12 กุมภาพันธ์ 2547 14:41 น.
แก้วนีดา
ลมหายใจ.ของไออุ่นรัก
เป็นเหมือนที่พิงพัก.ของคนใจเหงา
ที่ว่างรอยกาย.ดูคล้าย ไอรักบางเบา
โอบกอดความเหงา.และความหม่นเศร้าให้เจือจาง
แม้ไม่มีเธอมาอยู่ตรงนี้
แต่ไออุ่นรักเธออยู่ทุกที่.ไม่เคยห่าง
ไม่มีวันไหน.ที่ไอรักจะเลือนลาง
แม้ว่าเราจะห่าง.แสนไกล
12 กุมภาพันธ์ 2547 14:30 น.
แก้วนีดา
.....บางครั้งเราก็มิอาจรู้ว่า.......
.....ระหว่างที่กาลเวลาเปลี่ยนผัน.....
.....จะสามารถทำให้ใครสักคนที่ผูกพัน.....
.....ยังคงมั่นยืนนานอยู่กับเรา.....
.....เพราะคนเรามิใช่ดวงจันทร์.....
.....ที่จะคงมั่นในยามที่เงีบยเหงา.....
.....ชีวิตเราอาจเป็นก้อนเมฆที่แผ่วเบา.....
.....เพียงลมพัดเป่าก็จากเราไป.....
28 มกราคม 2547 16:42 น.
แก้วนีดา
คุณรู้สึกถึงกระแสอบอุ่นแห่งรักใหม่
เป็นแรงผลักดันอันยิ่งใหญ่กว่าดวงตะวันทอฟ้า
ความรักจะนำรอยยิ้ม มาลบรอยน้ำตา
จะนำช่วงชีวิตที่มีคุณค่ามาสู่ใจ
จะแทนที่ความหนาวด้วยไออุ่น
หอมหวานละไมละมุนกว่าดอกไม้
สุกสกาวยิ่งกว่าดาวบนฟ้าไกล
อิสระเกินปีกใดใดบนฟากฟ้า
เหตุเพราะทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนมีคู่
ถึงแต่ละส่วนจะอยู่ห่างไกลจนสุดหล้า
ความรักคือแรงดึงดูดที่จะนำพา
ให้หัวใจสองดวงที่อยู่คนละฝั่งฟ้ามาพบกัน
ด้วยเพียงคำว่ารัก
ไม่อาจทำให้รู้จัก ได้ลึกซึ้งเหนือกว่านั้น
เมื่อความรักแท้จริงวิ่งเข้าสู้หัวใจในสักวัน
คุณจะพบว่าไม่มีสิ่งใดมหัศจรรย์..เท่า..รัก..เลย.
28 มกราคม 2547 16:36 น.
แก้วนีดา
ในความรู้สึกที่ลึกที่สุด อยากจะหยุดเวลาเอาไว้
หลายสิ่งเปลี่ยนผันตามกาล วันวานไม่ย้อนกลับมา
วันนี้จึงทำได้เพียงเอ่ย ที่ผ่านเลยไม่เคยได้รักษา
ครั้งเธอลับไปไกลสุดสายตา มารู้ค่าของเธอเมื่อช้าไป
เวลานี้จึงทำได้เพียงบอก ให้คำนั้นตอกย้ำตนไว้
บ่อยครั้งไป ที่เข้าใจผิด บ่อยครั้งไปที่เถียงกันสุดชีวิต
แบบยอมไม่ได้ แต่เราก็อยู่บนเหตุผล
ว่าต่างคนก็ต่างใจ เถียงเสร็จเราก็กลับมาคุยกันใหม่
เถียงแล้ว เถียงไปช่างมัน ไม่มีชัยชนะหรือพ่ายแพ้
จะไม่มีวันนี้แน่ ถ้ามัวแต่คิดแค่นั้น
โกรธกันก็ขัดใจ แต่ก็ไม่เคยงอนกันได้ ข้ามวัน
นี่แหละเคล็ดลับสำคัญ ที่ทำให้ความผูกพันธ์ อายุยืน
เพราะระหว่างเรา มีความผูกพันธ์ เชื่อมเราไว้ด้วยกันไม่หวั่นไหว
แม้ว่าทั้งโลกจะหมุนเวียนเปลี่ยนแปลงไป แต่มิตรภาพในหัวใจ จะคงเดิม
28 มกราคม 2547 16:28 น.
แก้วนีดา
รู้ไหมว่าใจมันหวิว เมื่อตอนที่เธอบอกลา
ว่าฉันโหยหา เมื่อตอนที่เธอจากไป
ว่าฉันคิดถึง รู้ไหมว่าฉันห่วงใย
รักมากแค่ไหน หัวใจฉันมีแต่เธอ
ว่าคนคนนี้ มันเฝ้าแต่พร่ำแต่เพ้อ
จะกินก็เห็นแต่หน้าเธอ จะนอนก็นอนไม่ได้
รู้ไหมเมื่อเราใกล้ชิด ชีวิตไม่ต้องการสิ่งใด
แต่ตอนนี้เธอจากไป ใจเธอคงสับสนเหมือนๆกัน
ไม่รู้จะหนาวหรือร้อน ไม่รู้จะอ้อนกับใคร
จะคิดถึงฉันบ้างไหม เมื่อใจเปลี่ยวเหงา..ไม่รู้เลย.
หน้าส่วนตัว
713
