18 กุมภาพันธ์ 2547 14:22 น.
แก้วนีดา
หยิบรอยยิ้มมาฝาก
หอบความรักมาให้
ซึ่งฉันกลั่นจากดวงใจ
ฝากให้ด้วยใจที่ผูกพัน
แนบมากับความรู้สึก
ลึกลึกที่มีให้
แซมไว้ด้วยความห่วงใย
กับสองใจที่มั่นคง
ส่งผ่านความรู้สึก
ส่วนลึกที่มอบให้
แถมท้ายด้วยความจริงใจ
ฝากไว้ให้ทุกคน
18 กุมภาพันธ์ 2547 13:40 น.
แก้วนีดา
เธอไม่ใช่เนื้อคู่ฉันฉันไม่ใช่เนื่อคู่เธอ
ดวงเราไม่สงพงษ์ตรงเนื้อคู่กัน
ดวงเธอดวงฉัน นั้นมันห่างไกล
แค่เวลาพามาให้ได้พบเจอ
แล้วเวลาก็คงพาเธอจากฉันนั้นห่างไป
ต่างคนต่างเดินในทางของใครใคร
เพราะเธอฉันนั้นไร้ไม่ใช่เนื้อคู่
ดวงเธอดวงฉันบังเอินมาพบกันเท่านั้นเอง
18 กุมภาพันธ์ 2547 13:27 น.
แก้วนีดา
อยากจะเก็บดวงดาวที่พราวแสง
เก็บด้วยแรงแข็งขันอันสดใส
ใส่ตะกร้าเกี่ยวก้อยร้อยมาลัย
เพื่อส่งให้แด่เธอที่เพ้อหา
เอาสายรุ้งที่แสนสวยรวยเสน่ห์
เป็นสายเร่รักลอยร้อยมาลา
เสียบสวยสวยด้วยดาวราวร้อยวา
แล้วเอามาใส่ใจฉันนั้นถึงเธอ
อยากชวนเธอไปนั่งหลังดวงจันทร์
เธอกับฉันสองเราเฝ้าปรนเปรอ
แต่คำรักจักถ้อยร้อยละเมอ
เฝ้าพร่ำเพ้อเธอฉันนั้นรักกัน
อยากชวนเธอนั่งเมฆวิเวกฟ้า
มองลงมาที่โลกสวยด้วยสุขสันต์
เราสองคนเคียงคู่อยู่ใกล้จันทร์
ด้วยใจมั่นรักกันนิรันดร
18 กุมภาพันธ์ 2547 13:13 น.
แก้วนีดา
เจ็บปวดนะหนอใจ
ใยจึงเศร้าอยู่อย่างนั้น
คิดถึงเขาทำไมกัน
เมื่อเขาทำเจ็บช้ำใจ
อยากลืมลืมให้หมด
มีเพียงหยดน้ำใสใส
ไหลรินจากหัวใจ
เมื่อเธอนั้นไม่หวนมา
ใจจ๋าบอกได้ไหม
ใจทำไมเศร้าหนักหนา
ใจเหนื่อยใจอ่อนล้า
ใจผวาเมื่อเธอจากไป
ใจเจ็บใจขมขื่น
ใจระทมใจอ่อนไหว
ใจเอยข้าเหนื่อยนะใจ
ใจทำไมใจไม่ลืม
ใจเรารักเขาหนอ
ใจเขาล่ะตรงเราไหม
ใจเราไม่ตรงใจ.
ฉะนั้นใจจึงเจ็บตรม...
16 กุมภาพันธ์ 2547 13:32 น.
แก้วนีดา
ดึกดื่นคืนนี้...กับลมหนาว
ฉันนั่งมองดาว...ที่บนฟ้าไกล
คนดีของฉัน...เธอจะรู้หรือไม่
ว่าหัวใจของฉัน...มันคิดถึงเธอ
บนท้องฟ้า...นั้นมีจันทร์ทรา
โอ้ดวงดารา...ฉันคนึงหาคนไกล
อยากชวนเธอ...ท่องเที่ยวไป
รวมสุขสดใส...ในวิมานดารา
คืนนี้ลมหนาว...พัดโชย
น้ำค้างโปรย...ลงยอดหญ้าคา
จันทร์ทอแสง...แข่งกับดารา
ฉันนั่งมองหา...เธอที่ฟากฟ้าไกล
จันทร์ก็จันทร์...ดวงเดียวกัน
เธอและฉันนั่งมอง...ที่คนละฝั่งฟากฟ้า
เธอจะรู้ไหมว่า...ฉันฝากความรักมา
กับดวงดารา...อยู่ทุกคืนวัน นั้นถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1312
