10 กันยายน 2548 11:29 น.
ไรไก่
ยอม ลดตนเป็นคนแพ้ บางเถิด
ไม่ เกิดประโยชน์ชูเชิด เช่นใด
เป็น บ่อเกิดผิดละเมิด ศิลธรรม
เย็น เยือกชุ่มชื่นในใจ คลายเศร้า
ไม่ เกิดพิษแต่ชี้นำ ทางสว่าง
ได้ หนทางสุขพลัน แล นา
9 กันยายน 2548 21:32 น.
ไรไก่
หิ่งห้อย
ตัวน้อยนิดมีแสงระยิบระยับลอยในป่า
ยามนภามัวหม่นไร้แสงจันทรา
หิ่งห้อยตัวน้อยนิดส่องแสงเจิดจ้า
บินไปมาจากดินสู่ฟ้าดูพริ้งพราว
แล้วฉันก็เลือกเป็นหิ่งห้อย
ถึงตัวน้อยแต่แสงไม่ด้อยกว่าทุกคราว
เทียบกับดาวที่ลอยสูงแต่เงียบเหงา
ดวงดาวเศร้ามืดหม่นเมื่อไร้แสงจันทร์
ปีกบางเบาวิบวิบลอยละล่องลิบลิบไป
ไหวไหวในสายลมชมมวลพฤกษานานาพรรณ
ไล่เลาะไปตามหุบเขาร่องผาอันสูงชัญ
บนเส้นทางฝันท้าทายแสงจันทร์บนฟากฟ้า
เผชิญกับฝนฟ้ากับพายุบ้างเป็นบางคราว
ความร้อนหนาวลูบไล้กายาอย่างช้าช้า
มิเคยหวั่นไหวแม้ภัยแวะเวียนผ่านมาหา
ยังทรงคุณค่าแห่งหิ่งห้อย ณ .แดนไกล
8 กันยายน 2548 21:58 น.
ไรไก่
ชีวิตของมวลมนุษย์ยังเต็มไปด้วยความหวัง
แต่ละวันมนุษย์เผชิญชีวิตที่เต็มไปด้วยปัญหา
ล้วนแล้วแต่เรื่องดีบ้างร้ายบ้างแวะเวียนเข้ามา
อย่ามัวนั่งรอโชคชะตาเร่งรีบหากำลัง 3 ประการ
กำแรกคือกำลังกาย ใช่กายกับหน้าที่
ใช้แรงกายที่มีเข้าร่วมกับการทำงาน
มุ่งสร้างงานสร้างฐานะอย่าเกียจคร้าน
ไม่ช้านานได้ทั้งงานและได้ทั้งเงิน
กำสองคิอ กำลังความคิดพัฒนาสมอง
ไตร่ตรองสิ่งที่คิดพิจารณาประเมิน
คิดค้นสร้างสรรค์พัฒนาให้ค่าเสริม
เพิ่มเติมสิ่งใหม่ใหม่ทันสมัยให้โลกา
กำสามคือ กำลังใจ เป็นหน้าที่ของดวงจิต
ถ้าทำผิดผลาดเป็นครูมุ่งสู้แก้ปัญหา
ไม่ตอกย้ำผิดซ้ำซ้ำให้อัปมาณ
ควรสงสารชีวิตเราตัวของเราเบาให้เป็น
สร้างความหวังสร้างกำลังใจให้ชีวิต
ไม่ควรคิดท้อถอยคอยแก้ไขอย่างใจเย็น
สร้างด้วยกายสมองและจิตใจเป็นสายเส้น
ไม่ละเว้นเร่งทำกรรมดีไม่เสียทีที่เกิดมา
7 กันยายน 2548 21:27 น.
ไรไก่
มีบ้านหลังใหญ่อยู่หนึ่งหลัง
มีนายจ้างสาวคนสวยหนึ่งคน
เธอมีความรู้อยู่มากเหลือล้น
ร่ำเรียนจนจบจากต่างประเทศมา
ในบ้านมีลูกจ้างอีกหนึ่งคน
เป็นคนยากจนจากบ้านนอกคอกนา
ทำงานรับใช้นายสาวเอือมระอา
เพราะความเซ่อซ่าหาความรู้ไม่มี
นายสาวบอกให้ไปเปิดตู้เย็น
สาวใช้ไม่เคยเห็นตู้เย็นและทีวี
ทำหน้างงงันจนนายจ้างต้องชี้
นี่เรียกว่าทีวีและนี่เรียกตู้เย็น
นายสาวหัวเราะกับความโง่เสียจริง
บอกว่าเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้และก็จำเป็น
สาวใช้หน้าเศร้าตัวเราโง่เหง้าอย่างที่เห็น
คงเช่นนี้กระมั๊งเป็นคนจนไร้การศึกษา
วันหนึ่งสาวใช้ทำอาหารให้นายจ้างได้ทาน
ผัดผักพื้นบ้านงอกงามอยู่ตามท้องนา
สาวใช้ได้เห็นผัดผักนี้ช่างมีคุณค่า
จึงได้นำมาทำให้นายสาวได้ทานกัน
นายสาวได้เห็นผัดผักจึงเกิดความสงสัย
ผักนี่ชื่อกระไรช่วยชี้แจงให้ฉัน
สาวใช้หัวเราะกับนายสาวพลัน
เกิดความงงงันนายของฉันช่างโง่จริง.
6 กันยายน 2548 21:48 น.
ไรไก่
ซุกใจที่เหนื่อยอ่อน
ซ่อนซบกับหมอนหลบพัก
กับงานที่แสนหนัก
หลับพักสายตาน้ำตาริน
ทุ่มเทแรงกายหมายผล
งานยลสู่สิ่งหวังกลับพังพินท์
ลมปากเขาว่าให้ราคิน
หวังสิ้นหมดแรงศรัทธา
มือไม่พายเท้าราน้ำ
ช่างช้ำกับเขาที่ทำนักหนา
โหดร้ายจริงใจไม่เมตตา
อนาถาอนาถใจในตัวคน
ค่าของคนควรอยู่ที่ผลงาน
การทำงานต้องมุ่งงานให้สู่ผล
ไม่ใช่งานที่ทำเพื่อตัวบุคคล
มืดมนคนทำเพื่อตนเอง
เหยียบบ่าคนอื่นเขาขึ้นแท่น
หวังแม้นงานผู้อื่นเขาเฝ้าเล็ง
ช่างทำร้ายเขาทำเฉกเช่น
เลือดเย็นเห็นคนไม่ใช่คน
หน้าส่วนตัว
1200
