9 ธันวาคม 2545 13:36 น.
แม่มดน้อยค่ะ
~~ ฉั น อ ยู่ ค น เ ดี ย ว ไ ด้. . . . . .
สัญญาจะไม่ร้องไห้เปื้อนหมอน
พร้อมแล้วสำหรับความปวดปร่าร้าวรอน
ทุกค่ำคืนก่อนนอนจะหลับตาลงก่อนเหงาใจ
~~ ฉั น เ ข้ ม แ ข็ ง พ อ. . . . . .
และกล้าร้องขอคำลาโดยไม่หวั่นไหว
แต่ฉันยังอ่อนแอในเศษส่วนของหัวใจ
กับความเฉยชาที่เธอทิ้งไว้ เกินสู้ทน
~~ ฉั น ข อ แ ค่ ห นึ่ ง ค่ำ ล า. . . . . .
แทนความเฉยชาที่คืบคลานมาช้า ๆ สักหน
ความรักต้องการใครคอยดูแลคอยกังวล
แต่ความรักที่เธอมอบให้คนหนึ่งคน
เงียบงันจนทำร้ายใจให้อ่อนแอ . . . .
18 พฤศจิกายน 2545 20:09 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ดาวดวงสุดท้ายหล่นหาย
พระจันทร์ขยับกายลาขอบฟ้า
น้ำใสเอ่อล้นเปื้อนขอบตา
ความปวดปร่ายังคงเส้นคงวาระดับเดิม
เลื่อนมือปาดขอบตาช้ำช้า - ช้า
เก็บซับหยดน้ำตาที่ไหลเพิ่ม
ลืมความเจ็บช้ำปวดร้าวเดิม - เดิม
พอทีกับการซ้ำเติมตัวเองด้วยน้ำตา
เลิกจมจ่อมกับเรื่องราวเก่า - เก่า
ควรให้กำลังใจตัวเรายามเหนื่อยล้า
ลืมใครสักคนที่ทำให้ต้องเสียน้ำตา
เริ่มต้นกับเช้าวันใหม่ดีกว่านะ. . .หัวใจ
12 พฤศจิกายน 2545 18:32 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ห า ก โ ล ก ใ บ นี้ เ ล็ ก ล ง เ ท่ า เ ม็ ด ท ร า ย
เ ร า ค ง ไ ม่ ห่ า ง กั น ม า ก ม า ย ข น า ด นี้
ห า ก ฟ้ า ส า ม า ร ถ แ ค บ ล ง เ พี ย ง แ ค่ น า ที
ฉั น ค ง ไ ด้ อ ยู่ ใ ก ล้ ค น ดี สั ก ห นึ่ ง ช่ ว ง เ ว ล า
แ ห ง น ม อ ง ฟ้ า ก ว้ า ง กำ ลั ง เ ป ลี่ ย น สี
เ ม ฆ ข า ว ข ยั บ ตั ว เ ค ลื่ อ น ที่ ช้ า - ช้ า
ค ว า ม เ ห ง า โ อ บ ล้ อ ม ฉั น อ ยู่ ทุ ก ข ณ ะ เ ว ล า
เ มื่ อ ค น ไ ก ล อี ก ฝั่ ง ฟ้ า อ ยู่ ไ ก ล ต า ไ ก ล หั ว ใ จ
4 พฤศจิกายน 2545 21:12 น.
แม่มดน้อยค่ะ
สุขสันต์วันเบิร์ดเดย์
วันนี้มีเทวดาเกเรตกสวรรค์
ฉันเป็นแม่มดมีคาถาเป็นร้อยพัน
H a p p y B i r t h d a y
สั้น - สั้น ละกัน เสกให้เธอ
+ + + + + + + (^_^) (*_*) + + + + + + +
* * ( ( ข อ ซึ้ ง ห น่ อ ย ) )* *
อยากขอบคุณฟากฟ้า
ที่ส่งเธอลงมาให้ฉัน
เป็นคนพิเศษ คนสำคัญ
เป็นกำลังใจของฉันในวันเหงาใจ
อยากขอบคุณโชคชะตา
ที่นำพาเรามาชิดใกล้
ในโลกกว้าง ใบใหญ่
ยังมีใจสองใจที่ใกล้กัน
อยากขอบคุณเธอจริง - จริง
ที่มอบทุกสิ่งดี - ดีให้กับฉัน
ขอบคุณทุกความรู้สึกที่เธอมีให้กัน
ร้อยปีหมื่นวันฉันจะไม่ลืมเธอ
** * * คำ อวย พร ทั้งโลกนี้ ขอให้เป็นของเธอ คนเดียว * * **
3 พฤศจิกายน 2545 15:28 น.
แม่มดน้อยค่ะ
นั่งโล้ชิงช้า
แหงนหน้ามองฟ้าใส
หวังว่าชิงช้าที่แกว่งไกว
จะโยนฉันขึ้นไปใกล้แสงดาว
แกว่งแล้วแกว่งอีก
แกว่งจนใจสั่น หวั่นไหว
เอ๊ะ ! หรือว่าเราจะฝันใฝ่เกินไป
เหนื่อยล้า อ่อนใจ. . .เหลือเกิน
พระจันทร์ยิ้มให้
ดาวลูกไก่โบกมือเรียกหา
คือ ความหวัง ดี-ดี ที่ส่งมา
คงมีสักวันแหละหน๋า. . .
ที่คนบนฟ้าจะเป็นเรา
หน้าส่วนตัว
610
