ปราณรวี
อันโบราณนานมาว่าเอาไว้
จะสั่งสอนผู้ใดให้รู้แจ้ง
ตัวของเราต้องสามารถอาจแสดง
เพื่อแถลงทีท่าว่ารู้จริง
ใช่รู้เพียงเดียงสาคิดว่าปราชญ์
อวดฉลาดคาดหมายได้ทุกสิ่ง
ต้องมั่นใจในวิชาอย่าประวิง
ก่อนจะทิ้งถ้อยคำให้นำทาง
เพราะหากแม้นมิรู้ชัดบัญญัติถ้อย
คนจะพลอยเบื่อระอาพาหมองหมาง
ภายภาคหน้าอาจมืดมัวสลัวลาง
ผู้นำทางพรางผิดบิดเบือนไป
เหมือนปูนาขาเกเดินเซมา
แม่ปูว่าลูกปูดูไม่ได้
เดินคดเคี้ยวเลี้ยวเลาะไม่เหมาะใจ
แม่เดินให้เจ้าดูอยู่ทุกวัน
มิรู้ตัวมัวพินิจคิดว่าถูก
จึงปั้นปลูกลูกไปให้ขำขัน
เมื่อผู้สอนเป็นตัวอย่างไม่ต่างกัน
ใยลูกนั้นจะผิดแผกแตกต่างไป
รูป: h**p://commun
4739
7
0
หน้าส่วนตัว
