บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เพียงสมบัติชาติไทยให้ผลัดป้อง
มิใช่จ้องกอบโกยหิวโหยหลาย
อิ่มจนล้นเลอะเทอะหล่นเปรอะปลาย
ยังมิวายยื้อยุดรั้งฉุดมา
หกสิบปีที่พ่อทรงก่อเกื้อ
ปกครองเพื่อผองไทยภายใต้หล้า
ลูกชั้นนำห้ำหั่นลั่นวาจา
ยื้อประชามากำเพื่อทำกล
ยังเอ่ยว่าข้านี้ภักดีนัก
มีใครทักท้วงบ้างชั่งหน้าขน
ต่างสาดเสียใส่กันตะบันพล
ชาติจะหม่นย่อยยับใครรับรอง
นึกถึงพ่อก่อเกื้อช่วยเหลือชาติ
ที่ยังขาดคนช่วยอำนวยป้อง
มิรู้พอต่อว่าท้าประลอง
ล้วนพี่น้องเดียวกันนั่นอะไร
อ้างสำนึกรักชาติอุบาทว์นัก
ล้วนแต่รักตนเองตะเบ็งใส่
ปีมงคลหม่นหมองพี่น้องไทย
เดือดร้อนใครย่ำแย่พ่อแม่เรา
พี่และน้องสาวไส้ให้กา