burst
ฉันหายไป....ตอนไหน.....ฉันไม่รู้
เหมือนรู้สึกว่าจู่จู่....ฉันก็หาย
เหลือแต่ความเงียบเหงา....เศร้า....เดียวดาย
ความรู้สึกรุมทำร้าย....ใจของเรา
ก่อนเคยอยู่ตรงนี้...ก็ที่ฉัน
พอผันผ่านคืนวันมันก็เก่า
ลืมเขาลืม...ลืมสหาย..กลายเป็นเงา
จดจำเพียงภาพที่เขาเคยเจรจา
ณ วันนี้ ฉันหายไป เป็นคนอื่น
มิตรภาพเคยหยิบยื่นกลับหายหน้า
กลายเป็นนักกลอนใหม่...ไม่เข้าตา
กลายเป็นคนไร้ค่า น่ารำคาญ
ปากก็จัด กัดเจ็บ กลอนเหน็บแนม
เค้าเลยไม่อยากแจม สนุกสนาน
ไม่คิขุ ไม่ทายทัก รักใครนาน
เค้าเลยไม่ต้องการอยากเหลียวแล
ฉันไม่มีตัวตน บนเว็บบอร์ด
และไม่ได้ฮิตฮอตให้แยแส
ทุกสำนวนเหลวไหล ไม่ค่อยแคร์
กลายเป็น
3554
10
0
หน้าส่วนตัว
