22 กันยายน 2548 22:20 น.
ไรไก่
เรา..รู้จักกันตามนามอักษร
ที่ซ่อนความสุขลึกกับความหมาย
นิ้วตวัดวาดเขียนกันเรียงราย
สื่อความนัยระบายแย้มแก้มยิ้มบาน
ความในใจยืดยาวราวแนวป่า
กลั่นออกมาจากอารมณ์ผสมผสาน
กับความฝันอันเข้มข้นของวันวาน
จักประสานแห่งความหวังฝั่งฝากใจ
ผ่านวันเดือนเหมือนคืนตื่นจากหลับ
ดื่มด่ำกับชีวิตพลิกผันหนีไป
อักษรนำคำอำลาพรากห่างไกล
ห้วงหัวใจไหวหวั่นการหมางเมิน
จำตัดใจความนัยอักษรสื่อ
ไม่อาจยื้อถือมั่นคั่นห่างเหิน
ปล่อยชีวิตลิขิตใจใช่บังเอิญ
เก้อเขินเมินอักษรซ่อนคำคม.
22 กันยายน 2548 06:09 น.
ไรไก่
ทรายเม็ดน้อยมีค่ามากกว่าฉัน
ถึงลืมกันไปได้อย่างง่ายดาย
หลงเหลือให้เห็นเป็นสิ่งสุดท้าย
คือรูปถ่ายให้ไว้เป็นเพื่อนกัน
หายห่างจากไปไม่บอกกล่าว
สิ่งใดเล่าโกรธเคืองให้กับฉัน
เข้าทักทายง้อคืนดีอยู่ทุกวัน
ทำไมผันแปรไปใจของเธอ
ขอบอกกล่าวความจริงให้ได้รู้
เพราะได้คู่คนใหม่เหมาะสมเสมอ
เป็นคนที่รู้ใจใฝ่ละเมอ
เพียงเธอตอบฉันมาว่าทำไม.
21 กันยายน 2548 21:40 น.
ไรไก่
ผู้เฒ่าเคราเงางามสีเงินยวง
อายุล่วงแปดสิบพรรษาน่าเลื่อมใส
ใบหน้าอิ่มยิ้มแย้มเปรมปรีดิ์ใจ
อารมณ์ดีสุขเกินใครในชีวิต
มีลูกหลานมากมายรายล้อมรัก
สิบห้าคนลุงจักคิดคาดหมาย
หวังไว้ให้สืบทอดยามชีพวาย
ตริตรองคล้ายจักหาคนที่ดีจริง
มีเมล็ดเกร็ดผลคนละเมล็ด
แจกสรรพเสร็จให้เวลาสามเดือนยิ่ง
ดอกไม้กรุ่นบานล้ำฉ่ำใจอิง
นำมาส่งเป็นสิ่งแลกรางวัล
บรรดาบุตรสุดที่รักอยู่พรักพร้อม
ต่างรับน้อมรีบเร่งเบ่งความฝัน
เอาใจใส่รดต้นกล้าสารพัน
หวังดอกไม้ดอกนั้นสะพรั่งงาม
เวลาผ่านสามเดือนเหมือนเร็วรี่
ต่างเปรมปรีดิ์ฝันใฝ่ในเดือนสาม
โอ้อวดเบ่งดอกไม้ในทุกยาม
ท้าทายถามผู้เฒ่าผู้เก่ากาล
ส่วนลูกชายท้ายสุดสุดขัดข้อง
นั่งร่ำร้องไร้ดอกไม้มาปลูกหว่าน
ดอกไม้ผลิได้เพียงครู่ดูไม่บาน
ทั้งเวลาเนิ่นนานดูแลดี
เฒ่าผมสีเงินยวงตรวจดอกไม้
ด้วยหัวใจไร้อารมณ์ผสมสี
เอ่ยปากถามแต่ละคนแต่ละที
ทำไมมีดอกไม้งามบานวิไล
ด้วยฉันใช้เมล็ดพันธุ์อันคั่วสุก
จะปลูกลุกขึ้นบานอย่างไรได้
ดอกไม้นี้จากแห่งหนตำบลใด
คงไม่ใช่ของฉันอย่างแน่นอน
ดอกไม้งามบานพรั่งดั่งหลักฐาน
สื่อผลงานความไม่ซื่อลือกระฉ่อน
หากใครรักความจริงอิงคำวอน
จะได้พรคือสมบัติสืบทอดแทน
20 กันยายน 2548 23:16 น.
ไรไก่
เขาซื้อเราเอาไปเป็นสะใภ้กาฝาก
ด้วยจนยากจำต้องรับทนหมองศรี
ผู้คนเหยียบย้ำทับถมทุกข์ทวี
ตัวเรานี้เหมือนไม่มีค่าราคาคน
ทนรับใช้เอาแรงกายเข้าไปแลก
เป็นตัวแปลกประหลาดให้สับสน
ถูกกลั่นแกล้งจากเหล่าผู้คน
สู้อดทนไม่บ่นก้มหน้าชา
น้ำคำเยาะหยันให้เจ็บช้ำ
ว่าตัวดำลูกนิโกรโก้จริงหนา
ทุ่มเทถ่างถากเหลือคณา
วาจาช่างเจ็บเหน็บในน้ำใจ
ถึงตัวดำแต่ก็ดำเฉพาะกาย
แต่หัวใจมิใช่จะดำไม่
ถึงกายดำแต่หัวใจก็สดใส
ด้วยน้ำใจมิตรไมตรีมีให้กัน
เพลงคมใจดำ
ขับร้อง พรชิตา ณ. สงขลา
เกิดมาเป็นยังไงก็คงต้องเป็นกันไป
จะบ่นทำไม ให้ปวดหัว
ไม่ว่า ว่าดำ ว่าขาว แต่เราก็ยังภูมิใจ
จะมองเรายังไงก็ไม่กลัว
จะบอกว่าดีว่าร้ายมันไม่ใช่ดูกันที่ตัว ต้องดูกันที่หัวใจ
คนตัวดำไม่เกี่ยวกะคนใจดำ คนใจดำบางทีก็ตัวไม่ดำ
คนตัวดำยังดีกว่าคนใจดำ เธอใจดำมาทำให้คนเขารัก
ได้ไงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังงี้เขาเรียกว่าคนใจดำ
หากมีตอนกลางวัน แต่มันไม่มีกลางคืน
ไม่หลับไม่นอนกันเลยเหรอ
ต้องมีดำกะขาวก็เขาให้มาเป็นคู่
ไม่เคยรับรู้บ้างหรือเธอ
ดำ ดู ดี ดำ ดู ดี ดำ ดี ดำ
ดำ ดู ดี ดำ ดู ไม่ ดี ก็ ดำ ด้ำ ดำ
ดำ ดู ดี ดำ ดู ดี ดี ก็ ไม่ ดำ
19 กันยายน 2548 13:57 น.
ไรไก่
เขาคือชายชรา
ทำหน้าที่รับใช้ท่านเศรษฐี
และทำความสะอาดสนามให้ดูดี
พร้อมหน้าที่ตามบัญชาของเจ้านาย
ตะวันสายบ่ายคล้อยลอยลับ
ชายชรานั่งพักหลบเอนกาย
ลมเย็นพัดผ่านดับร้อนผ่อนคลาย
สุขสบายหายปวดเมื่อยดั่งปลิดทิ้ง
นกกระทาตัวน้อยเดินลงเล่น
ชายชราเห็นรีบตะครุบจับหนีบให้นิ่ง
มือซ้ายบีบมือขวานำมีดหมายหั่นเป็นชิ้น
ทำท่ากินนกน้อยรีบเปล่งวาจา
"โปรดเถิดท่านเจ้าขา อย่าฆ่าฉัน
แล้วฉันจะให้สิ่งมีค่า
ท่านปล่อยฉันไปเถิดโปรดกรุณา
สิ่งมีค่าฉันให้เพื่อแลกกับชีวิต"
"บอกมาซิเจ้านกน้อยอย่าได้ชักช้า
เราจะกรุณาไว้ชีวิตเจ้าอย่างที่คิด"
นกน้อยรีบบอกสิ่งมี"ค่าควรครองชีวิต"
ต้องพินิจถึงสิ่งสำคัญ สามประการ
หนึ่ง.....พยายามรักษาของดีที่หาได้อย่าให้สูญหาย
สอง......อย่าเศร้าโศกเสียใจเมื่อต้องเสียสิ่งดีไปบ้าง
สาม......จงฟังหูไว้หูอย่าเชื่อสิ่งใดง่ายหุไม่เบาบาง
สี่..........ท่านสร้างสิ่งดีโดยปล่อยฉันไปฉันจึงจะกล่าวอ้าง
ชายชราตกลงปล่อยนกน้อยไป
นกน้อยไซร์บินไปเกาะไกลห่าง
แล้วพุดว่า"ท่านความจำจาง
ท่านนี้ช่างลืมง่ายจริงสิ่งฉันเตือน"
ชายชราได้คิดและแค้นใจยิ่ง
กับทุกสิ่งที่นกน้อยกล่าวคิดเคือง
"ไม่เป็นไรกล่าวข้อสี่อย่าแชเชือน
อย่าทำเหมือนกับสิ่งที่ผ่านมา"
นกน้อยกล่าวข้อสี่เป็นข่าวดี
ตัวฉันมีเพชรงามล้ำค่า
ในช่องท้องของฉันถ้าท่านผ่า
นำออกมาท่านจะได้เพชรนี้ไป
ชายชราเสียใจร่ำไห้ที่สูญเสียสิ่งมีค่า
นกกล่าวว่าท่านลืมข้อสองแล้วหรือไม่
และข้อสามจงฟังหูไว้หูคิดครวญใคร่
แล้วทำไมท่านไม่คิดพิจารณาคำบอกกล่าว
ตัวเรานั้นไม่มีเพชรแต่อย่างใด
ฉันหลอกให้ท่านไว้ชีวิตฉันชั่วคราว
อย่าเสียใจไปเลยหรือทำตัวเหมือนคนเขลา
ฉันจะกล่าวให้ข้อคิดสะกิดเตือนใจ
คิดเสียก่อนจึงค่อยถาม
ตรองเนื้อความก่อนตอบ
ตรวจหาให้รอบคอบก่อนทำ
หน้าส่วนตัว
653
