วชรกานท์
เอาท้องฟ้าสายลมมาห่มพัก
อุปสรรคเอามาเป็นอาหาร
เอาศัตรูคู่เขม่นเป็นวงศ์วาน
ทำสันดานเยี่ยงต้นอ้อที่ล้อลม
ยามอ่อนผ่อนให้ในเรื่องเล็ก
ยืนแข็งเป็กในเรื่องใหญ่ให้สาสม
อ่อนน้อมถ่อมตนคนนิยม
ยกสองมือพนมเป็นศาสตรา
วาจาอ่อนหวานเป็นอาวุธ
มรรคพุทธหลักยึดเป็นคาถา
ความคิดเห็นมหาชนเป็นตำรา
ศึกษาพึ่งพาเทคโนโลยี
ตัดสินใจภายใต้ประชามติ
คิดดำริด้วยท่วงท่าสง่าศรี
สำเนียงนุ่มทุ้มล้ำคำวจี
ยิ้มระรื่นชื่นฤดีมีสบตา
ความจริงใจใช้สายตาเป็นแนวรบ
หน้ามิหลบนิ่งน่าเสน่หา
อ่านใจเขายามสบนัยนา
สีหราย่อมเหนือเหล่าเนื้อทราย
เขาแข็งมาจงอ่อนผ่อนความขึ้ง
ค่อยค่อยดึงมาเป็นมิตรสหาย
แวดล้อมอ้างอิงพึ่งพิง
1678
6
0
หน้าส่วนตัว
