17 กรกฎาคม 2545 13:40 น.
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
อาบอิงละมุนจันทร์
อาบอิ่งละมุนจันทร์
ไล้หมอกฝันวันฟ้าใส
ดื่มรักหวานละไม
แล้วลูบไล้ละอองดาว
กอบพิกุลที่จุมพิตบนผืนหล้า
ร้อยเป็นสร้อยมาลาครองใจสาว
ระรื่นกลิ่นหอมบางในคืนยาว
มาสมานรอยรักร้าวในใจเธอ
ให้เธออิ่มกับคืนฝัน
เฝ้าปลอบขวัญยามใจเผลอ
ลืมรักร้าวที่พบเจอ
คำปรนเปรอ - คำลวงใจ
หยิบซากเศษใบไม้ที่เกลื่อนกลาด
บรรจงวาดถ้อยคำใต้แสงไข
แล้วกอบไอหมอกขาวละมุนละไม
ห่อคำรักประดับไว้กลางใจเธอ
17 กรกฎาคม 2545 13:32 น.
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
เพราะศรัทธาฉันจึงกลับมา
1.
เพราะรู้ในบางคืนหนาวอาจกร้าว
ฝากรอยร้าวเป็นริ้วระคายแผ่ว
เพราะรู้บางคืนฝันอาจขาดแนว
ฤๅว่าฝันแล้งแล้วยากฝ่าไป
ไอหมอกขาวบางเวลาอาจหม่นหมอง
ในความรักที่สมปองอาจหวั่นไหว
เก็จน้ำค้างอาจะละลายด้วยดวงไฟ
จากแสงใสของหิ่งห้อยเพียงหนึ่งตัว
2.
บนวิธีหนทางคนจรเร่
อาจถ่ายเทความเหงาจากเงาฝัน
ก่อเป็นถ้อยร้อยคำเติมพลัง
ด้วยใจนั้นมุ่งมั่นเปรียมศรัทธา
ศรัทธารัก,ศรัทธางานที่ตนสร้าง
ศรัทธาความอ้างว้าง - แสวงหา
ศรัทธษในสรรพสิ่งที่งามตา
และศรัทธาความดีที่มีจริง
ศรัทธาแม้แสงน้อยที่ปลายฟ้า
ยากเกินใจไขว้คว้ากว่าทุกสิ่ง
ศรัทธาแม้ธุลีธาตุละอองดิน
ที่เกินใจใครยิน - ยลค่ามัน
ศรัทธาแม้ยากไร้ก็ทนสู่
ดำรงค์อยู่แม้ร่างแทบดับไหม้
ศรัทธาแม้ความหวังอาจดับไป
และมอดไหม้ด้วยไฟแห่งมายา
อาจปวดร้าวบ่อยครั้งน้ำตาหลั่ง
นั้งมองดูฝากฝันลิบลับหาย
นั้งมองดูเงาตนที่เปลี่ยวดาย
และมองดูผืนทรายจารบทกวี
3.
แต่เพราะรัก - ศรัทธาฉันจึงอยู่
หวนกลับสู่นาทีงามดอกไม้ผลิ
โรยกลิ่นกลีบกอมกระจายไปทั่วทิศ
ด้ายแรงฤทธิ์บทกวีดาลจากใจ
เพราะศรัทธาฉันจึงยังกลับมา
กลับมาเพื่อถามหาความยากไร้
กลับมาด้วยดวงไฟที่เต็มไฟ
และเพื่อก้าวต่อไป หนทางกวี
23 มิถุนายน 2545 12:31 น.
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
ศพของเธอระหว่างวันที่ผ่านมา ( บทกวี )
หนึ่ง
อาจหนึ่งในไอหมอกระคายผิว
ฤๅอาจเพียงรอยริ้วจากลมผ่าน
ฝากฝันซึมซาบร่ายตำนาน
เวลากาลหมุนเวียนจึงหวนคืน
ดอกไม้งามช้ำในไอหมอกหนาว
รวดร้าวบาดแผลสุดขมขืน
ไร้ซึ่งเรียวแรงจะหยัดยืน
จึงพึ่งพื้นผืนดินกลบร่างตน
ในดวงใจเจ้าเคยมั่นศรัทธามั่น
เพื่อปูทางสร้างฝันมาเสพสม
แต่ยิ่งรอกลับยิ่งคว้างคว้าเพียงลม
สิ่งที่ชมคงเหลือหยาดน้ำตาลา
สอง
การจากลาหากจากด้วยใจภักดิ์
เพื่อรอวันพิสูจนืศักดิ์ , ปรารถนา
ความรักเสรีในวิญญา
ให้โลกรับรู้ค่า - ค่าแห่งตัว
แต่หากจากอย่างเจ้าอาจเปล่าค่า
เพราะเวลาอาจกระชากความคิดฝัน
จะเหลือชนมวลใดในปัจจุบัน
จะสืบทางสานมั่น - เขาอาจลืม
สาม
วันนี้ฉันเดินทางผ่านซอกตึก
ซากดอกไม้ฝังลึกดูโฉดหื่น
มือใครหนอกระทำเจ้ากล่ำกลืน
และเท้าใครไหนกระทืบ - ใครบีฑา
ศพดอกไม้โหยเสียงมาดังแว่ว
ว่าสิ้นแล้วผู้ทน - คนแสวงหา
ดอกไม้ใหม่เจ้าหลงในหมอกมายา
ภาพลวงตาทุนนิยมห่มปัจจุบัน
จึงรู้ตนว่าเพียงดอกประดับโลก
ประดับเพื่อรับโศกบนทางฝัน
ประดับเพื่อถูกลืมวันผ่านวัน
และเพื่อรับคืนวันถูกทิ้งตาย
สี่
ในสุดท้าย - ท้ายสุดฉันจึงพบ
ดอกไม้งามกลายเป็นศพได้ลับหาย
คงเหลือแต่อดีตงามอันเปล่าดาย
และภาพมัวสุดท้ายใต้อนุเสาวรีฯ
21 มิถุนายน 2545 18:26 น.
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
เม็ดทรายข้างกายเธอ ( บทกวี )
ฉันเป็นเพียงกรวดทรายที่ไร้ค่า
แต่มากด้วยราคาค่าแห่งฝัน
อาจแอบรักนวลนางในบางวัน
และอาจอิงอุ่นจันทร์ในบางคราว
บางเวลาต้องรองรับความเจ็บช้ำ
จากเพลิงแดดแผดก่ำกายร้อนผ่าว
และบางครั้งเนื้อตัวต้องปวดร้าว
จากความกร้าวสองเท้า,ของตัวเธอ
ในบางครั้งร่ำไห้ให้เกลียวคลื่น
ที่หลงลืมตัวฉันอย่างพลั้งเผลอ
และบ่อยครั้งรำพันฝันละเมิอ
เพียงพบเจอซากดอกไม้ริมหาดทราย
วันนี้ฉันถูกคลื่นซัดพักริมฝั่ง
เห็นตาเธอแล้งหวังขวัญห่างหาย
ดูโศกเศร้าร้าวลึกช่างเปล่าดาย
หยาดน้ำตาวาดสาย - ฉันอาลัย
จึงเอื้อนเอ่ยถ้อยคำฉ่ำไอรัก
เธอร้าวนักขอหยุดพักลงข้างฉัน
พันแสงดาวจะพรอดพร่ำคำจำนรรจ์
นวลแสงจันทร์ปรอบขวัญล้างโศกตรม
เวลานี้ผืนน้ำเรียบเงียบสงบ
อยากให้ใจเธอจบอารมณ์ขม
ลืมเสียนะรักใดใจระทม
คิดว่าเพียงหนึ่งลม - ลมรักลวง
ฉันเป็นเพียงกรวดทรายที่ไร้ค่า
ต่ำกว่าตาเกินใจใครจะหวง
แต่มากรักที่พร้อมให้ใจทุกดวง
โดยไม่คิดร้องทวงดวงใจคืน
อยากให้เธอมองใจกรวดทรายบ้าง
ที่อ้างว้างทอดร่างเป็นแผ่นผืน
ใจกรวดทรายในทุกวันต้องกล่ำกลืน
เฝ้ารอเพียงเกลียวคลื่นคืนกลับมา
บางวาวแสงจากตัวฉันที่เธอเห็น
มันอาจเป็นพรายน้ำตาที่มองหา-
ผู้รู้ค่าเม็ดทรายเพียงหนึ่งตา
ก็เกินใจไขว้คว้าฝันใดใด
เพราะเหตุนี้เธอมีค่ากว่าฉันมาก
เพียงหนึ่งหยาดน้ำตาพร่าพราวใส
ถ้าจะหลั่งขอให้หลั่งจากจิตใจ
และเพื่อมอบให้ใครรักเธอจริงฯ
21 มิถุนายน 2545 18:22 น.
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
ถึงเธอ...ความเป็นจริงของนักฝัน ( บทกวี )
หนึ่ง
ปรารถนาเห็นความงามในยามดึก
อาจร้าวลึกยามดาวล่วงเวหา
ปรารถนาเห็นเก็จแก้วแพรวธารา
อาจเป็นเพียงเกล็ดปลาที่หลุดลอย
ปรารถนาในฝันมิสิ้นสุด
อาจถึงจุดที่ฝันนั้นสุดสอย
ปรารถนาในรักที่เฝ้าคอย
อาจเหลือรอยร้าวรานจากการลา
ปรารถนาหาศรัทธาในทุกสิ่ง
แต่ความจริงศรัทธาไร้ที่หา
ปรารถนาสังคมสวยโสภา
แต่คนดีอ่อนล้าเกินก้าวไป
ปรารถนาเห็นงานที่เธอสร้าง
จากคืนวันอ้างว้างสิ้นแสงไข
มีผู้คนยล - ยินทุกถิ่นไกล
ความจริงไซร้เพียงใบไม้ที่ลับลา
เธอจงรู้แล้วระลึกไว้ทุกก้าว
บนทางที่ทอดยาว - เธอมุ่งหา
ภาพที่เห็นย่อมเหลื่อมด้วยมายา
อาจลวงตาพาใจหลงนิรันดร์
สอง
ปรารถนา ,ใช่ ฉันรู้เธอปรารถนา
ทุกสิ่งที่แสวงหาบนทางฝัน
มีชัย , ใช่ ฉันรู้เธอหวังมัน
แต่อย่าหลงยึดมั่นกลืนความจริง
จงระลึกว่าชีวิตของมุนษย์
จุดสูงสุดใช่ครองในทุกสิ่ง
คนฤๅก็คือหนึ่งธุลีดิน
พอร่างม้วยจบสิ้นเพียงฝุ่นควัญฯ
หน้าส่วนตัว
807
Lovers
0 คน เลิฟแสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
