21 พฤษภาคม 2549 21:59 น.
ไรไก่
น่าเห็นใจเธอจริงหญิงคนนี้
นามเธอมีว่าชื่อคำอ่อน ฟักมี
สาวบ้านนอกทำไร่นามาหลายปี
ไม่ได้ดีจากงานท้ออ่อนใจ
ต้องการไปทำงานต่างประเทศ
ก็ด้วยเจตนาพาชีวีให้ก้าวไกล
แต่ปัญหาวีซ่าไม่ผ่านเพราะเหตไฉน
เจ้าหน้าที่จึงได้แจ้งทราบพลัน
ชื่อ-สกุลของเธอไม่เหมาะสม
เธอเศร้าตรมคงคิดจิตหวาดหวั่น
ไม่เข้าใจไม่เหมาะสมอย่างไรกัน
จึงมุ่งมั่นค้นหาทางแก้ไข..
ด้วยต้องการทำงานที่เมืองนอก
เธอจึงออกค้นคว้าหาชื่อ-สกุลใหม่
ยื่นเอกสารพร้อมพกความมั่นใจ
เปลี่ยนชื่อได้ว่าเป็น" Miss Come-On Fu_k-me please"
คำอ่อน ??? ขอบคุณป้าหมูช่วยปะผุและให้คำอ่อนได้สกุลใหม่ค่ะ
น่าเห็นใจเธอจริงหญิงคนซื่อ
นามเธอคือคำอ่อน "ฟักมี"นี่"
สาวบ้านนอกทำนามาหลายปี
ไม่ได้ดีจากงานพาลท้อแท้
คิดจะไปทำงานต่างประเทศ
ก็ด้วยเจตนามาเผยแผ่
แต่วีซ่าไม่ผ่านด้านคำแปล
เจ้าหน้าที่ขอให้แก้ในเร็วพลัน
ชื่อ-สกุลของเธอไม่เหมาะสม
เธอเศร้าตรมขมจิตคิดหวาดหวั่น
ไม่เข้าใจไม่เหมาะสมอย่างไรกัน
จึงมุ่งมั่นค้นซ้ำทำฉันใด
ด้วยต้องการทำงานที่เมืองนอก
เธอจึงบอกขอเปลี่ยนชื่อ-สกุลใหม่
ยื่นเอกสารพร้อมพกความมั่นใจ
เปลี่ยนชื่อได้ว่าเป็น " Miss Come on "hug me" please
ขอเชิญทุกท่านช่วยคำอ่อนด้วยนะคะหาชื่อ-สกุลใหม่
เพื่อวีซ่าเอจะได้ผ่านไปทำงานต่างประเทศได้
18 พฤษภาคม 2549 11:35 น.
ไรไก่
ผ่านวันคืนขืนหนาวปวดร้าวจิต
คนึงคิดจิตกังวลทนไม่ไหว
อยากไปพบสบตาคนของใจ
เธออยู่ไกลไม่หวังดั่งคิดตน
เสียงฟ้าร้องก้องกลางฝนพราวพร่ำ
เหมือนตอกย้ำซ้ำช้ำจิตหมองหม่น
อยากเดินทางตามหากลางหมู่ชน
เธอคือคนฉันรักอยากแอบอิง
เพียงจูบลมชมเงาเฝ้าคิดถึง
ยังซาบซึ้งถึงใจในทุกสิ่ง
ฝันหวานชื่นอย่างไรใช่ความจริง
เพียงอยากพิงบังพร่างของหัวใจ
17 พฤษภาคม 2549 09:25 น.
ไรไก่
รู้ดีว่าเธอรู้สึกแค่ไหน
กับหัวใจไม่รักกันสักหน่อย
ก็รู้ดีมีแต่ใจยังเฝ้าคอย
ไม่ท้อถอยรอยรักยังติดตรึง
ฉันยินยอมพร้อมคิดสุขแค่นี้
ถึงจะมีทีเจ็บบ้างยามคิดถึง
แม้ว่าเธอยืนยันไม่คำนึง
ฉันรำพึงถึงรักเพียงข้างเดียว
ขออยู่อย่างพรางใจเพียงลำพัง
ไม่คิดหวังลั้งเธอมาแลเหลียว
ปล่อยความเงียบเฉียบเหงาเข้าขันเกลียว
ใจแห้งเหี่ยวเสี้ยวรักปักทรวงลึก.
15 พฤษภาคม 2549 20:08 น.
ไรไก่
ทะเลมีเวลาที่นิ่งสงบ
แล้วเราพบคลื่นลมพายุผ่าน
ทะเลสวยพบเห็นตลอดกาล
แม้นานนานจะมีที่น่ากลัว
ความรักอาจเป็นเหมือนดั่งทะเล
อาจเกเรเฉไฉไปสุดขั่ว
ยามสงบฟ้าใสไม่หมองมัว
คนพันพัวกลั้วเกลือกเปรียบกับรัก
รักห่วงใยให้มากเท่าเม็ดทราย
โกรธจางหายคล้ายคลื่นทะเลผลัก
หัวใจเหมือนโขดหินมั่นคงนัก
คลื่นโหมหนักซัดซ่าลาลับไป
รักผูกพันนั้นให้อิสระ
ใช่รานระกักขังจนหวั่นไหว
เหมือนกับปลาแหวกว่ายอย่างพึงใจ
รักอ่อนไหวให้พอดีที่ทะเล
14 พฤษภาคม 2549 09:01 น.
ไรไก่
ดอกเอื้องทองผ่องผุดสุกสกาว
เปรียบดั่งราวเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์
ชูก้านเชิดระเหิดระหงทนงนัก
บานทายทักภมรอ้อนดอมดม
อับละอองเกษรฟุ้งกระจาย
เหลือบพริ้มพรายประกายรุ้งสง่าสม
ระยิบระยับดั่งดาวคราวเชยชม
ล้อเล่นลมรมณ์รื่นชื่นหัวใจ
หน้าส่วนตัว
1256
