คนลานเทวา
ดั่งริ้วแพรไหวพร่างอยู่กลางสรวง
สไบดาวห่มดวงระยับสี
รติกาลแห่งฝันอันพึงมี
ประดับสุขเสรีแด่คืนวัน
สรรพสัตว์กำเนิดโดยความรัก
โลกทอถักความงามและความฝัน
สันติสุขดำรงคงนิรันดร์
รติกาลรำพันห้วงภิรมณ์
สายใยแห่งสรรพชีวิต
ทอความรักสถิตสร้างสุขสม
โลกขับเคลื่อนโดยธรรมนำนิยม
รักเพาะบ่มสรรพชีวาเอื้ออาทร
ในอ้อมอุ่นแห่งไมตรี
โลกเสรีกล่อมใจอันไหวอ่อน
มีน้ำจิตมิตรปันผู้สัญจร
ปลอบปลุกใจร้าวรอนด้วยความรัก
ในโลกที่แบ่งสรรค์
ค่ำคืนแห่งสัมพันธ์จะทอถัก
มอบน้ำใสใจจริงให้พิงพัก
โดยความหมายที่ทายทักด้วยหัวใจ
สุขกระไรที่ไหนเล่า
1232
1
0
หน้าส่วนตัว
