ศรีสมภพ
ร่อนเร่.. เร่ร่อนสัญจรไป
ฉันใช่ใคร ก็แค่คนที่ทนกล้า
ทนความโหด หลงโฉดเขลาเบาปัญญา
ทนทุนบ่าที่ถาโถม.. ล้มจนจน
ก็คงเป็นเช่นนี้ไม่มีเปลี่ยน
ยังต่ำเตียนเปลี่ยนตามท่ามเหตุผล
รัฐบาล/รัฐแทะบีบ จนตีบตน
เขาก็คนฉันก็คน ..จนจึงยอม
ต่างแข่งขันการเมืองสู่เบื้องฟ้า
ต่างทายท้าโถมขวิดไม่คิดค้อม
ลืมคนร่อนนอนตีนก่ายกายซูบผอม
ที่แวดล้อมด้วยระแหงแห่งน้ำใจ
ยังเป็นฉัน..ผ่านวันคืนสะอื้นอก
พวกเขาฉกฉวยสิทธิ์คิดการใหญ่
เป่าลมลวงเข้าล่วงล้ำทำตามใจ
จนฉันกลายเป็นไอ้โง่.. โธ่ไอ้งั่ง !
แม้ตะลอนร่อนเร่เหว่ว้านัก
ก็ยังรักประเทศไทยใคร่วาดหวัง
ขอรอยยิ้มที่หายไปเพราะใจคลั่ง
มาประทังประทืองใจให้จรุง
เ