หมอกจาง
คงจากกันไปเฉยเฉย
เหมือนไม่มีวันที่เคยได้เคียงข้าง
กลิ่นอายความรักเพียงแผ่วบาง
ก็คงค่อยค่อยเลือนห่างแล้วลอยหาย
คำคิดถึงต่อกี่คำ
คงมีค่าแค่ตอกย้ำความเดียวดาย
ความรักก็คงเป็นเช่นเม็ดทราย
ที่โผลงเวียนว่ายทะเลน้ำตา
เหมือนไม่รู้ เหมือนไม่เห็น
เหมือนเธอไม่เคยรู้สึกดังเช่นที่ฉันโหยหา
เหมือนไม่เคยมีความหมายในสายตา
เหมือนไม่เคยจะมีค่าในความทรงจำ
อาจคิดไปเพียงฝ่ายเดียว
เธอไม่เกี่ยว ไม่ต้องรับผิดชอบความเจ็บช้ำ
ฉันผิดเอง ที่ให้คุณค่ากับคำทุกคำ
ผิดที่ปล่อยฝันให้ก้าวล้ำ จากสิ่งที่เป็นจริง
ต่อนี้คงอยู่เพียงห่างห่าง
ปลอบโยนความรู้สึกอ้างว้าง เหมือนคนถูกทอดทิ้ง
ทบทวนว่าสิ่งไหนคือความฝั
1186
6
0
หน้าส่วนตัว
