......... บางส่วนของจักรวาล.......

มารน้อย

อันที่จริงวันนี้ฉันมีเรื่องต้องทำมากมาย งานที่ยังไม่เสร็จ หนังสือที่กองไว้มากมายบนโต๊ะรอใครสักคนมาเปิดอ่าน ซึ่งก็มิใช่วีรบุรุษที่ไหนเลยหากมิใช้ฉันเอง  แต่ด้วยความคิดที่ ณ เวลานี้ได้ตกเป็นทาสของ ใจ มันสั่งให้ฉันหยุดทุกอย่าง และเตรียมพร้อมกับการดินทางเข้าสู่โลกแห่งจินตนาการ ที่ฉันเรียกมันว่า จักรวาล  ลองหลับตาดูซิค่ะ ทุกคนมีจักรวาล  หลับตาและอยู่ในโลกของคุณ  
เอาล่ะไหนๆฉันก็โดดงานมาเล่นกับพวกคุณแล้ว   ก็จะพาไปเที่ยวบ้านฉันสักวันแล้วกันทำตัวตามสบายน่ะคะ  
" หวัดดี จูนลี่ เป็นไงบ้าง วันนี้มีใครแปลกหน้ามาบ้านเราไหมลูก "   
จูนลี่ กระดิดหางรับอย่างดีใจ  ฉันรักมันมากและแม้ว่ามันจะไม่เคย บอกคำว่า รัก กับฉัน แต่ฉันก็รู้ว่าความรู้สึกระหว่างฉันกับมันคงไม่ต่างกัน 
" ฮ่อง ฮ่อง ๆ "  อย่าลูก อย่าเห่าเพื่อนแม่ซิ  ขอโทษทีน่ะคะ มันเป็นอย่างนี้เสมอเวลาเจอคนแปลกหน้า เกือบลืมไป ฉันคิดว่าฉันยังไม่ได้แนะนำให้คุณรู้จักกับมันเลย 
คุณคะ นี้ คือ จูนลี่  ความเหงาของดิฉันเอง 
" จูนลี่ หยุดเห่าเพื่อนแม่ได้แล้วลูก เขามาแล้วเดี๋ยวเขาก็ไป "  
                     ** เวลาหมดเสียแล้ว คุณยังไปเที่ยวบ้านฉันไม่ทั่วเลย **
                                                                                           
                                                                       ติดตามตอนต่อไปน่ะคะ