25 มิถุนายน 2546 09:47 น.
burst
เคยไปแม่ฮ่องสอนกันมั้ย
ผ่านกี่โค้งเสี่ยงตายกันทั้งนั้น
เค้าร่ำลือว่ามีโค้งอยู่เป็นพัน
มันลำบากขนาดนั้นดูหวั่นใจ
แต่เชื่อไหมเล่า
บนเส้นทางทอดยาวเขาลือไว้
ยังไม่เท่าเส้นทางของหัวใจ
ที่พ้นโค้งสุดท้ายมาเนิ่นนาน
ในชีวิตสาวแก่แลไม่เห็น
ไหนจุดหมาย...มันยากเย็นน่าสงสาร
ฉันผ่านมากี่โค้งแล้วแห้วมานาน
ยืนชะเง้อมองผ่านด้วยหวั่นใจ
พ้นไปแล้วนะโค้งตรงท้ายสุด
ไม่มีใครสะดุดมาหมั้นหมาย
ไม่มีใครแว้บปิ๊งพักพิงใจ
ไม่มีใครรับไปสู่ปลายทาง
ฉันยืนโบกรถอยู่ทางตรง
โค้งสุดท้ายยังคงอยู่ห่างๆ
ได้แต่ยืนฉีกยิ้มอยู่ริมทาง
หวังลึกๆไว้บ้างคงจะมี.......(โธ่.....)
บนถนนที่ทอดยาว...ของสาวแก่
ใครหนอจะมาเหลียวแล...คนปูนนี้
เดินไปนอนกลางถนนดูซักที
ให้ใครเหยียบตายตรงนี้....ก็ช่างมัน
25 มิถุนายน 2546 09:44 น.
burst
อุแว้......อุแว้....อุแว้......
คำแรกเรียกแม่ใช่ไหม
ลืมตาดูโลกคราวใด
ให้รู้ว่าไม่ใช่สิ่งที่ดี
เราเกิดมาชดใช้กรรม
สิ่งต่างๆที่เคยทำไว้ก่อนนี้
เราเกิดมารับทุกอย่างที่ควรมี
ผิดถูกชั่วดีปะปนกัน
บ้างเกิดมารวยสวยสง่า
บ้างเกิดมาแขนขากุดสั้น
บ้างเกิดมาเหมือนเป็นของกำนัล
บ้างเกิดมาเหมือนสวรรค์ถีบส่งมา
ใช้ชีวิตอย่างไม่คิดถึงจุดนี้
ทั้งชั่วดีล้วนมีแต่ปัญหา
จวบจนเฒ่าย่ำแย่แก่ชรา
จึงหวนคิดถึงที่มาการจากไป
หากตายแล้วจะไปไหนเราไม่รู้
แค่พรุ่งนี้อยากจะดูยังไม่ได้
ปัจจุบันยังไม่เห็นที่เป็นไป
แล้วตายแล้วไปไหน....ใครตอบที
อีตอนอยู่อยากจะรู้ว่าไปไหน
อีตอนไปไปถึงไหนไม่รู้นี่
รู้แต่ว่าตอนที่อยู่กูทำดี
รู้เท่านี้ก็เพียงพอต่อบุญกรรม
หมั่นทำดีเข้าไว้ก่อนตายหนอ
อย่ามัวรออย่ามัวท้อให้ตอกย้ำ
ว่าชีวิตควรคิดดีมีศีลธรรม
ตายไปแล้วผลบุญนำให้สุขใจ
ผมไม่รู้ตายแล้วไปไหนดี
รู้แต่ว่าชีวิตนี้ทำดีได้
ไม่เห็นหรอกสวรรค์ก็ทำไป
ทำได้แค่ทำไหว....สุขใจเอย
-------------------------------------------
คุณพ่อคุณแม่ผมเป็นครูสอนอยู่โรงเรียนประถมในชนบท
จังหวัดนครนายก เด็กหลายๆคนไม่มีเงินเรียน ไม่มีเงินซื้อข้าว
ผมหาทางขอเงินบริจาคเด็กๆเหล่านั้นทุกๆเดือน จากพี่ๆที่บริษัทบ้าง
จากเงินส่วนตัวบ้าง จากเจ้านายบ้าง จากคนรู้จักบ้าง ตอนนี้เด็ก
หลายๆคนได้เรียนต่อ ได้ทุนการศึกษา ไม่ต้องไปขายยาอย่างเด็ก
โรงเรียนอื่นๆแถวนั้น เป็นความสุขใจมากๆของผมที่ช่วยเค้าได้ครับ
ใครสนใจจะช่วยผมบ้าง โทรมาที่ 0-2240-3700 ต่อ 1418 เวลาทำงานนะครับ
เป็นการบอกบุญ ไม่ช่วยไม่เป็นไร บอกสิ่งที่ดี นำมงคลมาสู่ชีวิตคนอ่านครับ
24 มิถุนายน 2546 13:27 น.
burst
แม้นหมูหมากาไก่ไหนขวางหน้า
ไม่สนเจรจาหมาหน้าไหน
ไม่สนหรอกใครจะบอกกรอกหูใคร
ไม่สนใจเพราะนี่ไง...เจอทางตัน
มันคลุ้มคลั่งนั่งเหม่อเพ้อเหมือนบ้า
หมดแล้วหมดราคาค่าของฉัน
เจออย่างงี้ถึงกับมีความเมามัน
ชนไปหมดให้ฉันสาแก่ใจ
บ้าไปแล้วคงไม่แคล้วสติแตก
สมกับที่เหลวแหลกถึงสุดท้าย
เกิดเป็นคนโดนเขาหลอกชอกช้ำตาย
เกิดเป็นชายอกสามศอก...หลอกกันลง
มือกุมหัวเนื้อตัวก็สั่นเทา
นึกถึงเขาเมื่อเราเคยลุ่มหลง
เคยนะเคย...คิดว่ารัก..จักยืนยง
สุดท้ายมันก็คงเหมือนหนังไทย
เป็นคนดีมานานแล้วต่อหน้าเธอ
แต่พอเจอที่เธอทำกันลงได้
ขอเป็นคนบ้าบอ...ไม่ง้อใคร
เดี๋ยวหัวเราะ เดี๋ยวร้องไห้ สะใจกู
เกิดชาตินี้เสียทีที่เป็นคน
โดนหลอกมากี่หนยังไม่รู้
มองหน้าควายมันยังมีดีให้ดู
มองหน้ากูยิ่งกว่าควาย....หน่ายตัวเอง
19 มิถุนายน 2546 18:43 น.
burst
หากชาตินี้ไร้หญิงมาเคียงคู่
เจ็บจนรู้ว่าอกหักรักไม่ไหว
ขืนอดทนเฝ้ารอจีบต่อไป
อนาคตแก่ตายไร้คู่ชม
เบื่อกินแห้วเบื่อแล้วเบื่อผู้หญิง
ไม่มีใครรักจริงให้สุขสม
งัดมากี่ไม้ตายหลายคารม
ยังไม่อาจจะเชยชมได้ดั่งใจ
หากชาตินี้ไร้หญิงมาชมเชย
ก็เป็นเกย์ซะเลยดีกว่าไหม
ชายเหมือนกันคงสักวันจะเข้าใจ
เปลี่ยนชีวิตเสียใหม่เผื่อจะดี
เปลี่ยนเป็นเกย์ฉับพลันทันความคิด
มีความหวังน้อยนิดแสนริบหรี่
หวังจะสมความรักจากคนดี
อ่อยไปแล้วเค้าก็หนีเหมือนๆกัน
ยิ่งทำตัวลำบากเข้าสังคม
ตกเป็นเป้าคารมเขาขบขัน
กลายเป็นเกย์อุบาท..ขยาดมัน
ชีวิตเกย์บากบั่นยิ่งกว่าใคร
เบื่อแล้วหนอเป็นเกย์ก็มีทุกข์
โอ้ความสุข...ความรักหาที่ไหน
เกิดเป็นชายก็ไร้รักลำบากใจ
พอเป็นเกย์ก็ร้องไห้.....เหมือนๆเดิม
คิดเป็นไบฯ...กลัวจะแย่ยิ่งกว่าเก่า
ศัลยกรรมเหมือนเขาเอาหล่อเสริม
โน่นก็ดูดนี่ก็ดันทำต่อเติม
กลัวจะเพิ่มภาระให้หนักใจ
ทำไงดีเกย์รำลึกถึงความหลัง
ถึงวันนี้จะยังเป็นอยู่ไหม
ไม่เป็นเกย์...จะหันเหไปทางใด
เกย์เคว้งคว้างกลางใจ....เกย์ alone
----------------------------------------------------
เอ่อ...ตัวจริงไม่ได้เป็นนะครับ อย่าเข้าใจผิดล่ะ
19 มิถุนายน 2546 10:16 น.
burst
อย่าเอามือกุมหัว..กลัวปัญหา
มีสมองและปัญญาใช้แก้ไข
อุปสรรคขวางหน้าอย่ากลัวไป
มีสติเข้าไว้เดินหน้าชน
ตัวปัญหาก็เป็นแค่จุดจุดหนึ่ง
ลองพินิจคิดให้ซึ้ง......ถึงเหตุผล
ที่มันกองอยู่ตรงหน้า..ถ้าอับจน
ลองลอยตัว..ขึ้นเบื้องบนแล้วมองมัน
ที่เราเห็นเป็นกองใหญ่ใจไม่สู้
ลองลอยตัวแล้วดูปัญหานั่น
คิดว่าเป็นจุดเล็กเล็ก...ก็แล้วกัน
มองให้เห็นทั้งหมดนั้น...แล้วสู้ไป
ในโลกนี้คนที่แพ้คือไม่กล้า
มีสมองไร้ปัญญาจะแก้ไข
มีปัญหาอยู่ตรงหน้า...แทบบ้าตาย
ลองลอยตัวเข้าไว้....ได้ผลดี
หน้าส่วนตัว
1251
