**..  แสงดาว.
      เธอแวววาว  ระยิบระยับ  ประดับหล้า
      แต่ดวงใจ  ทั้งห้วง  และดวงตา
      เธอเหว่ว้า  หวั่นไหว  ในคืนวัน
**..  หมอก ล้า  
       รอยน้ำตา  รินไหล  ใครท้อฝัน
       เห็นโลกกว้าง  ร้างไร้   ใครเงียบงัน
       ใยรวดร้าว  รำพัน  อยู่ทำไม
**..  สายลม  ห่มฟ้า
      แสงจันทร์  เลือนฝ้า  ณ  ฟ้าไหน
      จะถามบอก  หยอกเหย้า  กระเซ้าใจ  
      ว่าเช่นไร  เธอเศร้า  เธอเหงาทรวง
**..  จันทร์ ดาว  หมอก ลม  ที่ห่มหล้า
       จึงเอื้อนเอ่ย  วาจา  ใจหนักหน่วง
       เหงาเหงา  ในโลกหวัง  อยู่ทั้งปวง
       สู่ห้วงอ่อนล้าณ  ราตรี
**..   โดยเดียวดาย  หาคำ  เพียงฉ่ำหวาน
       เพียงหนึ่งเสียง  เพื่อเป็นทาน  อันล้นปรี่
       เพียงหยาดคำ  ร่ำร่าย  จากใจกวี
       รอเพียงเสียง  ใครคนนี้  . สุดที่รัก    
  ด้วยความหวังดี
  ก.นพดล  รักษ์กระแส
  ก.ประแสร์  ศิษยาพร
 				
				
			 
							
						
						29 พฤศจิกายน 2547 16:22 น. - comment id 380556
ในความเศร้าก็มีความงาม ซ่อนแฝงอยู่ตามตัวอักษร ๚ะ๛ size>

 
							
						
						29 พฤศจิกายน 2547 16:30 น. - comment id 380564
ที่รัก....................

 
							
						
						29 พฤศจิกายน 2547 18:22 น. - comment id 380597
งาน งาม มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดเถิง ..........สุดที่ร้ากกกกกกกกกเหมี๋ยนกัล

 
							
						
						30 พฤศจิกายน 2547 00:54 น. - comment id 380851
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอค่ะ

 
							
						
						30 พฤศจิกายน 2547 12:18 น. - comment id 381047
แวะมาอ่านผลงานงามๆค่ะ

 
							
						
						12 ธันวาคม 2547 16:25 น. - comment id 387238
ผมขอขอบคุณ**... ในความเห็น ..** มากๆครับ


