ฉันอยากร้องไห้ แต่บังคับเสียงใจไม่ให้เผย ผิดย้ำย้ำตำใจไม่คลายเลย ขมเอ๋ยขมใจไม่หายที ไม่รู้อะไรทำให้ใจอ่อน หลงย้อนรอยดำซ้ำรอยผี เตลิดเหลิงเริงไปในพงพี เหลิงราคีระคายความดีงามเรา รู้ทั้งรู้ยังถล่ำเข้าถ้ำมืด หนทางอื่นมีถมถืดมองชืดเฉา แพร่งที่เดินเพลินไปจนใจเมา เป็นทางเขลายังเฝ้าเอาแต่เดิน พอเงยหน้าหาทางออกบอกไม่เจอ แล้วที่เผลอพลาดไปใครสรรเสริญ กว่าจะหวนทวนกระแสที่แถเพลิน หน้าก็เขิน คนเมินหนีไม่มีชม ฉันได้แค่นั่งน้ำตาตก เพราะหัวอกฟกช้ำกลืนคำขม เคยเห็นชั่วเช่นน้ำตาลพานนิยม แท้แค่ลมลวงฉันให้ฝันรอ เสียใจมากอยากบอก ตอกหน้ากลับ ที่อย่างนี้มายอมรับกับเรื่องก่อ ไม่ยอมตรองกรองนัยให้ดีพอ สุดท้ายท้อขอโทษ...ประโยชน์ใด?
เจ้าพานทอง 18 ธ.ค. 2555 11:45 น. - ID 146333 
1468
1
0
18 ธันวาคม 2555 13:14 น. - comment id 1252604
เสียใจมากอยากบอก ตอกหน้ากลับ ทีอย่างนี้มายอมรับกับเรื่องก่อ ไม่ยอมตรองกรองนัยให้ดีพอ สุดท้ายท้อขอโทษ...ประโยชน์ใด? ชอบค่ะ
19 ธันวาคม 2555 16:14 น. - comment id 1252631
ตบหัวแล้วลูบหลัง ยังมีอยู่นะคะ
20 ธันวาคม 2555 22:24 น. - comment id 1252753
ถ้าถลำเข้าถ้ำมืดแบบนี้คงถึงอาเจียรแน่เลย อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
