23 มีนาคม 2548 10:53 น.
แก้วนีดา
ยอมรับความจริงถึงสิ่งที่สูญเสีย
ให้คิดเสียว่า ทรัพย์ ยศ สุข ชื่อเสียง หรือสิ่งอื่นๆ
เมื่อถึงบทที่จะได้มันก็ต้องได้ ถึงบทที่จะต้องสูญเสียมันก็ต้องสูญเสีย
เราต้องฝึกคิดให้ยอมรับต่อความเป็นจริงที่เกิดขึ้น อย่าหวั่นไหว
คือได้ดีก็ดี เสียก็ดี ดีทั้งสองทาง หรือเราจะจ้องพบเจอเข้ากับการพลัดพราก
สูญเสียของคนที่เรารัก เช่น พ่อแม่ สามีภรรยา บุตรหรือคนอื่นๆ ให้คิดถือเสียว่า
นี่คือสิ่งธรรมดาที่มีอยู่คู่กับโลกนี้มาช้านานแล้ว
เราจะไปเสียใจหวาดกลัวทำไม มันจะเป็นอย่างไรก็ให้มันเป็นไปให้คิดว่า
สุดท้ายก็ต้องพลัดพราก และสูญเสียแม้กระทั้งชีวิตของเราเอง
การคิดอย่างนี้จะไม่ทำให้เราทุกข์ใจเลย......
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เริ่มต้นใหม่
น้ำตารินในหัวใจครอ่อนไหว
เพราะเธอไกลจากฉันวันฟ้าเหงา
ความรักที่เห็นเป็นแค่เงา
ที่หลอกเร้าหลอกเร้นเต็มสองตา
เพราะหัวใจอ่อนแอและท้อแท้
แต่มิได้ร้องขอให้ห่วงหา
กับความศรัทธาที่เคยมีมา
คงถึงกาลเวลาสลายไป
ก็ผู้หญิงธรรมดาธรรมดา
ซ่อนไว้ภายใต้ทีท่าแข็งกร้าว
หากแต่ร่ำรวยความรู้สึกร้าวราน
รุมเร้าสุมอยู่อณูของหัวใจ
เถอะนะต่อไปนี้
จะเริ่มต้นสิ่งดีดีใหม่ใหม่
เติมความหวังความฝันความมั่นใจ
แล้วทอดเท้าก้าวไปอย่างทระนง
To love is to risk not being love in return.
To hope is to risk pain.
To try is to risk failure,but risk must be taken,because the
greatest hazard in life is to risk nothing.
ใจนี้มีแต่เธอเสมอมานะ..ที่รัก
22 มีนาคม 2548 10:19 น.
แก้วนีดา
สุกไหม้อยู่ที่ใจทะยานอยาก
คนที่ร่ำรวยเขามีความสุขแท้กันจริงไหม เมื่อมีความสุขจริง
ทำไมคนรวยเหล่านั้น จึงได้นั่งนอนกันอย่างหวาดผวาไปไหนมาไหนต้องคอยหวาดระแวง
มีคนคุ้มกัน มีรถป้องกันกระสุน และคนรวยเหล่านั้น เขายังดิ้นรนแสวงหากันอย่างหัวหมุน
ไม่จบสิ้น หามาได้เท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอ ทั้งหาทางสุจริตและทุจริตคดโกงคอรัปชั่น
หรืออื่นๆอีกมากมาย ที่เขาหลงคิดกันว่า.จะได้รับความสุขจากการแสวงหาสิ่งต่างๆ
มาไว้ครอบครอง เมื่อเป็นเช่นนี้ ย่อมหมายถึงว่า พวกเรากำลังเดินหลงทาง
โดยเดินหลงเข้าไปสู่เส้นทางของความสุกไหม้ ที่ไม่ใช่สุกสงบเย็นของชีวิต
ที่ควรจะได้ ควรจะถึงในขณะที่กำลังมีชีวิตอยู่
หากชีวิตของเรามัวแต่ครุ่นคิดอยู่กับเรื่องได้ หรือเสียของธุรกิจการงาน
ชื่อเสียงหรืออื่นๆจนมากเกินไป โดยไม่รู้ถึงจุดมุ่งหมายของสิ่งต่างๆเหล่านี้อย่างดีพอว่า
ทำเพื่ออะไรแค่ไหนจึงจะเพียงพอ ให้ระวังตัวให้ดีเพราะเมื่อเกิดพลาดพลั้งขึ้นมา
สิ่งเหล่านี้แหละที่จะคอยฉกกัดเราให้เจ็บปวดหรือปางตาย..
....................................................................
ใจเอ๋ยใจ
เจ็บปวดนะหนอใจ
ใยจึงเศร้าอยู่อย่างนั้น
คิดถึงเขาทำไมกัน
เมื่อเขาทำเจ็บช้ำใจ
อยากลืมลืมให้หมด
มีเพียงหยดน้ำใสใส
ไหลรินจากหัวใจ
เมื่อเธอนั้นไม่หวนมา
ใจจ๋าบอกได้ไหม
ใจทำไมเศร้าหนักหนา
ใจเหนื่อยใจอ่อนล้า
ใจผวาเมื่อเธอจากไป
ใจเจ็บใจขมขื่น
ใจระทมใจอ่อนไหว
ใจเอยข้าเหนื่อยนะใจ
ใจทำไมใจไม่ลืม
ใจเรารักเขาหนอ
ใจเขาล่ะตรงเราไหม
ใจเราไม่ตรงใจ.
ฉะนั้นใจจึงเจ็บตรม...
ด้วยรักและพูกพัน....เธอกับฉัน...เรารักกันนะ..ที่รัก
21 มีนาคม 2548 10:38 น.
แก้วนีดา
สุขแท้อยู่ที่ใจสงบเย็น
เราลองถามตัวเองดูว่า ชีวิตนี้เกิดมาเพื่ออะไร
และสิ่งใดที่ควรจะได้ ควรจะถึงในขณะที่กำลังมีชีวิตอยู่
ที่นอกเหนือไปจากความร่ำรวย ยศ ชื่อเสียง
ตอบให้ก็ได้ว่า ความสุขสงบเย็นและอิสระทางจิตใจ
คือสิ่งที่มนุษย์ทุกๆคนควรจะได้ควรจะถึงในขณะที่กำลังมีชิวิตอยู่
และควรอย่างยิ่งที่จะรีบเร่งแสวงหา
ส่วนความสุขจากการแสวงหาทรัพย์ ปริญญา ยศ ชื่อเสียง
หรืออื่นๆ ที่หลงสมมุติยึดถือว่าเป็นความสุขนั้น
แท้ที่จริงมันเป็นความสุกไหม้ คือสุกที่เผากายเผาใจให้เร่าร้อน
เดือดพล่าน กระวนกระวาย อยู่ไม่ติด ไม่เป็นสุขสงบเย็นที่แท้จริง
ความสุขแท้ คือความสงบเย็นไม่ได้เกิดขึ้นจากการแสวงหาที่ภายนอก
หรือจากการร่ำรวย มีชื่อเสียงโด่งดังก้องฟ้า
แต่เกิดจากการมองย้อนกลับเข้าสู้จิตใจของตนเอง
หากเรามองย้อนกลับเข้าดูจิตใจอยู่เรื่อยๆ แล้วเราจะพบจะเห็นมัน..
คนผ่านทางหรือความว่างเปล่า
ในความว่างทุกทางกลางความว่าง
ยังอยู่ห่างเกินวันอันว่างเปล่า
ของที่ว่างบางครั้งเพียงร่างเงา
อยู่ที่เราจิตว่างใช่จางจาง
บางทีใสมองไปได้ปลอดโปร่ง
ยังถูกโยงเข้าไปในความว่าง
ใจที่แท้อย่างน้อยให้ปล่อยวาง
อย่าไปขวางปลายทางความว่างเกิน
แม้บางครั้งว่างบ้างไม่ว่างบ้าง
มองรอบข้างเราด้วยอย่าขวยเขิน
เมื่อแสงทองส่องกลางขอบทางเดิน
อาจเผชิญความว่างอยู่กลางทาง
เมื่อพบพานความว่างเจอบ้างแล้ว
ดุจเห็นแก้วสว่างส่องทางว่าง
จะหยิบฉวยลอยลอยหรือปล่อยวาง
นั้นไม่ห่างเกินครองอย่าล่องลอย
เมื่อใจกว้างร่างกายก็กลายบ้าง
ใจจึงว่างอยู่ไปไม่ท้อถอย
กำอะไรจับจองก็ลองปล่อย
ใจจะค่อยผ่อนคลายให้กลายว่าง
เพียงหลับตาก็ว่างเป็นอย่างยิ่ง
จงละทิ้งอามิษในจิตบ้าง
เมื่อใจนิ่งประสบได้พบทาง
คือปล่อยวางจิตว่างอย่างนิรันดร์
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
.... ยังมีความรัก นำมามอบให้จากใจเสมอ ....
18 มีนาคม 2548 14:45 น.
แก้วนีดา
คิดแล้วทุกข์ใจลองคิดใหม่อีกที >
เราอับอาย.เมื่อเรียนจบแต่กลับตกงาน
เรากลัวเสียงหัวเราะจากคนรอบข้างเมื่อการงานล้มเหลว
เรากลัวคำเย้ยหยันจากญาติมิตร เมื่อคราวถูกแฟนทิ้ง
และเรากลัวถูกสมน้ำหน้าเมื่อยามเป็นโรคร้าย
กลัวว่าเขาเหล่านั้นจะคอยเหยียดย้ำซ้ำเติมเรา เลยกลุ้มใจ ทุกข์ใจ
เสียจนอยากฆ่าตัวตายเพื่อหนี้ไปให้พ้นจากเรื่อราวเหล่านี้
การคิดขลาดกลัวจนเกินไป ทำให้เราเองต้องทุกข์ใจเป็นการคิดที่ผิด
เราจะต้องคิดใหม่ทำใหม่ลุกขึ้นสู้ชีวิตด้วยความอดทน
อดกลั้น แม้หนทางต่อสู้จะเลือนรางหรือสิ้นหวังเต็มที
แต่เมื่อชีวิตยังมีความหวัง ความสมหวังก็ยังมีอยู่เช่นกัน..
............................................................................................
ฝันร้าย
ฝันของฉันเมื่อคืนนี้
มีเธอคนดีอยู่ใกล้ใกล้
คอยปลอบขวัญและให้กำลังใจ
กับเรื่องร้ายร้าย...ที่ผ่านมา
แต่ครั้นจู่ ๆ
เมื่อเธอพบใครอีกคน
เธอก็จากฉันไปไม่ใยดี
ฝันฝันหวานที่คิดว่ามี
กลายเป็นฝันร้ายที่ฉันไม่อยากเจอ
if you love someone tell them dont wait or also you will lose the chance.
ถ้าคุณรักใครบอกเค้าซะ อย่ารีรออยู่เลย ไม่งั้นคุณจะเสียโอกาสไปเปล่าๆ.
............. ก็รักนะ.....เคยมาหา.....พร้อมกับนำสิ่งดี ดี มาฝาก ไงละ ที่รัก ..........
17 มีนาคม 2548 14:12 น.
แก้วนีดา
ปล่อยก่อน ก่อนถูกบังคับให้ปล่อย
แม้เราจะถูกตัดเงินเดือน ลดตำแหน่ง ถูกปลด หรือหมดอำนาจ แต่เรายังมีบ้านอยู่
มีครอบครัวที่อบอุ่น มีคนคอยให้กำลังใจ แต่ยังมีผู้คนอีกมากมายที่อยู่รอบๆตัวเรา ยังตกงาน เที่ยวเร่ร่อน
ไร้ที่อยู่อาศัย ยึดเอาใต้ถุนสะพานสวนสาธารณะหรือกองขยะเป็นที่หลับนอน
ไร้ญาติขาดมิตรคอยให้ความอบอุ่นในยามที่มีทุกข์ ไร้เพื่อนพ้องคอยให้กำลังใจในยามที่มีปัญหา
แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่เคยคิดที่จะท้อแท้หรือคิดน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา
และไม่เคยคิดฆ่าตัวตายเพื่อหนีความอับจนของตัวเอง
เราไม่ต้องไปกลัดกลุ้ม ไปทุกข์ใจอะไรให้มากนักกับแค่การเสื่อมลาภยศ
ถูกปลดหรือหมดอำนาจ ให้คิดถึงเสียว่า..เป็นบทเรียนฝึกฝนให้เราคลายความยึดติดในลาภยศ
ฝึกลดทิฎฐิมานะในอำนาจที่เคยมี เพื่อให้เกิดการปล่อยวางขึ้นในขณะที่เรากำลังมีชีวิตอยู่
ก่อนที่ธรรมชาติของความตายจะมาคอยบีบบังคับให้เราต้องปล่อยมัน..
...................................................................................
ได้แต่แอบมอง
แอบมองเธอเท่านั้น
เธอจะรู้หรือไม่ก็ไม่หวั่น
ขอแค่มีความสุขไปวันวัน
กับการที่ฉันแอบมองเธอ
ชอบเธอหรือไม่ฉันไม่รู้
รู้แต่เพียงว่าชอบฝัน
ยามเธอจ้องมองมานั้น
ก็เก็บมาฝันร่ำไป
เพียงแค่นี้ก็สุขล้น
มากเสียจนไม่อาจลืมได้
ขอแค่มองและฝันตลอดไป
เพียงแค่สายใยผูกพันทางดวงตา
แอบคิดถึงคุณลุงอีกแล้วสินะ......อิอิอิ
I ve no gift to give
Ive no flower to please
Just this little heart plea
For you to make us free
Just this honest smile
And I know youd be mine.
ก็เพราะว่าคุณลุงคุยสนุก....เลยคิดถึงเสมอในยามที่มีทุกข์จ๊ะคุณลุง
หน้าส่วนตัว
3371
