20 พฤษภาคม 2547 10:28 น.
เวทย์
จำเป็นไหมบทกวีมีรูปแบบ
หรือหลีกความคับแคบลบเงื่อนไข
คนกวีตีความเอาตามใจ
หรืออยู่ในกรอบคำว่า ภาษาคน
คำนึงไหมบทกวีมีผู้อ่าน
หรือต้องการปลดปล่อยถ้อยสับสน
ช่วยเติมคุณเติมค่าศรัทธาคน
หรือเพ้อบ่นเพียงบ้าประสากวี
เป็นงานศิลป์ งานสื่อ หรือเป็นสิทธิ์
สุดแต่คิดริเริ่มแต่งเติมสี
แค่ไหนคือความงามความพอดี
ฤๅสุนทรียศาสตร์ไร้มาตรวัด
ในตลาดบทกวีที่คับแคบ
หลายคนแอบบ่นว่าน่าอึดอัด
อนาคตบทกวียากชี้ชัด
ข้อติดขัดคือนิยาม ความพอใจ
หลากความคิดอิสระกวีสร้าง
เกิดเส้นทางทระนงน่าหลงใหล
ถึงเข้ารกเข้าพงมุ่งตรงไป
ทางสายใหม่รอเราลุยเพื่อกรุยทาง
อีกคนเขลาคลำไปในความมืด
จนฝันชืดใจชาใต้ฟ้ากว้าง
รำลึกได้ในฝันอันเลือนลาง
ว่าอ้างว้างตามประสายถากรรม
หน้าส่วนตัว
1197
