สกุลตา
ดอกโสนริมทางกลางพงหญ้า
ขึ้นทายท้าคนเดินผ่านนานวันแล้ว
เช้ายังหลับรับน้ำค้างพร่างพราวแพรว
ย่ำค่ำแล้วบานเหลืองนวลชวนตราตรึง
จึงหยุดพักชื่นชมสมดังหมาย
ยิ้มทักทายโสนงามพลบค่ำหนึ่ง
เอนตามสายลมพัดสบัดดึง
กลีบดอกหนึ่งชนกิ่งใบไหวตามกัน
เกรงเด็กน้อยเดินผ่านทุกวันวี่
จะไม่มีใจชื่นชมสมหมายมั่น
โสนน้อยจะร่วงโรยเร็วเกินวัน
โดยไม่ทันบานเต็มที่เด่นลีลา
แต่ก็สมดังใจได้ชมชื่น
ได้หยิบยื่นรอยยิ้มจริงใจค่า
เป็นน้ำใจรดแทนน้ำฉ่ำชีวา
ให้ทายท้ายืนหยัดอยู่สู้ต่อไป
เพื่อจะได้ชื่นชมใหม่ในวันพรุ่ง
เมื่อยามรุ่งอรุณแดดอุ่นใส
จนย่ำค่ำบานอีกครั้งอย่างตั้งใจ
ชูดอกใหม่
เท่ากับกาล
อัน
หน้าส่วนตัว
835
0
0
