ทิพย์โนราห์ พันดาว
ลมไล้ใบไม้ไหว....
ก้านกิ่งใบ..แตกร่วงหล่น
ลมไล้ใบไม้วน....
ไหลลู่ล้นบนลานดิน...
เปรียบชีวิตที่ผิดฟ้า...
สู่ชราล้าผกผิน
วาดหวังหลั่งเหงื่อริน...
เก็บเศษเก่าของเหล่าคน....
ดวงตาเคยแจ่มใส....
ลาจากไกลเหลือเหี่ยวย่น
ดวงหน้าล้าทุกข์ทน..
กระเสือกระสนทนหากิน
..............................................................
หมวกดำเสื้อกล้ามแดง
สูบยาแรงไหววูบวาบ
นั่งลงพิงพาบ....ติดตั่งพนังปูน
ดวงตามองกว้างไกล ชีวิตใคร..ใยอาดูร
ริ้วรอยเส้นปูดปูน..เพิ่มพอกพูนตรากตรำงาน...
เป้เก่าเจ้าของแก่ เหนื่อยย่ำแย่ ทั้งแก่กร้าน...
ล้วงชิมหยิบจุนจานอาหารเจือ...ที่เหลือกิน.....
หน้าส่วนตัว
1685
0
0
