีบ้างแผกไปในความเหมือน
จนกระบวนการคิดถูกบิดเบือน
เพราะเลอะเลือนลืมแยกจำแนกนัย
ควรครุ่นคิดข้อจำกัดข้อขัดข้อง
พร้อมตริตรองเจาะตรงข้อสงสัย
รวมข้อมูลอนุมานการวิจัย
วินิจฉัยมูลเหตุขอบเขตความ
หยิบเอาปมปัญหามาวิเคราะห์
เลือกเฉพาะเงื่อนงำเกิดคำถาม
ทุกทางแก้แง่คิดผลติดตาม
อย่ามองข้ามเพียงคร้านการใคร่ครวญ
รู้คิดอ่านการณ์ไกลให้รอบด้าน
เพื่อเป็นการป้องกันความผันผวน
หลังจากคิดจนครบต้องทบทวน
เผื่อบางส่วนบกพร่องช่องโหว่มี
อย่าเผลอเล็งผลเลิศก่อนเกิดผล
ทะนงตนเกินไปก็ใช่ที่
หลงสู่ความประมาทอาจเสียที
ถ้วนวิถีจักนำสำเร็จการ
ยุทธศาสตร์ยังอาศัยปัจจัยเสริม
คือต้องเติมศรัทธาความกล้าหาญ
ประกอบทั้งคุณธรรมนำดวงมาน
อย่าโฉดพาลเพราะพาให้แพ้ภัยตัว
24 กรกฎาคม 2546 11:11 น.
เวทย์
ผ่านเรื่องราวหนาวร้อนค่อนชีวิต
อย่างรู้คิดรู้ค่าศรัทธาฝัน
ความสำเร็จรายทางเป็นรางวัล
ช่วยปลุกขวัญฮึกเหิมเติมเชื้อไฟ
อนุสรณ์ชีวิตซึ่งคิดสร้าง
เป็นรูปร่างขึ้นแล้วส่องแววไสว
ค่าของคนผลของงานผสานไป
จึงภูมิใจจนชื่นทุกคืนวัน
เกียรติบัตรแต่ละใบที่ได้รับ
พอสำหรับปลอบใจยามไหวหวั่น
คนทำดีได้ดีที่ยืนยัน
ข้อสำคัญคือมิหมดความอดทน
ทุกสิ่งที่เปลืองไปไม่เปลืองเปล่า
ขอเพียงเรายอมรอก็เห็นผล
ชีวิตควรคุ้มค่าเรียกว่าคน
บำเพ็ญตนเป็นประโยชน์ไม่โฉดพาล
ไม่ใจแคบแค้นคิดริษยา
ยึดอัตตาเหลวไหลไฟบาปผลาญ
กฏแห่งกรรมจำมั่นเกลาสันดาน
รู้คิดอ่านหลีกหล่มความงมงาย
เทียนที่เผาตัวเองเพื่อเปล่งแสง
เกิดเปลวแห่งอุดมการณ์อันฉานฉาย
เชื่อมั่นว่าหลังวันที่ฉันวาย
คนเสียดายมากกว่าคนด่าทอ
14 กรกฎาคม 2546 08:16 น.
เวทย์
ต่ำ สูง สั้น ยาว เบา หนัก
น่าทึ่งนักสื่อความตรงตามเสียง
ซ่อนรู้สึกลึกล้ำแทรกสำเนียง
หวานจำเรียงดุจำแลงแสดงอารมณ์
คำหลากหลายเลือกสรรหลั่นระดับ
ราชาศัพท์ ศัพท์บัญญัติ คัดเหมาะสม
อย่าใกล้เกลือกินด่างอย่างโง่งม
ควรชื่นชมพูดจาภาษาไทย
13 กรกฎาคม 2546 15:27 น.
เวทย์
ถ้าทุกคำที่เขียนเธอเพียรคิด
รอยลิขิตมั่นคงจำนงแน่ว
เกิดรอยคำรอยคิดไม่ผิดแนว
คงพร่างแพร้วภาพพจน์บทประพันธ์
หากเรื่อยเปื่อยเขียนไปไร้โครงร่าง
ก็ไม่ต่างกับเธอแค่เพ้อฝัน
อย่าหวังให้ใครมาเห็นค่ามัน
หากเขาหยันหรือย่ำต้องทำใจ
คำที่ร้อยเรียงอรรถสัมผัสคล้อง
เธอกลั่นกรองทบทวนถี่ถ้วนไหม
หากเสียของเสียความลามปามไป
ร้อยกรองไทยจะถูกตราเป็นราคี
ฉวยผู้อ่านพาลหน่ายแล้วหายหน้า
สิ้นศรัทธาวรรณศิลป์ก็สิ้นศรี
หลังสิ้นไร้มธุรสบทกวี
เพราะผู้ที่ทำลายมักง่ายกัน
ก่อนรอยทางร้างเลือนถูกเถื่อนสุม
หวังกับกลุ่มงานกวีพิถีพิถัน
ทั้งรสคำรสความงามครบครัน
ร่วมรังสรรค์จรรโลงศิลป์ประทิ่นประเทือง
แด่ผู้สอนผู้สานผลงานสื่อ
ทุกทุกมือมุ่งสร้างอย่างต่อเนื่อง
วัฒนธรรมรากฐานของบ้านเมือง
ยังรุ่งเรืองขณะนี้เพราะมีเธอ
หน้าส่วนตัว
2294
