หน้าส่วนตัว
๏ เลื่อนลอยผ่านม่านฟ้าเวหาหาว
หากครั้งคราวยังกระจายแยกซ้ายขวา
ครั้นเริงลมสมใจครรไลลา
เรียงรายล่องผองนภามาพร้อมเพรียง
ผองแมกไม้ใหญ่น้อยที่คล้อยผ่าน
พลางพบพานครั้งคราวราวส่งเสียง
ซึ่งไพเราะเสนาะล้ำในสำเนียง
เนิ่นนานเพียงดนตรีที่ตรึงใจ
จากดอกไม้พิไลล้ำคราคร่ำต้น
ต่างแยกตนตามฝันอันยิ่งใหญ่
ยลโลกหล้านภาพรหมชมพฤกษ์ไพร
พลัดพรากไกลต้นแม่แม้อาวรณ์
แว่วเพลงหวานผ่านลมแล้วชมชื่น
ช่างดาษดื่นเคว้งคว้างบ้างว้าว่อน
เวิ้งว้างหวิวพลิ้วไหว
2829
7
0
