21 สิงหาคม 2551 12:35 น.
แจ้นเอง
ไม่มีแล้วน้ำตา
แห้งเหือดจนม่านตาเลิกกระพริบไหว
สูญเสียจนไม่มีจะสูญเสียอะไร
หมดสิ้นแล้วนะหัวใจเด็กไทย
ปรารถนา
เคยเร่าร้อนจนคิดว่าดับไม่ไหว
แท้จริงมันกลับมอดดับไป
ไม่เหลืออะไรอีกเช่นกัน
ที่สุดของห่วงใย
สุดท้ายแล้วไม่อาจเปลี่ยนผัน
เมื่อห่วงสุดท้ายล้มครืนครัน
จะหยัดยืนอย่างไรกันนะใจ
ฝากถ้อยคำไว้
รักมากห่วงมากหรือไฉน
สุดทนแล้วเจ้าดวงใจ
แต่นี้ไปฝากเด็กไทยดูแลตัว
จะปิดตาสองข้างให้สนิท
จะปิดปากให้มิดความผิดชั่ว
จะปิดหูไม่ยินเรื่องหมองมัว
เรื่องชั่วๆของใครในเมืองนี้
4 สิงหาคม 2551 09:31 น.
แจ้นเอง
ความรักของแม่ยิ่งใหญ่
แผ่นดินฟ้าใดยังเกรงขาม
แม่มีจิตใจงดงาม
จรดสามโลกคร้ามยินยล
เสียสละหยาดเหงื่อทุกหยด
ทนอดทนหิวไม่บ่น
หวังเพียงลูกอิ่มยอมทน
เพื่อลูกทุกคนชื่นบาน
ต้องหาหมูเห็ดเป็ดไก่
เลี้ยงลูกเติบใหญ่น่าสงสาร
บาปเคราะห์ก่อกรรมรำคาญ
ติดตัวจนอวสานแห่งตน
กรรมดีแม่สร้างไว้มาก
แต่กรรมวิบากเหลือก่น
เกาะกินก็จำฝืนทน
เกิดเป็นแม่คนทนเอา
ลูกลูกสำนึกบุญคุณแม่
แผ่จิตกุศลบนบานเทพเจ้า
บรรณาการบุญหนุนบรรเทา
ผ่อนหนักผ่อนเบาเจ้ากรรมฯ
เทพไท้ได้โปรดเมตตา
พิทักษ์ดวงวิญญาอุปถัมภ์
รับ-ส่งผลบุญลูกทำ
น้อมนำถึงมือมารดา
แก้ไขกรรมเก่าเล่าขาน
มลายไปสวรรค์ภาคหน้า
แม้นยังไม่พอคณนา
ที่เหลือลูกยาขอรับแทน
เพียงแม่ได้สู่สรวงสวรรค์
ริบทรัพย์อนันต์มิหวงแหน
เพียงส่งแม่ให้ถึงแดน
วิมานแมนลูกพร้อมยอมพลี
ยังคิดถึงแม่ไม่เสื่อมคลาย
29 กรกฎาคม 2551 21:32 น.
แจ้นเอง
ความทุกข์ร้อนผ่อนคลายหายหนักหน่วง
ทุกข์ทั้งปวงสลายไปใครรักษา
ร่มโพธิ์ใหญ่ที่ยืนต้นตลอดมา
คอยเยียวยาทุกข์ทั้งหลายในใจเรา
จากไปแล้วเหมือนดวงแก้วดับสนิท
เกือบขวบปีที่ดวงจิตลูกอับเฉา
คิดถึงพ่อคิดถึงแม่แอบอกเอา
อุ่นไอรักเมื่อทุกข์เร้ารุมรอบตัว
จะลุกนั่งเดินยืนสะอื้นไห้
ทั้งแม่พ่อจากไปแล้วทูนหัว
คอยยิ้มให้ปลอบขวัญมิหวั่นกลัว
เหลียวหาทั่วไม่เห็นเงาเฝ้าอ่อนใจ
หนึ่งปีแล้วที่แม่จากลำบากจิต
หนึ่งปีแล้วที่พ่อทิ้งลูกไปไหน
ได้แต่คร่ำครวญหาด้วยอาลัย
พ่อคลาไคลลาลับไม่กลับมา
อุทิศบุญส่งผลบุญนำไปให้
ได้รับแล้วหรือไม่แม่พ่อจ๋า
อุทิศกายอุทิศใจทุกครั้งครา
เกิดชาติหน้าฉันใดได้พบกัน
26 กรกฎาคม 2551 00:28 น.
แจ้นเอง
สุดหัวใจใฝ่หาอยากมาพบ
สุดจะลบเลือนจิตที่คิดถึง
สุดอาลัย ห่วงหา สุดคนึง
สุดคิดถึง "น้องแจ้น" แสนน่ารัก
แสนอื่นแสนนารีที่ผ่านพบ
แสนจะลบลืมง่ายหายประจักษ์
แสนจะงามเพียงใดไม่ยอมภักดิ์
แสนเอ๋ยสักกี่คนก็จนใจ
จะคิดถึงอย่างนี้ที่มีสิทธิ์
จะส่งจิตมาให้ไม่หวั่นไหว
จะฝันถึงว่าอยู่คู่ใกล้ใกล้
จะให้ใจขาดดิ้นยินยอมพลี
คิดเอ๋ยคิดทุกเวลาไม่ว่าหลับ
คิดถึงกลับเผลอไผลในวิถี
คิดหนอคิดห้ามไม่ไหวใจดวงนี้
คิดอีกทีก็ไม่พ้น "คนนี้เอง"
ถึงตัวอยู่ห่างไกลใจอยู่ชิด
ถึงแล้ว "จิต" ปลายทางอย่างตรงเผง
ถึงแล้วโอ้...หัวใจไม่หวั่นเกรง
ถึงแล้วเพลง คิดถึง ซึ้งใจจริง
เอามาให้อ่านค่ะ เก่าเก็บ พี่ชายฝากมา
24 กรกฎาคม 2551 21:04 น.
แจ้นเอง
อุดร อรดุ ระอุกรุ่น
ช่างวายวุ่นวุ่นวายเสียดายหนอ
รักชาติ รักแบบไหนอย่างไรพอ
รักเพื่อก่อประโยชน์ชาติใช่ฟาดฟัน
ไม้เป็นท่อนเตรียมแพ่นกบาลไว้
กรูกันเข้าไปขับไล่กระไรนั่น
พันธมิตรคิดการณ์ใดใช่สำคัญ
แต่คนไทยเหมือนกันท่านคิดเอา
เด็กเล็กเด็กโตโมโหร้าย
พวกผู้ใหญ่ดุด่าต่อว่าเขา
แต่ที่ทำทำอย่างปัญญาเบา
แล้วจะเอา อะไรไปสอนกัน
บ้างก็ว่า ข้าถูก ถูกอย่างข้า
แต่ที่ทำเหมือนบ้าว่าเข้านั่น
เราคนไทยควรรักสา มัคคีกัน
เป็นตัวอย่างสำคัญเด็กหันดี
รักความถูก ถูกต้อง ให้มองเห็น
ผิดคิดเป็นแปรเปลี่ยนถามตามวิถี
ภาพที่เห็น ดีชั่ว ตัวรู้ดี
หยุดเสียทีนายว่าข้าก็พลอย
หน้าส่วนตัว
1250
Lovers
0 คน เลิฟแจ้นเอง
