เก็บข้าวหล่นบนพื้นกลืนลงท้อง
เติมเต็มห้องหัวใจที่ไห้โหย
กินแก้มตุ่ยตุ้ยเคี้ยวรีบเกี่ยวโกย
อยู่ได้โดยโดดเดี่ยวแม้เดียวดาย
ไร้บ้านพักรักพิงจะอิงอุ่น
มีไม้หนุนแทนหมอนนอนท่ามสาย
ลมพัดผ่านพล่านพลิ้วถึงผิวกาย
หนาวปางตายแต่ต้องมิร้องครวญ
บางคืนฝนกระหน่ำจำฝังจิต
เดือนมืดมิดมัวหม่นทนกำสรวล
ปลุกปลอบขวัญวันล้าฟ้าแปรปรวน
ดั่งโซ่ตรวนตอกตรึงขึงชะตา
แม้ตกกรรมต่ำเตี้ยติดเรื่ยพื้น
ต้องฝึกฝืนขืนแรงให้แกร่งกล้า
รอดคือหวังฝั่งหนผลนำพา
ขอสู้ฟ้าพาตน พ้นโพยภัย
จะเติบตนบนทางที่ร้างสิทธิ์
มุ่งลิขิตหนทางสว่างใส
เศษข้าวน้อยคอยย้ำกำลังใจ
ไม่ให้ใครมองเห็นเป็นเศษคน
โคลอน 31 พ.ค. 2556 12:32 น. - ID 147235 
4543
98
12
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
