เขียนแล้วลบแล้วเขียนจนเวียนหัว มืดมิดใจสลัวกลัวสลาย จำฝืนทนข่มใจอยู่ไม่คลาย เหงาเดียวดายอาวรณ์สะท้อนทรวง ค่ำคืนนี้พี่ต้องทนหมองเศร้า คิดถึงเจ้าสุดแสนเฝ้าแหนหวง ดิดถึงมากกว่าใดในทั้งปวง เธอคือดวงใจพี่สุดที่รัก รู้พี่พร่ำคำนึงไม่ซึ้งจิต แม่มิ่งมิตรคนไกลไม่ประจักษ์ แม้เอื้อนเอ่ยกลอนกาพย์ที่อาบรัก ด้วยใจภักดิ์อย่างไรคงไม่แล แต่ก็ขอให้นางอย่าวางเฉย
2127
4
0
หน้าส่วนตัว
