กิตติกานต์
...ในอ้อมกอดของแสงดาวที่พราวพร่าง
เธอเดินทางอยู่ระหว่างความเหน็บหนาว
ใช่หนาวกาย แต่หนาวจิตแทบปลิดวาง
ความอ้างว้างเกาะกินอยู่อณูหทัย
...กี่ดาวดวงจะช่วยให้ได้อบอุ่น
กี่ดาวคุ้นจะช่วยให้คลายหม่นไหม้
กี่ดาวหนอจะพอทักภักดิ์หัวใจ
กี่ดาวดวงกอดเธอไว้ในดวงตา
...ยิ้มเถิดหนาคนดีที่ฉันรัก
พรุ่งนี้จักเดินทางไกลไปข้างหน้า
ให้ดวงดาวนำทาง..ระหว่างเวลา
จงนิทราเถิดที่รักเพื่อพักใจ...
...คัคนานต์ใกล้สว่างเปิดทางแล้ว
จงผ่องแผ้วสู่ฝันอย่าหวั่นไหว
แม้จะสิ้นแสงดาวพราวอำไพ
ตะวันใหม่ก็ฉายแสงแห่งอรุณ
...กับภาระหน้าที่ ที่ยิ่งใหญ่
ฉันมอบใจเอาไว้ให้เธอหนุน
หากเหนื่อยล้าคราใดใช้เป็นทุน
คอยเจือจุน
1484
26
0
หน้าส่วนตัว
