หนึ่งนักสู้เดียวดายสหายไร้
หนึ่งนักสู้เดียวดายสหายไร้
ท่องเที่ยวไปในป่าอย่างบ้าบิ่น
ซุ่มฝึกฝนเพลงดาบเหงื่ออาบริน
ด้วยหมายครองปฐพินทุกดินแดน
ตัดต้นไผ่หลายลำเกินกำหนด
มิรันทดถากเถือไม้เนื้อแน่น
จนเพลงยุทธ์ลือเลื่องถึงเมืองแมน
เซียนหมื่นแสนยังสั่นนึกหวั่นใจ
กระทั่งเขาบรรเลงจบเพลงดาบ
ไม้ล้มราบทั้งดอยท่อนน้อยใหญ่
เขายิ้มอย่างเย้ยหยันความบรรลัย
หมายป่าใหม่ฝึกปรือฝีมือมาร!ฯ
อริญชย์
๒๗/๑/๒๕๕๖
1 กุมภาพันธ์ 2556 19:20 น. - comment id 977001
สบายดีมีความสุขทุก ๆ ท่าน ขอบคุณ สีเมจิก(ยู้ฮู) พจนา/หนังสือ White roses ที่แวะมาทักทายเยี่ยมเยือน ขอให้แต่งกลอนลงบ่อย ๆ เน้อ จะได้ตามอ่านมั๊ง ทุกท่าน อิอิ

27 มกราคม 2556 20:54 น. - comment id 1254162
งั้นเราสองคนตามจอมมารนั้นไปที่ป่าแห่งใหม่ดีกว่านะท่าน จะได้ไปช่วยกันปราบอิๆ

28 มกราคม 2556 07:06 น. - comment id 1254177
สวัสดีครับ..

29 มกราคม 2556 13:10 น. - comment id 1254265
แวะมาอ่านค่ะคุณลุง รักษาสุขภาพด้วยนะคะ...
