19 พฤศจิกายน 2546 10:44 น.
burst
สิ่งที่มองไม่เห็น......แต่มองเห็น
นั่นคือความชาเย็น...บนใบหน้า
เธอปกปิดมันไม่ได้ด้วยสายตา
ฉันจึงได้รู้ว่าเธอเป็นไง
ความชาเย็นเป็นนามธรรม
แต่สีหน้าที่เธอทำซ่อนไม่ได้
ดูสีหน้าและแววตาเหมือนคาใจ
จึงไม่รู้สึกอะไรที่รักกัน
ชาเย็นไม่ใช่....ชาใส่นม
รสไม่น่านิยมเหมือนอย่างนั้น
ก่อนเคยหวานทุกหยดรสหวานมัน
ไม่มีแล้วอย่างนั้นหมดเวลา
อย่าได้ทำเป็นชาเย็นหรือเข็ญใจ
ถ่ายไม่ออกบอกได้นะเธอจ๋า
อย่าปล่อยให้อารมณ์ข่มหน้าตา
โปรดจงจำไว้ว่า.....อย่าชาเย็น
18 พฤศจิกายน 2546 09:57 น.
burst
ไม่มีปีให้เป่าเราเลิกแล้ว
โอ้ดวงแก้วพี่เป่าsaxแทนได้ไหม
คร่ำครวญเพลง kenny G ให้ดวงใจ
เป็น ballad ตามสมัยให้เธอมา
โอ้ยอดรักเธอเป็นยักษ์ RCA
เธอสนุกฮาเฮเธอหรรษา
ปลอมตัวใส่สายเดี่ยวโฉบเฉี่ยวตา
พี่จึงฝากเพลงส่งมาให้เพลงนึง
ว่าแล้วเปลี่ยนจาก sax เป็นเพลง rock
lead guitar เพื่อบอกว่าคิดถึง
แล้ว scrach แผ่นเสียงอีกนิดนึง
ตึ๊งตึงตีง ตะลึง ให้เมามันส์
แล้วคืนนั้นก็ผ่านไปเหมือนโกหก
เหมือนชีวิตเล่นตลกให้ผกผัน
หากคืนนี้ตัวพี่มิได้ฟัน
จะไม่สมชายนั้นหากพ้นคืน
อยู่สองวันก็เบื่อเธอเชื่อไหม
จึงอยากหนีจากดวงใจไปเป็นอื่น
ที่เคยรักเคยเจอกันวันมะรืน
สำเนียง sax ก็ไหลลื่นเจออีกคน
แม่ little mermaid จ๋าพี่มาแล้ว
ครวญเพลงแซวน้องแก้วอีกซักหน
ด้วยเพลงรัก R&B ดั่งมีมนต์
ได้สบรักอีกหนกับกานดา
แต่ชะตาไม่ได้ง่ายอย่างใจคิด
น้องยักษ์ยังมีจิตริษยา
เร่ง BMW ฉิวตามมา
น้องจึงพาพี่ยานั่งมอไซค์
บิดเร่งมาสุดซอยไม่คอยท่า
แต่ไอ้หยาทางตันดันเจอได้
ไม่รู้จะทำไงดี...มันจนใจ
จึงคว้าเทปเพลงไทยเปิดให้ฟัง
ว่าแล้วคลิกเพลงไทยเดิมแล้วเพิ่มเสียง
หูน้องแว่วสำเนียงจนแทบคลั่ง
น้องยักษ์รับไม่ได้...ใจร้ายจัง
อุดหูไม่อยากฟังเพลงไทยเดิม
น้องยักษ์จึงหนีไปอย่างคับแค้น
ไปหาแฟนคนใหม่เป็นลูกเหลิม
ร้ายพอกันเธอเมามันส์ได้ประเดิม
รักของพี่จึงจบเทอมลงทันที
อันว่าวัยรุ่นไทยนิยมนอก
ในสังคมกลิ้งกลอกเหมือนหลอกผี
ลืมสิ้นความเป็นไทยที่ควรมี
ฝากลูกหลานไว้ที...อย่าลืมไทย
18 พฤศจิกายน 2546 09:51 น.
burst
แม่น้ำน้อยรวมสายเป็นทะเล
คลื่นลมหันเหตามลมหวน
เสียงหริ่งเรไรรัญจวน
เหมือนหนึ่งป่าชวนชื่นชมไพร
ฝนตกเป็นสายเป็นห่าฝน
เติมความชื่นฉ่ำบนผืนหญ้าใหม่
ให้แตกผลิใบอ่อนอยู่ทั่วไป
พืชพันธุ์เติบใหญ่ใต้ใบบัง
เถาวัลย์เกาะกิ่งก้านใบ
โผพันต้นใหญ่ไว้เบื้องหลัง
ชูช่อสูงชลูดเพื่อต้นยัง
อาศัยใบบังและงอกงาม
นี่แหละเพื่อน...คือปรัชญา
คือคำตอบของที่มาล้านคำถาม
ความเป็นเพื่อน....คือความงดงาม
คือทุกยามที่ได้อาศัยกัน
เฉกเช่นพืชพันธุ์น้อยใหญ่
ที่แตกกิ่งก้านใบอย่างสุขสันต์
เป็นป่าใหญ่ได้ด้วยมีกัน
วัฏจักรเปลี่ยนผันยังคงทน
เราจะเติบใหญ่ไปด้วยกัน
รับแสงตะวันและสายฝน
มิตรภาพความเป็นเพื่อนเวียนวน
เฉกเช่นคนพึ่งพาอย่างจริงใจ
18 พฤศจิกายน 2546 00:05 น.
burst
โลกเรามันสวยงามจริงหนอ
แม้เวลาหมุนไม่รอความเปลี่ยนผัน
โลกก็มีทิศทางอย่างของมัน
และสวยงามสำหรับฉันอยู่ทุกที
ถึงโลกนี้มีความเกลียดชัง
แต่มันก็ดูเหมือนในหนัง...ชีวิตนี้
ไม่มีผู้ร้ายก็ไม่ดี
เพราะพระเอกคงไม่มีความสำคัญ
ถึงโลกนี้มีความริษยา
มันก็ทำให้เวลาถูกเย้ยหยัน
เราได้ปรับปรุงชีวิตบ้างเหมือนกัน
เพื่อทำให้เราถึงฝันเหมือนใครใคร
ถึงโลกนี้มีความหลอกลวง
มันก็ไปตามดวงตามวิสัย
ทำให้เราตาสว่างรู้ทันใคร
ทำให้มีเรื่องสอนใจให้ทันคน
ถึงโลกนี้มีความงมงาย
ก็มีศาสนามากมายให้หลุดพ้น
ชี้หนทางสว่างจากมืดมน
ปลดปล่อยความสับสนสู่แสงทอง
ถึงโลกนี้มีสงคราม
ให้เสียใจอยู่ทุกยาม...ความเศร้าหมอง
เราเรียนรู้ที่จะเป็นผู้ยึดครอง
และเรียนรู้ว่าต้อง....ยอมเสียใจ
ถึงโลกนี้มันเน่าเหม็น
แต่เราก็เป็นคนอาศัย
เรียนรู้รักษาโลกร่วมกันไป
เท่านี้ก็สุขใจ...อยู่ร่วมกัน
17 พฤศจิกายน 2546 13:41 น.
burst
ตัวของเรา....คือตัวของเรา
แต่เปลี่ยนแปลงเพื่อเขา...ก็พอไหว
ขึ้นอยู่ที่หัวใจ
มันมีค่าพอไหม...เปลี่ยนให้กัน
เป็นตัวของตัวเองมานาน
แต่วันคืนผ่านอาจเปลี่ยนผัน
ขึ้นอยู่ที่เมื่อรักกัน
มันมีค่าพอให้ฉันต้องเปลี่ยนไป
เคยไหมที่รำคาญ
ความรักเปลี่ยนวิญญาณฉันใช่ไหม
ขึ้นอยู่ที่รักเท่าไร
มันมีค่าพอจะให้เปลี่ยนใจคน
ไม่เคยต้องทำอย่างนี้
ไม่เคยเป็นคนดีเลยซักหน
ไม่เคยจะต้องอดทน
ไม่เคยจะชนกับใคร
ไม่เคยพูดหวานๆ
ไม่เคยสงสารคนชิดใกล้
ไม่เคยมอบกำลังใจ
ไม่เคยให้ใครมาด่าทอ
ไม่เคยจะต้องแคร์ใคร
ไม่เคยจะให้เมื่อใครขอ
ไม่เคยต้องเป็นคนรอ
ไม่เคยต้องง้อขอคืนดี
แต่เมื่อรักเข้ามาหา
มันเหมือนมี...ม่านบังตา...ก็ครานี้
เปลี่ยนไปหมดชีวิตที่เคยมี
รำคาญ....ที่.....จะรักใคร
อยากกลับเป็นตัวเองอีกครั้ง
อยากจะร้องดังๆ........ได้ไหม
ฉันขอคืนทั้งตัวและหัวใจ
เพื่อกลับไปใช้.......ชีวิตเดิมๆ
หน้าส่วนตัว
1900
