จุดจบผีกระหัง
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๐โอ้ผีกระหังแสยะสยองมนปองเลาะบินไป
ปีกคือกระด้งรุจิระไย......จรมา ณ ราตรี
๐ดวงตาสกาวรุธิระฉาย..และก็หมายจะโจมตี
เห็นเป็นมนุษย์ขณะจะหนี..ก็เพราะเกรงกระหังกิน
๐กระหังกระพือวะวะวะปีกกะจะฉีกหทัยชิ้น
ตามหลังนราพิริยะดิ้น..เพราะกระเสือกกระสนตัว
๐ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหทยะเต้น..ดุจเล่นกระทั่งหัว
หลงคิดนราน่ะภยะกลัว...บมิกล้าจะหันมอง
๐เพียงผีกระหังขณะจะใกล้ก็อะไรประดังก้อง
เสียงปืนระดมดุจประลอง.ลุกระหังมิขลังมนต์
๐ร่างเซถลามรณะเยือน.ขณะเอื้อนจะยอมตน
สุดท้ายกระด้งศุภะพิกล.น่ะกระหังขโมยมา!ฯ
อริญชย์
๑๓/๕/๒๕๕๕
14 กรกฎาคม 2555 08:20 น. - comment id 1238400
แบบนี้อยากเขียนแต่มั่งแต่ บุญพร้อมเขียนไม่เป็นครับ

14 กรกฎาคม 2555 16:02 น. - comment id 1238474
งานเขียนฉันท์..เป็นอะไรที่แสลงกับข้าพเจ้ามากที่สุด... ...แวะมาเยี่ยมครับ..

14 กรกฎาคม 2555 17:30 น. - comment id 1238490
ตกลงว่าคนกลัวผี หรือผีกลัวคนกันล่ะครับท่าน ... หรือต่างคนต่างกลัว... แต่ผมว่าคนน่ากลัวกว่าผีเยอะเลยท่าน

14 กรกฎาคม 2555 19:04 น. - comment id 1238510
สงสัยจะกลัวทั้งคู่น่ะ ท่านยู้ฮู ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยือน

15 กรกฎาคม 2555 13:04 น. - comment id 1238572
ข้าน้อยขอคารวะ ปรมาจารย์..

15 กรกฎาคม 2555 17:02 น. - comment id 1238578
จุดจบผีกระหัง
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๐โอ้ผีกระหังแสยะสยองมนปองเลาะบินไป
ปีกคือกระด้งรุจิระไย......จรมา ณ ราตรี
๐ดวงตาสกาวรุธิระฉาย..และก็หมายจะโจมตี
เห็นเป็นมนุษย์ขณะจะหนี..ก็เพราะเกรงกระหังกิน
๐มันคอยกระพือวะวะวะปีกกะจะฉีกหทัยชิ้น
ตามหลังนราพิริยะดิ้น..เพราะกระเสือกกระสนตัว
๐ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหทยะเต้น..ดุจเล่นกระทั่งหัว
หลงคิดนราน่ะภยะกลัว...บมิกล้าจะหันมอง
๐เพียงผีกระหังขณะจะใกล้ก็อะไรประดังก้อง
เสียงปืนระดมดุจประลอง.ลุกระหังมิขลังมนต์
๐ร่างเซถลามรณะเยือน.ขณะเอื้อนจะยอมตน
สุดท้ายกระด้งศุภะพิกล.น่ะกระหังขโมยมา!ฯ
อริญชย์
๑๓/๕/๒๕๕๕
ขออนุญาตแก้คำฮะ ผิดคณะฉันท์หนึ่งตัว คือ
กระหังกระพือวะวะวะปีก
ผิดตรงคำว่า กระหัง (ต้องการเสียงหนักในคำว่า กระ (เสียงลหุ=เสียงเบา)
ความจริงตรงนี้ต้องเป็นเสียงครุ = เสียงหนักฮะ
จึงขอแก้เป็น
"มันคอยกระพือวะวะวะปีก"
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้โอกาส
ขอให้มึความสุขทุกท่าน
