**.. แสงดาว.
เธอแวววาว ระยิบระยับ ประดับหล้า
แต่ดวงใจ ทั้งห้วง และดวงตา
เธอเหว่ว้า หวั่นไหว ในคืนวัน
**.. หมอก ล้า
รอยน้ำตา รินไหล ใครท้อฝัน
เห็นโลกกว้าง ร้างไร้ ใครเงียบงัน
ใยรวดร้าว รำพัน อยู่ทำไม
**.. สายลม ห่มฟ้า
แสงจันทร์ เลือนฝ้า ณ ฟ้าไหน
จะถามบอก หยอกเหย้า กระเซ้าใจ
ว่าเช่นไร เธอเศร้า เธอเหงาทรวง
**.. จันทร์ ดาว หมอก ลม ที่ห่มหล้า
จึงเอื้อนเอ่ย วาจา ใจหนักหน่วง
เหงาเหงา ในโลกหวัง อยู่ทั้งปวง
สู่ห้วงอ่อนล้าณ ราตรี
**.. โดยเดียวดาย หาคำ เพียงฉ่ำหวาน
เพียงหนึ่งเสียง เพื่อเป็นทาน อันล้นปรี่
เพียงหยาดคำ ร่ำร่าย จากใจกวี
รอเพียงเสียง ใครคนนี้ . สุดที่รัก
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
29 พฤศจิกายน 2547 16:22 น. - comment id 380556
ในความเศร้าก็มีความงาม ซ่อนแฝงอยู่ตามตัวอักษร ๚ะ๛ size>

29 พฤศจิกายน 2547 16:30 น. - comment id 380564
ที่รัก....................

29 พฤศจิกายน 2547 18:22 น. - comment id 380597
งาน งาม มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดเถิง ..........สุดที่ร้ากกกกกกกกกเหมี๋ยนกัล

30 พฤศจิกายน 2547 00:54 น. - comment id 380851
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอค่ะ

30 พฤศจิกายน 2547 12:18 น. - comment id 381047
แวะมาอ่านผลงานงามๆค่ะ

12 ธันวาคม 2547 16:25 น. - comment id 387238
ผมขอขอบคุณ**... ในความเห็น ..** มากๆครับ
