แก้วประเสริฐ
*** เมียน้อย ***
สนุกจนวกวนระคนเวียน
สิ่งผันเปลี่ยนระทึกมานึกเศร้า
เย้ายวนหยอกหลอกหลงพะวงเอา
พอหายเมาพลาดผิดมาคิดตรม
หวนรำลึกถึงบ้านช่างผลาญจิต
โอ้ชีวิตคิดไปสุดให้ขม
ต่อนี้ไปใจเล่าเฝ้าระทม
ที่เหมาะสมแยกออกยอกหัวใจ
งามแสงสีวิจิตรผลิตคนสวย
อ่อนระทวยงวยงงมิสงสัย
หวานระทึกผลึกตรึกภายใน
ลืมทั้งกายหลงบ้านซ่านวิญญาณ์
ช่างลุ่มหลงแสงสีจนมีเรื่อง
โถสิ้นเปลืองเงินตรายังมาหา
วนวกเวียนเพียรอ้อนย้อนเวลา
หว่านเสน่หาติดพันขันชะเนาะ
ขอทั้งบ้านที่ดินแทบสิ้นเนื้อ
สิ่งที่เหลือหมดไปได้ไพเราะ
ทั้งรูปร่างซ่านซึ้งตรึงเสนาะ
งดงามเจาะหัวใจให้ลืมเมีย