เจ้าตัวน้อย...ร้องอุแว้มาแม่กล่อม ทะนุถนอมดูแลแหนแห่ขวัญ ริ้นอย่าไต่ไรอย่าตอมจอมชีวัน ให้เจ้านั้นชมชื่นรื่นดวงแด
ยามดอกไม้ระบายแก้มเจ้าแย้มผลิ เพียงศศิเพ็ญพร่างกลางกระแส ใสสว่างกลางฤทัยไม่ผันแปร โอ้..รอยยิ้มเจ้าดวงแขแม่ชื่นใจ
จึงประจักษ์รักยิ่งใหญ่หาใดเท่า รักให้เจ้าไม่แชเชือนสักเงื่อนไข พันธนาร้อยรัดไว้ด้วยสายใย เป็นสายใจผูกรักมั่น..นิรันดร
ลูกรัก.... เป็นเจ้าที่เข้ามาทายทักในวันฟ้าใส เป็นเจ้าในความคิดถึงอันละมุนละไม เป็นเจ้า..บทกวีหวานไหวจึ่งโปรยปราย
ถ้อยลำนำแห่งวจีที่ทอถัก คือใยรักรออุ่นเอื้อเจ้าเชื้อสาย ขอรับขวัญด้วยรอยยิ้มแย้มพริ้มพราย ทุกความหมายคือเจ้าแล้ว...นะแก้วตา
บ้านหลังเดิมเคยคุ้นยังอุ่นนักย้ำสลักดวงมาลย์สะท้านไหวรอยความหลังยังอุ่นกรุ่นหัวใจกลิ่นละไมย้ำเตือนมิเคลื่อนคลายณ ที่เดิมแห่งนี้ยังมีฝันแววมุ่งมั่นในดวงตายังท้าฉายจึงผีเสื้อยังโบยบินอยู่เรียงรายด้วยวลีแห่งดอกไม้ยังเบ่งบานณ ที่เดิมแห่งนี้มีรอยยิ้มประดับอิ่มแก้มใสให้ไหวหวานยังคุ้นเคยแม้ล่วงเลยมาแสนนานหอมน้ำใจเจือจานยังตราตรึงณ ที่เดิมแห่งนี้มีมิตรภาพชะโลมอาบอุ่นเอื้อเมื่อคิดถึงอาจถ้อยคำแห่งรักยังรัดรึงเพราะซาบซึ้งแก่ใจแต่ไรมาขอกลับมายืนที่เดิมอีกสักครั้งหอบความหวังจากใจที่ใฝ่หาในคิดถึงยังมีคำมั่นสัญญาจึงกลับมาทวงฝัน...ในวันวาน
ถ้อยถึงเธอ..คนของความฝัน เราต่างนิ่งงันในสายธารบ่าไหล มิอาจรับรู้ทิวาราตรีที่ผันไป คราโลกแห่งดวงใจพลันมืดมิด หากอุ่นของวลีแห่งวันเก่า เท่านั้นเอื้อใจเราสมานสนิท จุดความสว่างไสวคืนให้ชีวิต เพียงนี้คือสิทธิ์..แห่งใบไม้ เพราะเป็นเธอ..คนของความรัก ฉันจึงยังยืนหยัดอยู่ต่อได้ เพราะยังมีเธอในวันเปล่าดาย จึงยังมี "ใบไม้" ในวันนี้
ไม่เคยลืมหรอกหนอ...ช่อศรีตรัง ภาพความหลังอาวรณ์ยังอ่อนไหว แม้เลือนลางหยดน้ำตาคราอาลัย หากน้ำใจผูกพันนั้นยังมั่นคง "ศรีตรังเจ้ายังสะพรั่งบาน" นานแสนนานหัวใจไม่ลืมหลง กลีบระบายเชิงชั้นอันบรรจง ดุจแพรม่วงทาบทาลงบนฟ้าคราม ก่อนสลายคลายพวงแล้วร่วงหล่น กลีบกระจายเกลื่อนกล่นล้นคำถาม ร้างราไหมรอยใจในโมงยาม ลับเลือนไหมความงามแห่งคืนวัน ไม่เคยลืมเจ้าหรอกหนอ... จงผลิบานแต่งช่อรอรับขวัญ อาจเนิ่นนานแต่นี้นับนิรันดร์ นามเจ้านั้นจักจารอยู่คู่ดวงใจ ไม่เคยลืมหรอกหนอ...ช่อศรีตรัง ภาพความหลังอาวรณ์ยังอ่อนไหว "แม้ห่างกันพันแสนด้าวแดนใด มอบดวงใจไว้ที่ร่มศรีตรัง"