แก้วประเสริฐ
อทิสมานกาย ๖๙
เวลาผ่านไปเกือบจะใกล้ๆค่ำ หนุ่มโชติตอนแรกเพียงแค่จะแสร้งนอนเล่นๆแต่
พอนานเข้าเลยเกิดหลับไหลไปจริงๆ
ลมโชยพัดแผ่วเบาๆเข้ามาจากทางหน้าต่าง ร่างชายหนุ่มนอนคุดคู้งอเข่า
เข้าด้วยกัน คล้ายๆเด็กทารกมิปาน
แม่เข็มมองหน้าลูกที่ส่งเสียงกรนเบาๆ ดวงตาทั้งสองข้างพริ้มขนตางอน
ดั่งอิสตรีมิปาน ยื่นมือลูบไล้ใบหน้าเบาๆด้วยความรักใคร่เอ็นดู
นึกในใจว่า ตั้งแต่เล็กจนโตป่านนี้ก็ยังมีนิสัยไม่ผิดเพี้ยนไปเลย
เฝ้าดูแลมาตลอด มองใบหน้าลูกและอากัปกิริยาเหมือนเด็กทารก
อุตส่าห์ทนดูการหลับของลูก ทั้งที่ขาแกทั้งสองข้างชาไปทั้งแถบ
เกิดเหน็บชาขึ้น ก็ให้นึกย้อนไปในอ
หน้าส่วนตัว
1453
0
0
